Η κυρία με τα κόκκινα μαλλιά

Ο άγγελος μου

Είχε αρχίσει να κατευθύνεται πάνω του με νεύρο. Τα μάτια της γυάλιζαν από τη σύγχυση και οι γροθιές της είχαν σφίξει τόσο πολύ που θα έλεγε κανείς ότι οι αρθρώσεις της είχαν πετρώσει. Δεν πρόλαβε όμως να κάνει και πολλά, καθώς ένα δυνατό χέρι τράβηξε τον Πρόδρομο από το πίσω μέρος του πουκάμισου, γυρνώντας τον και πιάνοντάς τον από τον γιακά.

«Αυτές τις ενδιαφέρουσες απόψεις θα μου άρεσε πολύ να της μοιραστείς με τους άντρες μου πιστεύω. Ξέρεις, λατρεύουν να δέρνουν κόπανους σαν εσένα», είπε ο Θέμης με βαριά, επιβλητική φωνή.

«Εσύ ποιος είσαι;»

«Κάποιος που θα σου σπάσει τα μούτρα αν δεν εξαφανιστείς τώρα από εδώ. Άκουσέ με. Βγαίνεις από εδώ και στην είσοδο θα περιμένουν δύο άντρες με μαύρα πουκάμισα. Θα πας σε εκείνους και θα τους πεις το όνομά σου. Θα τους ακολουθήσεις όπου κι αν σε πάνε. Και – φιλική συμβουλή – μην αντισταθείς, για το δικό σου καλό».

Τον άφησε και ο Πρόδρομος κοίταξε το έδαφος. Άρχισε να απομακρύνεται αργά, μέχρι που η φωνή του Θέμη τον σταμάτησε. «Α και που 'σαι, βαρύμαγκα; Από εδώ και πέρα δεν θα τις πλησιάσεις ούτε στα δέκα μέτρα. Ούτε την κόρη σου, ούτε τη Δόμνα, ούτε το εγγόνι σου – όταν με το καλό. Βρίσκονται και οι τρεις υπό την προστασία του Φίλιππου Μεταξά και θα συνεχίσουν να βρίσκονται μέχρι να πεθάνει».

Ο Πρόδρομος άφησε ένα μειδίαμα. «Γιατί να θέλω να ξαναδώ το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου; Αυτό ήταν πάντα η Δέσποινα. Ας όψεται η άχρηστη η μάνα της που δεν κατάφερε να μου χαρίσει δεύτερο γιο. Γι' αυτό υιοθετήσαμε και τον Γιώργη. Ίσα ίσα που ο Μεταξάς έβγαλε ένα βάρος από πάνω μου. Από σήμερα έχω μόνο δύο γιους, έναν βιολογικό και έναν θετό. Η κόρη μου πέθανε, ή μάλλον ακόμα καλύτερα, κόρη δεν είχα ποτέ».

***

«Ε όχι και σύζυγος! Σε διάσταση. Πάλι καλά ξεστραβώθηκες και κατάλαβες ότι ήταν μαλάκας», είπε αγανακτισμένα ο Φίλιππος διορθώνοντας την αδερφή του.

«Όσο δεν υπάρχει διαζύγιο, ο Μελέτης είναι άντρας μου!», του φώναξε.

«Που να μου κοβότανε το χέρι από τη ρίζα την ώρα που σας άλλαζα τα στέφανα!»

«Συγγνώμη που διακόπτω την τρυφερή στιγμή, αλλά θέλει κάποιος να μου εξηγήσει τι στο διάολο γίνεται πριν αρχίσω να νευριάζω;», τους διέκοψε η Θάλεια με τη φωνή της να δυναμώνει λεπτό το λεπτό.

Ο Φίλιππος δεν μιλούσε, αντί αυτού έτριβε το μέτωπό του και ξεφυσούσε. Η Αναστασία από την άλλη φυσούσε μέσα από τη μπλούζα της για να δροσιστεί. Ο Θέμης έκανε ένα βήμα μπροστά, πλησίασε τη Θάλεια και τύλιξε το χέρι του γύρω από τους ώμους της. «Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη και ενδιαφέρουσα ιστορία. Λοιπόν, λοιπόν... Όταν ο Φίλιππος επέστρεψε από τη Θεσσαλονίκη, που ήσασταν μαζί, πέρασε ένα αρκετά μεγάλο διάστημα εκτός, για λόγους που δεν έχουμε χρόνο να αναλύσουμε τώρα. Εκείνη την περίοδο λοιπόν, υπεύθυνη ήταν η Αναστασία. Όταν μαθεύτηκε ότι ο Μεταξάς είναι εκτός υπηρεσίας και ότι έχει αναλάβει η αδερφή του, ξεκίνησαν οι αναταραχές και οι συμπλοκές με αποτέλεσμα ο Φίλιππος να χάσει μέρος της περιοχής του. Χάθηκε λοιπόν ένα, μικρό μεν, αλλά μεγάλης σημασίας μέρος της πιάτσας μας».