Herkese merhaba arkadaşlar
Yeni bölümle karşınızdayım. Sanırım bu bölüm yazdığım en uzun bölüm oldu.
Neyse efenim iyi okumalar dilerim 💙
Huzursuz bir uyku.. Sık sık aldığım nefesler..
Zihnimin bedenime uyanması için yaptığı baskının karşısında yorgun ve uykuya muhtaç bedenim vardı.
Yüzümde hissettiğim nefesle uyanmaya başladığımı ve yanımdaki kişinin Karan olduğunu anlamıştım.
Saçlarımdaki eli ufak ufak varla yok arası hareket ederken alnıma, kapalı gözlerime, burnuma kondurduğu öpücükler dudaklarımda ufak bir kıvrılmaya neden olmuştu.
"Seni çok seviyorum her şeyim."
Karan'ın dudaklarımın üzerindeki dudaklarından çıkan fısıltı ortama yayılırken dudak kıvrımıma kondurduğu öpücükle gözlerim açılmak yerine daha çok karanlığa kapılmış ve ben uykuya dalmıştım.
***
"Gelemem diyorum Cihan, uzatma."
"Batarsa batsın. Güneş'i bırakmam."
"Ne demek bu?"
"Hayır, sakın gelmesin. Abin izin vermiyor de. Gelemez buraya."
"Tamam ben bi ara buluşacağım Kaya ile. Gelmesin o."
"Güneş'in gözünün önüne kardeşimi sokmayacağım Cihan. Güneş nasıl başa çıkıyorsa ben de çıkarım. Hiçbiriniz gelmeyeceksiniz."
"Merak ediyor olabilir. Ne yapayım? Bak benim kardeşlerimle aram çok iyi der gibi kızın gözüne mi sokayım? Şimdiye kadar nasıl engel olduysan yine engel ol Cihan."
"Eyvallah bilader."
Duyduğum sesler ile kendime gelirken kaşlarım çatılmıştı.
Kaya, Özgür ve Cihan bu yüzden mi ortada yoklardı?
Ah,Karan...
İçimden kopup gelen duygu selinin önüne geçen endişe ile yattığım yerden hızla doğrulduğumda Karan'ın telefonundaki bakışları da hızla bana çevrilmişti.
Gözlerimiz birbirini bulduğunda beni bir kez daha anlamıştı.
"İyiler, iyisin."
'İyisin' derken sesi öyle bir şekilde çıkmıştı ki sanki bu ihtimalle hayata tutunabilmiş gibiydi.
Aldığım cevapla içim biraz olsun rahatlarken kaybolmayan endişem ile dudaklarım aralanıyordu ki Karan yine beni anladı.
"Güvendeler. Yanlarına sadece birer hemşire giriyor. Kapıda kimseye belli etmeden nöbet tutan adamlar var. Tanıdık olmayan hiçbir yüz yanlarına girmiyor. Her şey kontrolüm altında."
Bu kez gerçekten rahat bir nefes alırken minnet edercesine gözlerine takılı kalan bakışlarımı fark ettiğinde dudaklarına ufak bir gülümseme yer edindi.
Oturduğu koltuktan kalkarken komodinin üzerinde duran bir dosyayı kucağıma bıraktı.
"İçin rahat etsin, hemşirelerin ve adamların bilgileri. Tek bir yanlışlarında ne olacağının bilincindeler. Sana güvenmiyorum diyorsan da zaafımı biliyorsun."
Gözlerim gözlerinden ilk defa kaçarken onda açtığım yaraların iğne ucu kadarını bile bana göstermediğini anlamıştım.
Ve bu çok acı vericiydi. Daha önce tattığım hiçbir acıya benzemiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Ege Masalı
Romance***Kitap psikoloji temalı bir kitaptır.*** Başarılı bir doktor olan kadının ünlü bir oyuncuyla yolu nasıl kesişebilir ki? Hiç sevgilisi olmamış bir kız nasıl sevgili rolü yapabilir? Gözlerin üzerinde olmasından rahatsız olan kadın onun için katlan...
