Πράγματι δεν άργησαν παραπάνω από ο,τι είχε πει ο Μαξ. Και οι δύο πνιγόντουσαν εκεί μέσα και έφυγαν με την πρώτη ευκαιρία από τη δεξίωση του γάμου τους, αφήνοντας τους υπόλοιπους να διασκεδάσουν.
Πέρασαν μέσα στο σπίτι και όσο κυλούσαν τα δευτερόλεπτα τόσο περισσότερο αισθανόταν το φόρεμα να προκαλεί φαγούρα σε ολόκληρο το κορμί της. Όλα γύρω της έμοιαζαν τοξικά και αυτή ανήμπορη να αντιδράσει.
Ο χώρος ήταν τεράστιος, δεν είχε όμως όρεξη να το εξερευνήσει. Τα έπιπλα έμοιαζαν καινούρια, η διακόσμηση ήταν όμορφη σαν να βγήκε από περιοδικό διακόσμησης εσωτερικών χώρων μα και πάλι αναρωτήθηκε αν θα κατάφερνε να το νιώσει σπίτι.
«Είσαι ελεύθερη να κάνεις όσες αλλαγές θέλεις.» είπε ο Μαξ σαν να διάβασε τις σκέψεις της.
Η Λίζα γύρισε και τον κοίταξε μα έμεινε μαγκωμένη στη θέση της. Το μεγάλο σαλόνι που τους υποδέχονταν με το που έμπαιναν μέσα, συνδέονταν και με μια εξίσου ευρύχωρη και μοντέρνα κουζίνα στην οποία κατευθύνθηκε ο Μαξιμιλιάν με άνεση.
Είχε κανονιστεί τα πράγματά της να μεταφερθούν και να τακτοποιηθούν στην νέα της κατοικία και αναρωτιόταν που να βρίσκονταν.
Ένας διάδρομος στο βάθος έδειχνε να οδηγεί σε δωμάτια. Είχε άραγε το δικό της δωμάτιο; Θα έπρεπε να έχει.
«Όπως σου έχω πει θα ήθελα να δουλέψω.»η φωνή της ήχησε ξένη στον αντίλαλο του σπιτιού.
«Δεν έχω αντίρρηση με αυτό.»
«Σκέφτομαι να ξεκινήσω να στέλνω τα βιογραφικά μου λοιπόν.»ήταν το μόνο που στην πραγματικότητα ανυπομονούσε όσο τίποτα να κάνει. Να ξεκινήσει μια ζωή προς αυτή την κατεύθυνση, να κάνει κάτι που αγαπάει και μόλις μαζέψει τα δικά της λεφτά και οι άμυνές του πέσουν να του γίνει καπνός.
Ο Μαξ ένευσε απλώς θετικά.
Αν τα έκανε όλα τέλεια, αν πήγαινε με τα νερά του και έδειχνε να συμμορφώνεται θα το κατάφερνε.
Ο Μαξ έβγαλε το σακάκι του και έμεινε με το λευκό πουκάμισο και τα μαύρα δερμάτινα λουριά της θήκης του όπλου του περασμένο γύρω από τον κορμό του. Δεν της έκανε εντύπωση. Όλοι οπλοφορούσαν σε όλες τις περιστάσεις.
Τον είδε να ξεκουμπώνει δύο κουμπιά από το πουκάμισό του και έπειτα να σηκώνει τα μανίκια, καθώς ετοίμαζε ένα ουίσκι για τον εαυτό του.
Πρώτα πάγο, μετά το αλκοόλ. Όλες οι κινήσεις του σίγουρες και με χάρη, όλη του η παρουσία συγκροτημένη. Αυτός ο άνδρας- ο άνδρας της- ήταν σίγουρα γεννημένος αρχηγός.
YOU ARE READING
The Vow
Romance«Και ποια είναι η πρότασή σου;» «Συνεργασία Βολκόβ. Μια συνεργασία που δεν θα σπάσει εύκολα, θα είναι από τους δεσμούς που είναι ιεροί και δεν τους καταπατάς.» Ο Αρσένι τον κοίταξε περιμένοντας να συνεχίσει. «Θέλω να παντρευτώ την κόρη σου.» ...
