6 Δεκεμβρίου 1990
Η Δόμνα, η Καλλιόπη, η Ελένη και η Όλγα έπιναν τον καφέ τους ήρεμα. Είχαν περάσει τρεις μέρες από την απαγωγή του Αγγελιδάκη και μέχρι τότε δεν τον είχαν αφήσει να παραμείνει ξύπνιος για περισσότερο από λίγα λεπτά, καθώς συνεχώς ανανέωναν το υπνωτικό στον οργανισμό του.
Ο Θωμάς μπήκε στην κουζίνα γρήγορα. «Ξύπνησε η Ωραία Κοιμωμένη;», τον ρώτησε η γυναίκα του.
«Όχι, σε λίγο. Ποιος θα τον ανακρίνει πρώτος;»
Τα βλέμματα όλων έπεσαν πάνω στη Δόμνα. Εκείνη γέλασε. «Κι ο κλήρος πέφτει στον γενναίο...»
Η πόρτα ακούστηκε να κλείνει και ο Φίλιππος φάνηκε ύστερα από λίγο στην κουζίνα.
«Καλημέρα!», είπε και πήγε δίπλα στη μητέρα του, της οποίας το χέρι φίλησε.
«Καλώς το παλικάρι μου!», αναφώνησε η Καλλιόπη γελώντας.
«Τον έχετε κάτω τον τύπο;», ρώτησε το Θωμά.
«Ναι. Μόλις ξυπνήσει θα τον ανακρίνει η Δόμνα».
Ο Φίλιππος γύρισε και την κοίταξε με ένα χαζό χαμόγελο. «Θες βοήθεια;»
«Να προσέχεις τη κόρη μου θέλω...»
«Καλά, αυτό το κάνω ούτως ή άλλως, απλά ρωτάω ως ειδικός επί των ανακρίσεων», της έκανε χαμογελαστά. Η Καλλιόπη γέλασε.
«Έχω κι εγώ τον τρόπο μου, μην σε ανησυχεί».
«Κύριε Θωμά!» φώναξε ένας από τους άντρες του Φίλιππου καθώς έμπαινε στην κουζίνα. «Ο Αγγελιδάκης ξύπνησε!»
***
Ένας κουβάς νερό εκτοξεύθηκε στο πρόσωπο του Αγγελιδάκη μετά από εντολή της Δόμνας. Τον κοιτούσε κατάματα. Ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα και τα χέρια του ήταν δεμένα με αλυσίδες γύρω από έναν αγωγό νερού. Τα μάτια του άνοιξαν βαριά και το πρώτο πράγμα που είδε ήταν η γυναίκα που τον είχε αποπλανήσει.
«Καλώς το μου!», του είπε γλυκά η Δόμνα.
«Ποια είσαι εσύ;», τη ρώτησε γρήγορα.
Η Δόμνα έσκυψε στο ύψος του. «Το όνομα Χρήστος Παπαδόπουλος σου λέει τίποτα;»
Ο Αγγελιδάκης γούρλωσε τα μάτια. «Ο δικηγόρος της Ιωάννας».
Του έγνεψε. «Είμαι η γυναίκα του».
Ο Αγγελιδάκης γέλασε μέσα στα μούτρα της. «Εσύ είσαι η γραμματέας που χαζεύανε όλοι όταν μπαίνανε στο γραφείο; Το ξέρεις ότι η μισή πελατεία ερχόταν για σένα;»
YOU ARE READING
Η κυρία με τα κόκκινα μαλλιά
RomanceΑθήνα, Αύγουστος 1990 Η ιστορία ξεκινά. Στοιχείο που χαρακτηρίζει τούτο το βιβλίο; Η φωτιά. Η φωτιά που ξεχειλίζει από τα μάτια κάθε ανθρώπου και του δίνει δύναμη. Η φωτιά του πάθους, της δύναμης, της ισχύος, της ζεστασιάς, της οικειότητας, της εκδί...
