ပြိုင်ဘက်ကင်းသိုင်း၀ိဉာဥ်(ဟောင်ရှောင်လုံ) Book 1

21 - 25

  ရှောင်လုံက သူမဖက်ထားတာကို ရုန်းဖို့ကြိုးစားရင်းနဲ့
"...မင်းပြန်လို့ရပြီ.....ငါတယောက်ထဲသွားလို့ရပါတယ်..."

  လီလူက နှုတ်ခမ်းဆူပြီး သူမရဲ့မျက်လုံးတွေကန်ီရဲကာမျက်ရည်တွေ
ဝိုင်းလာရင်း"....ငါပြန်ပြ်ိး အဖိုးကို သွားတိုင်မယ်.....နင်ငါ့ကိုအနိုင်
ကျင့်တယ်ဆိုပြီးတော့...."

  ရှောင်လုံလဲ ဘာလုပ်ရမလဲမသိ ခေါင်းကိုက်သွားပြီး လီလူလက်ကိုဆွဲကာ "...ကောင်းပြိီလေ....သွားကျစို့....ဒါပင်မယ့် နင်ငါ့ကိုမဆွဲရဘူးကို ကတိပေးရမယ်..."

  လီလူလဲ ချက်ရင်းရယ်လိုက်ပြိး ခေါင်ကိုညိတ်ကာ" ..ကောင်းပြီလေ.."

  ရှောင်လုံလဲ လီလူသဘောတူတာကိုတွေ့မှ သက်ပျင်းချလိုက်ပြီး
အဲ့နောက်သူတို့မြို့ထဲကို စလည်ပတ်တော့သည်။ လီလူလေးက ရှောင်လုံ ညာဘက်ကနေ လိုက်လာကာ ရှောင်လုံပြောစကားကို အလွန်နားထောင်ပြီး သူမရဲ့မျက်လုံးဝိုင်းကြီးတွေနဲ့ ရှောင်လုံကို ခိုးခိုးကြည့်လေသည်။

  ရှောင်လုံတို့လဲ လမ်းတလျှောက် စကားသိပ်မပြောဖြစ်ပဲနဲ့ သူတို့မြို့ကို လည်ပတ်ပြီး လီဂေဟာကို ပြန်တော့မယ်အချိန်မှာ လမ်းထောင့်တနေရာမှာ လူတွေစုရုံးနေပြီးတော့ လက်ညိုးထိုးကာ တခုခုအကြောင်းကို တီတိုးပြောနေကျတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

  ရှောင်လုံလဲ စိတ်ဝင်စားသွားပြီးတော့ သူ့နဲ့လီလူလဲ လူအုပ်ရှိရာကိုသွားပြီး လူအုပ်ထဲဝင်တိုးကာ လူအုပ်အလည်ကအရာကို သွားကြည့်ကျလေသည်။ လူအုပ်ရဲ့အလည်မှာတော့ သတ်လတ်ပိုင်းလောက်ရှိပြီး ဆံပင်တွေဖွာလန်ကျဲကာ အဝတ်စုတ်နဲ့ မျက်နှာ ညစ်ပတ်နေတဲ့ လူကြီး မြေမှာ လှဲလျောင်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

   လူကြီးကမေ့လဲနေပြီးတော့ သူပတ်ဝန်ကျင်မှာ သွေးစက်တွေအများကြီးကိုတွေ့ရပြီး သေချာတာကတော့ အတွင်းဒဏ်ရာရနေတဲ့
လူပြဲဖစ်ရမယ်။

  ရှောင်လုံလဲ လဲနေတဲ့လူကြီးကို ခနလောက်အကဲခတ်ပြ်ိးတော့ ခနလောက်တုန့်ဆိုင်းပြီး လူအုပ်အလည်ကိုဝင်ကာ ဒဏ်ရာရနေတဲ့လူကိုမလိုက်လေသည်။ သူကအဆင့်၄ ကိုရောက်နေမှတော့ သူလက်ရဲ့တွေကလဲ သန်မာပြီးတော့ လူကြီးတယောက်ကို အေးဆေးသယ်နိုင်လေသည်။