In The Arms of the Playboy Husband ✓

IV

⚠️ WARNING ⚠️ THIS STORY IS NOT SUITABLE FOR YOUNG AUDIENCES! SOME CHAPTER AND SCENE HAVE VIOLENCE, SEX AND OTHERS STUFF. READ AT YOUR OWN RISK ⚠️ DON'T BE STUBBORN!

Megan’s POV

“Let’s go!” mariing sabi ni Jack kay Annika at tumalikod ito sa amin pero muli itong tumingin sa amin. I mean kay Althea nang napakasama. 

“We’re not yet done.” Huling salita niya bago tuluyang umalis sa dining area.

After what happened, tinuloy muli ni Althea ang kaniyang pagkain. This girl is so amazing! Grabe! Hangang-hanga ako sa tapang niya. 

“Let’s eat, beshy.” Tila parang walang nangyari lang at muli siyang kumain. Samantalang ako sobra ’yong kaba ko dahil sa nangyari. 

Wala na rin akong choice kun’di ang muling kumain at sabayan si Althea sa pagkain.

’Di naman kami tumagal sa dining area. Natapos namin ang aming pagkain nang matiwas. Walang Annika na muling gumulo siguro natakot kay Althea kaya hindi bumalik. 

“You’re okay now, Meg?” Tanong sa akin ni Althea nang makapasok kami muli sa kuwarto ko. Dito kami dumiretso matapos naming kumain. Hindi rin naman nakita sina Jack at Annika. Siguro umalis sila o nasa kuwarto lang ni Jack pero I don't care about them. Pero ang totoo nasasaktan pa rin ako sa tuwing nakikita ko sila. 

“Okay lang ako, Althea. Ano ka ba!” pabiro kong sagot sa kaniya at sabay palo sa balikat niya pero huli ko na bago mabawi kasi tumulo muli ’yong luha ko.

“Ang sakit pala. ’Yong asawa mo, harap-harapan kang niloloko pero hindi mo magawang magreklamo kasi mahal mo, e.” Tuluyan na nga akong umiyak. Gusto ko lang naman maranasan na mahalin niya at maging masaya kaming pamilya pero Wala pa rin, e. Hindi pa rin nangyayari. Siguro hanggang parangarap lang ’yon.

“Huwag mong iyakan ang taong hindi naman deserving sa mga luha mo. Sila ang panalo at ikaw pa rin sa huli ang talo.” Pinahiran niya ang mga luha ko. “Sayang-saya nila ngayon habang ikaw nasasaktan dahil sa nararamdaman mo.” 

“Huwag mo silang isipin. Ipakita mo sa kanila na matapang ka. Na kaya mo!” sambit ni Althea sa akin. 

Pero lalo lang akong naiyak. Parang hindi ko kaya ’yong sinabi niya. Alam kong parang ang dali lang sabihin pero kapag ginawa mo muna ang hirap. Ito ’yong feeling ko ngayon na parang ang hirap niyang gawin. 

Iyak lang ako nang iyak sa balikat ni Althea at nang maramadaman ko na parang wala nang luha sa mga mata ko ang tumulo. Parang gusto kong matulog, inaantok ako. Anytime parang titiklop na ang mga mata ko.

“Tulog ka na, beshy.” Huling naranig ko bago ako lamunin ng dilim.

••••••

It's already six in the evening. Wala na si Althea sa kuwarto ko. Ang tagal ko rin kasing nakatulog siguro mga limang oras akong nakatulog kanina. Umuwi na rin ’yon siguro kasi gabi na. Una ko agad nakita is ’yong cellphone sa table ko. Nilapitan ko agad iyon at tiningnan dahil baka naiwan ni Althea ang phone niya pero no’ng nakakapit na ako. Alam kong hindi ito ang phone na gamit ni Althea.

“Kanino kaya ito? At sinong nag-iwan nito sa kuwarto ko?” Dahil sa gusto kong malaman kung kanino ’yong phone. Inopen ko agad ’yon at bumungad sa screen ’yong picture namin ni Althea no’ng college pa kami. 

“Picture tayo dali!” pagtawag sa akin ni Althea habang nasa garden kami ng school namin dito sa Saint Vincent College.

Lumapit naman agad ako sa kaniya at ’yon na nga ay nagpicture kami. Iba’t-ibang angulo ang ginawa namin hanggang sa magsawa kami pareho.