Bir Ege Masalı

Bölüm 84

İyi okumalar 💖

Hayatımın hiçbir anında normal hissedememiştim. Bundan oldukça yakındığım zamanlar olmuştu. Çocukken arkadaşlarımdan beni ayıran hastalık yüzünden normal hissedememiştim. Arkadaşlarım kriz geçirmiyordu, bu beni hep kötü bir farklılığa itmişti. Belki de bir gün okulda kriz geçirirken yanımda kimse olmadığı ve görenlerin de dalga geçtiği içindi.

Büyüdükçe beni kimsenin görmediğini düşünmüştüm. Duymuyorlardı, anlamıyorlardı. Gözlerinin önünde kalbim yok oluyordu ama kimse bakmıyordu. Normal olmak istemiştim. Ailesi ve birkaç arkadaşı tarafından ilgi gören normal kız olmak istemiştim fakat olmamıştı.

Karan hayatıma girdiğinde ise normallikten sonsuza dek uzaklaşmıştım. Hayatımı tuttuğum ipler birbirine girmişti ve Karan o iplerin içinde kendime en çok çektiğim yaşam sebebimdi. Artık normal olamazdım çünkü artık hiç kimsenin benim sevildiğim gibi sevilmeyeceğini biliyordum.

Karan'ın ruhunu ne kadar bilsem de gözlerinde hep bir perde olurdu. Yanlış anlaşılmamak, beni kırmamak ve en önemlisi zihnimdeki canavarlara yakalanmadan Güneş'i sevebilmek için.

Keskin bir bıçağın üzerinde yürümeye çalışıyordu farkındaydım fakat bu konu hakkında hiçbir serzenişini görmemiştim. Kendisi zihnimle savaşabilirdi fakat yapmıyordu çünkü beni benim yerime düşünüyordu. Beni benden koruyordu.

Ancak şu an gördüğüm adam tüm perdelerinden arınmıştı. İlk öpüştüğümüz o gece gibi gözlerinde saf bir açıklık vardı. Büyük bir sevda ve yakıcı bir arzu.

O arzuda ikimizi de yakmaya kararlıydı. Kucağındayken dudaklarıma sertçe kapanmış ve hoyratça öpmeye hala denizin içindeyken başlamıştı. Yer kavramını kaybetmemi sağladığı saniyelerde dudaklarım dudaklarına karşılık verme telaşındaydı.

Denizden çıkmamızın ardından bedenimi kumsala bırakırken hemen üzerimdeydi. Yetmeyen nefesim yüzünden nefes nefese ayrıldığımızda gözleri gözlerime kısa bir an tutunmuş ve dudakları boynuma yönelmişti. Ve ben o an anlamaya başlamıştım.

Beni istemediğini düşünmek koca bir aptallıktı!

Bikini üstüm kısa bir sürede parçalanarak üzerimden ayrılmış ve deniz kenarına fırlatılmıştı. Gözleri mümkünatı varmışcasına daha da koyulaşmış Karan biraz geri çekilerek bir süre beni izlemişti. Utanç duygumun yok olduğunu hissettim. Hiçbir çekince duymadan gözleri gözlerime tutunduğunda boğuk sesini işitmiştim.

"Çok güzelsin."

Çok sade bir cümleye benziyordu fakat dudaklarından öyle büyük bir inançla dökülmüştü ki çok daha fazlasını söylemek istediğini anlamıştım. Sanki, gördüğü manzaradan nutku tutulmuş gibiydi.

Eli göğsüme kapanırken diğer koluyla da belimi sararak kalçamı kavramıştı. Dudakları dudaklarıma yeniden kapandığında ayaklanmış ve eve doğru ilerlemeye başlamıştı.

Mutfağından eve girdiğimizde zamanla ada tezgahın üzerindekiler yeri boylamış ve her şey kırılmıştı. Zorlukla mutfaktan çıktığımızda bu defa adımları üst kattaki yatak odasını değil bu kattaki oturma odasını bulmuştu.

Üzerimden çoktan çıkmış bikini altı ile kollarının arasında çırılçıplakken yumuşak beyaz halının hemen üzerindeydik.

"Bundan sonra duramam Güneş'im. Ya şimdi durdur beni ya da hiç."

Şu andan sonra durması bile çok zordu fakat o hala beni düşünüyordu. Kaşlarımı çatarak ona bakarken yaşadığım zevkin yarım kalmasınaydı öfkem.