28. Ασπίδες

6.4K 518 191
                                    

 Δύο εβδομάδες πέρασαν και είχαν θερίσει όλη τη χώρα μα δεν τον έβρισκαν πουθενά. Με τον Αρσένι οι σχέσεις ήταν κάτι παραπάνω από τεταμένες και η συνεργασία εντελώς υποτυπώδης μέχρι να βρουν τον Γκαρσία.

Ο Μαξ γύρισε απόγευμα στο σπίτι, έπειτα από μια ατέλειωτη μέρα και πάλι με άδεια χέρια. Είχε σκοπό μόνο να κάνει ένα γρήγορο μπάνιο, να φάει, μάλλον απ' έξω, και να φύγει. Εκτός από τον Γκαρσία σήμερα είχαν και την αποστολή ενός φορτίου με φορτηγό-αεροπλάνο και έπρεπε να βρίσκεται κι ο ίδιος στο αεροδρόμιο.

Στο μεταξύ κανένας ισπανόφωνος δεν περνούσε τα σύνορα, οι αστυνομικοί ήταν δικοί τους στα αεροδρόμια, τα χερσαία και τα υδάτινα όρια της χώρας και οι έλεγχοι αυξημένοι.

Η Ρωσία όμως ήταν μια άβυσσος και ο Γκαρσία θα μπορούσε να κρύβεται σαν ποντίκι παντού. Είχαν κόσμο σε κάθε άκρη της χώρας να ψάχνει μα κυρίως επικέντρωναν την προσοχή τους στην πρωτεύουσα.

Δυο εβδομάδες όλα μάταια και τα νεύρα του διαλυμένα. Δεν κοιμόταν, έτρωγε ελάχιστα, μονάχα κάπνιζε και έπινε. Τα νέα είχαν αρχίσει να μαθεύονται, οι άνδρες του άρχισαν να γίνονται όλο και πιο ανήσυχοι και επίμονοι με τις ερωτήσεις τους και έπρεπε να μπει το συντομότερο δυνατό ένα τέλος σε αυτή την ιστορία.

Πέρασε μέσα στο σπίτι του παρατώντας τα κλειδιά στο τραπεζάκι του σαλονιού και ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τη Λίζα. Οι κουβέντες που αντάλλασσαν ήταν ελάχιστες τελευταία, ενώ τόσο που έλειπε ο ίδιος από το σπίτι δεν βλεπόντουσαν σχεδόν καθόλου.

Δεν μπορούσε να πηγαίνει καν στη δουλειά μόνη της πλέον, ήταν επικίνδυνο να βγαίνει και ιδιαίτερα να ακολουθεί ένα σταθερό πρόγραμμα.

Φορούσε ένα τζιν και κούμπωνε το μπουφάν της γεγονός που έκανε τον Μαξ να την κοιτάξει ερωτηματικά.

«Γιατί είσαι ντυμένη; Που πας;»ρώτησε απότομα.

Η Λίζα δεν του απάντησε, έκανε σαν να μην τον άκουσε.

Τα χαρακτηριστικά της ήταν σφιγμένα και το πρόσωπό της με ένα μόνιμο συνοφρύωμα. Πέρασε την τσάντα στον ώμο της και έκανε να τον προσπεράσει μα η παλάμη του τυλίχτηκε γύρω από το μπράτσο της σταματώντας την.

«Δε θα βγεις από το σπίτι Λίζα.»

Στο βλέμμα της διέκρινε θυμό, μίσος. «Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα Μαξ, θα τρελαθώ.»

«Προτιμάς ψυχιατρείο ή νεκροταφείο;»

Ο ειρωνικός του τόνος της την έδινε στα νεύρα. Τράβηξε απότομα το χέρι της από το κράτημα του. «Γιατί δεν με αφήνεις να φύγω;»

The VowWhere stories live. Discover now