Η κυρία με τα κόκκινα μαλλιά

Αστέρι γεννιέσαι

2 μήνες αργότερα...

Βγήκαν από το ταξί και περπάτησαν δίπλα δίπλα ως την είσοδο του μαγαζιού. Είδε δύο από τους άντρες του Φίλιππου μπροστά της. Τους πλησίασε, έβγαλε τα γυαλιά ηλίου της και τους χαμογέλασε.

«Καλημέρα αγόρια!», τους είπε εύθυμα.

«Καλημέρα δεσποινίς Σέρβου», της απάντησαν. «Πριν περάσετε πρέπει να φωνάξουμε τον κύριο Θέμη. Σας θέλει».

«Φωνάξτε τον. Θα περιμένω», απάντησε.

«Ποιος είναι ο Θέμης;», ρώτησε η Κατερίνα τη Θάλεια.

«Ο αρχηγός της ασφάλειας. Πρωτοπαλίκαρο του Φίλιππου. Όλα βρίσκονται υπό τις εντολές του και είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια όλων μας. Ειδικά της Αναστασίας».

«Τα καλά του να είσαι αδερφή του αφεντικού».

«Της έχει αδυναμία και την προσέχει. Δεν είναι να χαλαρώνεις όταν είσαι ο Φίλιππος Μεταξάς. Οι κίνδυνοι καραδοκούν».

Άκουσε βήματα πίσω της και γύρισε για να δει έναν ψηλό, μελαχρινό άντρα με μαύρα γυαλιά ηλίου να την πλησιάζει.

«Καλημέρα στη Νεράιδά μας!», αναφώνησε μόλις είδε την κοκκινομάλλα.

Η Θάλεια γέλασε στο παρατσούκλι της. Μέσα σε δύο μήνες είχε αποκτήσει το δικό της ψευδώνυμο στο χώρο της νύχτας. Η Νεράιδα, όπως την αποκαλούσαν όλοι, ήταν ένα νεαρό διαμάντι, ο καθαρός χρυσός που είχε ανακαλύψει η οικογένεια Μεταξά και είχε ενταχθεί γρήγορα και αθόρυβα στο δυναμικό του Νυξ, απογειώνοντάς το ακόμα περισσότερο.

«Καλημέρα Θέμη! Τι έγινε;»

«Έχω εντολή από τον Μεταξά να φυλάω την περιοχή, περιμετρικά του μαγαζιού, γιατί έχουμε κάποιες πληροφορίες».

«Με τρομάζεις», σκλήρυνε την έκφρασή της.

«Και πού είσαι ακόμα...»

Γύρισαν προς την πόρτα και προχώρησαν προς το μέρος των μπράβων, οι οποίοι μετά από εντολή του Θέμη τους άφησαν να περάσουν.

Στην υποδοχή δεν υπήρχε κανένας ακόμα γι' αυτό και μπήκαν μέσα στο μαγαζί αμέσως. Όσο κατευθύνονταν στα καμαρίνια η Θάλεια χαιρετούσε όποιον έβρισκε μπροστά της.

«Πώς τα έχεις καταφέρει να σε αγαπάνε όλοι;», τη ρώτησε η Κατερίνα.

«Λέγεται καλοσύνη».

«Θες τώρα ενημέρωση για το τι έχει γίνει;», της έκανε ο Θέμης.

«Όχι. Δεν με αφορά. Αν τύχει θα μάθω».