University Of Secrets

CHAPTER 4 : Her name is friendly

Her name is friendly

-

Nang makapasok na kami sa main door ng first floor—which is junior high school; second year and first year—lahat ng mga mata sa amin. Kapag dumadaan kami, nasa amin ang tingin nilang lahat, well, sanay na ako.

Unlike sa other schools, tingin lang sila, hanggang dun lang. Hindi na sila magbubulungan or whatsoever na ginagawa usually kapag mag bago. This kids are innocent but mature.

They just take a glance then, Tapos na. Balik na agad ang tingin nila sa teacher.

I can't attract people but I can attract ugly creatures.

And speaking of ugly creatures may nakita akong ghost, she's not too ugly—she is really ugly. She's just staring at me, trying to kill me from that stares because dammit it makes me wish my death.

What the f-ck! That ghost is staring at me kanina and now, she's following me around. She's whispering some numbers, she talks a lot. Argh! I hate talking to ghosts, they became creepier.

Naglakad lang ako na parang wala lang, they can't scare me.

“May bago na naman.”
“They look cool.”
“Yeah, I'd like to know them.”

Whispers.

Kanina wala but this section is not like the rest rooms na nadaanan na namin.

Base sa mga reactions at galaw nila, they're maybe section C to E. Ganyan din sa ibang school pero iba rito kasi may mga nabibilang sa section nila na bagay sa section A pero nasa section C, D, o kaya E.

Wait, I'm section A, right?  Woah, So, I'm gonna be more responsible sa mga susunod na araw ko rito, yun kung hindi ako matatapon ulit sa labas na parang basurahan lang.

Looking forward for my own achievement.

First time kong ma-first section. I'm not sure na first section ba yun O hindi. But A is the first alphabet in alphabetical order so I believe I am a first section.

“Stupid.” sabi nitong babaeng kanina pang inis na inis e wala namang umaaway sa kanya.

Napalingon ako sa kanya na seryoso lang nakatingin sa mga batang nagbubulung-bulungan. Ganyan na talaga siya ka-moody para sabihan ng "stupid" ang mga inosenteng mga batang wala namang binulong na masama? She's literally being rude.

“Wala namang ginagawa ang mga bata e.” bulong ko at napa-tsk.

Naramdaman ko naman ang titig niya sa akin kaya hindi na ako kumibo.

Nagpatuloy lang kami sa paglakad hanggang sa nagpunta na naman kami ng elevator papuntang second floor. Buti nga class hours kasi kung Hindi for sure, puno rito.

Ang dami pa namang mga students dito. Kapag may disaster, siguradong makakalasan ka talaga ng buhay dahil sa sobrang taas at may dalawang elevator lang. May hagdan naman, mas safe yun pero siguro kung makakalabas ka man ng buhay, collapse ka naman paglabas sa main gate.

Ang lawak kaya ng school tapos ang layo ng main gate, may gate pa dito sa main school tapos ang laki ng hallway. Hays, it's not safe for any kind of calamity but I think kapag well trained ka na hindi ma-panic sa mga sakuna, you'll be safe and you'll survive on your own.

Wait, what am I thinking? Disaster agad, grabing imagination 'yan Mira, lagpas sa limitations.

“You're always thinking deep, aren't you?” biglang nagsalita ang babaeng kaninang inis na inis sa akin.

Napatingin naman ako sa kanya at napa-blink ng dalawang beses.

“Hey! Answer me if I'm talking to you!” pasigaw niyang sabi kaya napa-atras ako at pati yung lalaking kasama naming sobrang tahimik  at napalingon din sa kanya.