University Of Secrets

CHAPTER 6 : People never change

People never change

_

Almira's point of view

Hindi naman masyadong nag-class kanina. Medyo wala ngang mga teachers. Basta ang boring kung talaga wala akong mainis. Yung si Ally kasi, nasa ibang room, hays.

Well, that's okay, we're neighbors naman. Ano kaya ang ginagawa niya ngayon?

The bell hit my head.

Almira! Bakit mo naman iniisip yun? Ayaw ka ngang maging kaibigan diba?

Sinuot ko ang bagong damit na gift ni Mama sa akin, manipis siya pero okay lang, wala namang pupunta sa akin dito since bago palang ako. At isa pa, ang ganda sa pakiramdam parang feel na feel ko na dalaga na ako. Hehe. Medyo lang.

Nasa gitna ako ng pag mumuni-muni nang biglang may kumatok.

Nung una, ayokong buksan baka yung matangkad na lalaki pero baka si Ally. Pero bakit naman siya pupunta at kakatok pa? 

Ang ending, ini-open ko nalang ang door at pareho kaming natulala sa isa't isa. Natulala ako kasi oo siya nga tapos may dala pa siyang mangkok. So that means peace offering niya yan? Nuks nakakatuwa, people change talaga.

“This, have this. I cook something for you. Hope you'll like it.” sabi niya sabay bigay sa mangkok.

Amoy palang nagugutom na ako. Nginitian ko siya. I knew it. She's a good person.

“Woah, really?  Sa akin 'to? Ambait mo ah. Do you want me to be your friend na ba, Ally?”

Syempre dapat magpanggap baka masabi niyang masyado na akong assuming. It's just, I can sense she's nice.

“No. I Can't be your friend but can be your good neighbor, that's all.” cold niyang sabi kaya napasimangot ako.

Paano ba naman, parang finafalse hope ko mismo sarili ko. Ayan kasi hope ng hope.

“Okay. Pero still thank you, good night!” sabi ko ng nakangiti at sinarado ang pinto.

I put on the table tapos inamoy ulit. Ano ba yan, naso-spoil ako sa amoy!

Una kung tinikman ang sabaw. Unang higop ko lang napamura agad ako. Tangina! Ang alat! Ginagago niya ba ako?!

Yung adobo tinakman ko rin, baka namali lang yung sabaw kaya ganun.

Nang tinikman ko rin ang adobo, “Shit!!!!!!!” napalakas ang sigaw ko dahil sobrang anghang, tumakbo ako papuntang kusina at uminom ng gatas.

Naiyak ako sa anggang. Shit! Shit! Shit! Ang anghang sobra. Woohh!!!

Pinaypayan ko ang bibig ko sa sobrang anghang. At iniinom ko rin ang gatas.

Gusto kong sumigaw at umiyak sa sobrang anghang. Never in my life I've been struggling like this. Mom and Dad didn't let me eat spicy foods for some reasons. I loved to eat them but the problem is when I started to like spicy food I was sent to the hospital because my internal body hates spicy foods.

I'm afraid na baka bukas hindi ako maka-school. Nagrereact ang katawan ko. As in whole body.

Shit ka talaga Ally!

Naiiyak akong lumabas sa kwarto ko at malakas na kinatok ang pintuan ni Ally. Hayop akala ko nagbago yung attitude niya pero hindi pala amputa! Dinamay pa pagkain!

Unti-unti nang nagre-react ang katawan ko. It's struggling me to walk and run. My whole body feels really heavy a bit.

“Ally! What the f-ck ka! Labas ngina moo!!”  sinipa sipa ko ang door niya sabay habaw sa bibig ko. Feel ko nanginginit na ang mukha ko, shit, namumula dahil sa anghang at yung bibig ko parang nasusunog.