Bir Ege Masalı/2

4K 237 78
                                    

Herkese merhaba

Umarım iyisinizdir

Yorum yapmayı unutmayın 😌

İyi okumalar 💜

En sevdiğim kitabım gitmişti. Kendimi eksik hissediyordum fakat ailesinden uzak adaşım Beren kadar üzgün olamazdım ya.

Her gece dualarıma devam ediyordum fısıltılarla fakat Begüm ablam bir gece karanlığın ortasında bağırmıştı.

"Uyumaya çalışıyoruz şurada, sus artık!"

Ela ve Zeynep benimle arkadaşlıklarını bitirmişti. Okulda arkadaşım pek yoktu. Annemin işi olduğundan benimle konuşamıyordu. Ablamlar ve abim zaten konuşmuyorlardı doğru dürüst.

Sadece dualar arayıcılığıyla Allah'la konuşuyordum. Onu da istemiyordu.

O zaman dudaklarım susardı.

Çok konuşmak istiyordum. Birileri de benimle konuşsun istiyordum.

Neyseki içimdeki ses vardı.

O benimle konuşuyordu.

Bir de anneannem. O da benimle konuşuyordu.

14 yıl önce:

Beren Karaca

Abiler, küçük kız kardeşleriyle pek iletişim kurmazdı çünkü erkekler hem soğuk olurdu hem de ortak noktaları olmadığından mesafeli kalmak zorunda kalırlardı.

İstediği gibi erkek kardeşi olamayabilirdim fakat seçme şansım olsaydı erkek olmayı seçeceğimi bilmesi gerekiyordu.

Beni seviyordu sadece belli etmiyordu. Çünkü ben onu seviyordum. Gerçekten seviyordum.

Ve gerçek sevgi mutlaka karşılıklı olurdu.

Begüm ablama bir kızın fotoğrafını göstermişti. Zorlukla bakabildiğimde gördüğüm güzel yüz ile gülümsedim.

Yengeniz diyordu. Yengem, güzel kızdı.

"Abi, ben de büyüyünce yengem gibi güzel olur muyum?"

Abim ise gülerek cevaplamıştı.

"Bok gibi gözlerin var. Ne renk olduğu bile belli değil. Ne yapsan güzel olamazsın sen. "

Bu, biraz kırmıştı. Yine de üzülmesin diye gülümsemeye çalıştım.

Güzel olmayabilirdim fakat abim beni seviyordu. Çünkü biz kardeştik.

Kardeşler birbirini ne olursa olsun severdi.

Aradan günler geçti.

Feyza ablam için bu sene özel üniversiteye yüksek meblağda paralar dökülerek kayıt yaptırılmıştı.

Sınava hiç çalışmamış olması sorun olmamıştı. Demek ki durumumuz vardı fakat babam 'para yok' diyordu.

Annemle sık sık kavga ediyorlardı. Annem arkasından söylenirdi.

'Eve para getiriyor ya parasına minnet ediyoruz diye etmediği laf kalmıyor.'

Ben kimsenin parasına minnet etmeyecektim!

Yine de ablamı yazdırmışlardı. Pahalı olduğunu söyledikleri kitapları da almışlardı fakat iki haftanın sonunda ablam haftasonuna başka bir haberle gelmişti.

"Ben evleneceğim."

Görüştüğü bir sevgilisi vardı. Yusuf abi.

'Ben mi okulun mu' demiş, ablam da okulu bırakıp gelmişti.

Bir Ege Masalı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin