The Vow

26. Ραγισμένα προσωπεία

Η ημέρα της ανταλλαγής ήταν αύριο το βράδυ σε συντεταγμένες που ο Μαξ θα έστελνε στον Γκαρσία. Ήταν προετοιμασμένος για όλα την ίδια ακριβώς στιγμή που δεν ήξερε τι να περιμένει. Η αμφιβολία έγκειτο περισσότερη στην κατάσταση που θα παρέδιδε σε αυτούς τον Σούρα Βολκόβ. Όπως και να έχει η ανταλλαγή έπρεπε να γίνει πάση θυσία και να συναντήσει τον Ντονάτο από κοντά.

Έπειτα θα είχε το πλεονέκτημα, θα μπορούσε να βρει που κρύβεται. Δεν ήταν ηλίθιος να παίξει εντελώς τίμια.

Είχε φύγει από το σπίτι νωρίς και είχε αφήσει τη Λίζα στη δουλειά της μιας και έπρεπε να περάσει από ορισμένα μαγαζιά τους εκεί κοντά πριν κατευθυνθεί προς την αποθήκη.

Ο Φεντόροφ είχε μείνει να φυλάει τον Γκαρσία και ο Κωνσταντίνος θα πήγαινε νωρίτερα να τα ετοιμάσουν όλα για την αυριανή μέρα και το παραμύθι θα τελείωνε επιτέλους.

Οι πιθανότητες ο Σούρα να ήταν ζωντανός στα χέρια του Γκαρσία ήταν πενήντα-πενήντα μα η ανταλλαγή θα γινόταν οπωσδήποτε και ο εχθρός έπρεπε να εξουδετερωθεί. Εξάλλου δεν είχαν καιρό μπροστά τους και στην τελική ήθελε να σώσει τον Σούρα αλλά δεν τον έκαιγε κιόλας.

Το γεγονός πως ένιωθε τόσο ασφαλής και άτρωτος τον έκανε απρόσεκτο και στέρησε στον Μαξ την ευκαιρία του προβαδίσματος. Παιζόταν μια ζωή, όχι δικού του άνδρα, μα ενός άνδρα της πλέον οικογένειας του και αυτός ήταν ο μόνος λόγος που θα έκανε κάτι για αυτό.

Ήξερε κι ο ίδιος πως σε αντίστοιχη περίπτωση, αν δηλαδή ο Κωνσταντίνος βρισκόταν υπό οποιαδήποτε τέτοια θέση θα είχε αντιδράσει πολύ χειρότερα από τον Αρσένι. Όχι απλώς θα γύριζε τον κόσμο ανάποδα, μπορεί και να ανατίνασσε όλη την Ρωσία για να τον βρει και να κάνει τον Γκαρσία να πληρώσει. Όμως ο Κωνσταντίνος ήταν πάντα προσεκτικός, δεν τους πρόσθετε βάρη στην ήδη επιβαρυμένη πλάτη τους.

Ο Αρσένι είχε τη φωλιά του χεσμένη και έπρεπε να συνεργαστεί για το καλό όλων.

Θα περνούσε να ελέγξει για άλλη μια φορά τον Αντόνιο ο οποίος παρά τον βασανισμό, την ασιτία, τις μέρες που του στερούσαν μέχρι και το νερό δεν είχε πει κουβέντα.

Αυτό έκανε τον Μαξ να πιστεύει ακόμα περισσότερο πως δεν υπήρχε προδότης στη χώρα του εκτός αν πράγματι ο Γκαρσία ήταν τόσο αποφασισμένος και δυνατός να μη δώσει τίποτα και να κρατήσει τα πάντα για τον εαυτό του παρόλο που υπέφερε για παραπάνω από μια βδομάδα σερί.