Η κυρία με τα κόκκινα μαλλιά

Μακρινές Αντανακλάσεις

Ήταν η επομένη του αρραβώνα. Η οικογένεια Παπαδοπούλου συνέχισε τη ζωή της κανονικά, παρόλα αυτά, στο μυαλό της κόρης της οικογένειας τριγυρνούσε συνεχώς μια και μοναδική ερώτηση.

Πώς στο διάολο κατάλαβε ότι ο γάμος είναι στημένος;

Είχαν αφήσει να εννοηθεί, στον ευρύτερο κύκλο, ότι η Κατερίνα και ο Μάνος έτρεφαν συναισθήματα ο ένας για τον άλλο εδώ και πολλά χρόνια, λόγω της στενής τους συναναστροφής η οποία υπήρχε με αφορμή τη φιλία των πατεράδων τους. Αυτοί που γνώριζαν την αλήθεια ήταν η Θάλεια, ως κολλητή της Κατερίνας, ο Μιχάλης και ο Γιώργης, ως κολλητοί του Μάνου και οι γονείς των μελλόνυμφων.

Η Δόμνα όμως... Πως;

Η Θάλεια δεν της είχε μιλήσει... Δεν υπήρχε περίπτωση να της μιλήσει για κάτι που δεν αφορούσε την ίδια. Εδώ δεν της έλεγε καλά καλά τα προσωπικά της!

Έπρεπε να μάθει πως στο καλό το είχε καταλάβει!

Μάζευε το τραπέζι μετά το πρωινό, όσο ο Ραφαήλ ετοιμαζόταν για το ραντεβού του με τη Δέσποινα. Η Δόμνα δεν είχε κατέβει για πρωινό μαζί τους κι ήταν ακόμα κλεισμένη στο δωμάτιό της.

Κοιτούσε συνεχώς νευρικά πίσω της τη σκάλα και σκεφτόταν. Ήταν αρκετά παρακινδυνευμένο.

Είχε πολύ καιρό να κάνει ανοιχτή και ουσιαστική κουβέντα με τη μάνα της. Σχεδόν φοβόταν να της ανοίξει κουβέντα για το οτιδήποτε.

Τώρα όμως το είχε αποφασίσει. Θα της μιλούσε. Μόλις έφευγε ο μικρός από το σπίτι.

Είσαι όλη δική μου, Δόμνα Παπαδοπούλου!

***

Την είχε στήσει έξω από την εκκλησία και περίμενε να τελειώσει η Λειτουργία. Είχε ακουμπήσει στον τοίχο και κοιτούσε τα δέντρα του περίγυρου. Παρατήρησε τις μικρές κίτρινες μαργαρίτες χαμηλά στο χώμα. Ήταν δεκάδες.

Το βλέμμα του τις χάιδεψε απαλά για λίγο. Μέσα στο απόλυτο κίτρινο ποτάμι, παρεμβλήθηκε κάτι κόκκινο. Μια παπαρούνα.

Πλησίασε κοντά στο μικρό παρτέρι και έκοψε την παπαρούνα που μέχρι πριν λίγο ήταν ολομόναχη εκεί. Την κράτησε στις άκρες των δαχτύλων του και την στριφογύρισε απαλά. Χαμογέλασε.

Άκουσε την καμπάνα της εκκλησίας να χτυπάει και κατάλαβε ότι η λειτουργία τελείωσε.

Παρατήρησε σιγά σιγά όλες τις γιαγιάδες και τους παππούδες να βγαίνουν με τα αντίδωρα στα χέρια, αλλά ελάχιστους μεσήλικες και ακόμα λιγότερα παιδιά της ηλικίας του.