Είχανε απομείνει μονάχα δύο εβδομάδες πριν από τον γάμο της χρονιάς και το στομάχι της Λίζας ήταν δεμένο κόμπος από το πρωί που ξυπνούσε, μέχρι το βράδυ που θα έπεφτε στο κρεβάτι.
Καλώς ή κακώς δεν είχε δει ξανά τον Μαξ από εκείνο το βράδυ που την πήγε στα γενέθλια. Της είχε αφήσει περισσότερο γλυκιά γεύση η τελευταία τους συνάντηση και αυτό την μπέρδευε.
Δεν μπορούσε να αποφασίσει εντελώς πως αισθανόταν, αν τον συμπαθούσε έστω λίγο ή αν τον αντιπαθούσε εντελώς. Πάντως το εκτίμησε που τη βοήθησε.
Από το πρωί σήμερα καθόταν στο δωμάτιο της και μουτζούρωνε ένα χαρτί μελαγχολικά, είδε μερικές ταινίες, διάβασε ένα βιβλίο, μα τίποτα δεν κρατούσε το ενδιαφέρον της για πολύ.
Αισθανόταν πως η ζωή της άλλαζε από τη μια στιγμή στην άλλη και δεν είχε χρόνο να το συνειδητοποιήσει.
Ένα ελαφρύ χτύπημα ακούστηκε στην πόρτα της και η Λίζα ανακάθισε στο κρεβάτι της βαριεστημένα.«Ναι;»
Η πόρτα άνοιξε απαλά και η φιγούρα της μητέρας εμφανίστηκε στο κατώφλι. Της χαμογέλασε στοργικά και πέρασε μέσα στο δωμάτιο με μια αχνιστή κούπα στο χέρι της.
«Σου έφερα τσάι.» άφησε την κούπα στο κομοδίνο δίπλα της και κάθισε στο στρώμα κοντά στην κόρη της.
Η Λίζα προτιμούσε το καυτό τσάι ακόμη κι όταν η θερμοκρασία ήταν ανεβασμένη όπως εκείνη την ημέρα, μα ακόμη και αυτό δεν της έφερνε την χαλάρωση που αποζητούσε. Προτιμούσε να μείνει μόνη, αλλά δεν έκανε τον κόπο να προσπαθήσει να διώξει τη μητέρα της. Δε θα έβγαζε πουθενά.
«Πως είσαι αγάπη μου;»
«Καλά μαμά.»
Το χέρι της μητέρας της στάθηκε επάνω στις διπλωμένες παλάμες της και την χάιδεψε τρυφερά. Η έκφρασή της ήταν συγκινημένη και αυτό δε χωρούσε στο κεφάλι της Λίζας. Δεν την είχε δει τόσο συναισθηματικά φορτισμένη ούτε όταν η Λίζα έπαιρνε το πτυχίο της.
«Ήθελα να κάνουμε μια συζήτηση. Μάνα προς κόρη.»
Η Λίζα την κοίταξε υψώνοντας το ένα της φρύδι. Αν ήταν κάποια κουβέντα αποχωρισμού, θα ήταν λιγάκι μελοδραματικό σενάριο για τα γούστα της. Εξάλλου κυριολεκτικά θα έμενε απλά στην άλλη μεριά της πόλης, δεν θα άλλαζε και χώρα.
«Τι συμβαίνει μαμά;» ρώτησε τελικά.
Άφησε την ανάσα της να βγει ήρεμα από τα πνευμόνια της.«Σε πολύ λίγο καιρό θα είσαι παντρεμένη.» ξεκίνησε και η Λίζα αισθάνθηκε το στομάχι της να σφίγγεται. Και μόνο η σκέψη αυτή της προκαλούσε ανατριχίλα
ESTÁ A LER
The Vow
Romance«Και ποια είναι η πρότασή σου;» «Συνεργασία Βολκόβ. Μια συνεργασία που δεν θα σπάσει εύκολα, θα είναι από τους δεσμούς που είναι ιεροί και δεν τους καταπατάς.» Ο Αρσένι τον κοίταξε περιμένοντας να συνεχίσει. «Θέλω να παντρευτώ την κόρη σου.» ...
