Judged |ON HOLD :(|

Ontvangen

Ik krabbel de slaap uit mijn vermoeide ogen en kijk voor me naar het witte plafond. Vandaag gaan we de videoclip opnemen. Gelijk krullen mijn mondhoeken zich naar boven. Ik kijk naast me naar mijn mobiel. Ik schop de dekens van mij af en graai naar mijn telefoon. Ik haal hem van de lader af en druk hem aan. 1 nieuw bericht ontvangen. Ik open het berichtje en begin te lezen:

'Hey sukkel. Denk je de haat te negeren? Dat zal je niet meer lukken, dom konijn. Wij zijn met velen. Wij zullen je kapot maken tot er niets meer van je over is. Je gaat eraan, October. Of dacht je nou echt dat je Rose zou kunnen heten?'

Fijn om zo wakker te worden. Wie is dit? Het is niet eerlijk dat ik niet de kans krijg om alleen maar blij te zijn. Maar ik moet niet zoveel aan mijzelf denken. Ik moet ook aan de anderen denken. Maar als iedereen zo is, wat is het nog waard? Is wat ik denk en zou zeggen boeien? Nee. Met dank aan dit berichtje. Maar hij of zij zei dat ze met veel mensen waren. Zouden ze weten dat ik in Mark- en Stormies huis zit? Snel kijk ik naar de kleine groene en grijze icoontjes op het beeld en zet mijn GPS uit. Ik weet niet eens of dat iets uitmaakt, maar ik doe het voor de zekerheid toch. Ik verteld aan de meisjes uit de brugklas dat ik wegging, maar ik zou niet weten of ze dat willen doorvertellen. Het boeit niemand, dus waarom zouden ze.

Ik schrik van mijn moeder die met een geeuw zich omdraait. Mijn moeder en ik slapen nog steeds samen, maar we slapen nu in de logeerkamer en niet meer op de bank in de woonkamer. Ik hoor de goedkope klok tikken. Ik word er nog gek van. Ik trek mijn dekbed tot over mijn oren. De wil die ik gister had naar vandaag is helemaal weg.

''Mam?''

''Goedemorgen.'' geeuwt mijn moeder slaperig.

''Mis jij nederland?'' Het is stil aan de overkant.

''Ach ja.. Ik weet het niet. Soms wel natuurlijk. Vriendinnen bijvoorbeeld. En hoe het land eruit zag.''

''Vriendinnen?'' Ik wist niet dat mijn moeder wel vriendinnen had. Ze nodigde nooit mensen uit of ging naar ze toe. Of ik had het niet door.

''Ja natuurlijk. Die oude moeder van je mag ook vrienden hebben hoor. Ik ken ze bijvoorbeeld van feestjes van mijn zus, de bar, de disco..'' Het laatste klonk gelijk fout. Mijn moeder haalt luid adem om te gaan praten;''Laten we maar gaan ontbijten.'' Ik knik en sta op van mijn bed. Het is een vreselijk matras, maar ik kan ergens op slapen. Ik schuif in mijn sloffen, doe een jogging broek aan waar ik eerst nooit in jogde en nu elke dag en Ross sweater aan. We lopen de huiskamer binnen en al een paar zijn aan het eten en klaarmaken. We moeten vroeg bij de plaats zijn om te filmen, dus is het pas half zes in de morgen. Het is nog donker buiten. Snel drink ik een halve beker smoothie, wat nog best gezond is en omdat ik energie nodig heb, maar voel me al meteen schuldig. Ik moet niet alleen energie hebben, maar vooral dun uit zien, domme oen. Ross, Rydel en Riker komen dan eindelijk ook naar beneden en dan kunnen we gaan.

''Hey October.'' zegt Ross nep beledigt. ''Heb je nu alweer mijn hoodie te pakken?'' Hij legt zijn hand voor zijn hand.

''Sorry lieffie.'' en overdreven geef ik hem een kus op zijn wang. We gaan in de auto zitten en rijden naar de aangegeven plek aan. Iedereen zit nog in pyjama omdat de kleren die we aan moeten daar liggen. Ik heb er nu wel weer zin in. En ik ben heel erg zenuwachtig. Maar dat mag ik zijn toch? Zenuwachtig tik ik met mijn vingers op mijn magere benen. Ik kijk naar Rydels benen naast mij. De mijne zijn wel dunner dan die van haar, maar zij is tenminste wel gezond. Ik draai mijn hoofd naar het raam en luister verder naar mijn muziek. De zachte muziek van Odesza 'Sun models' neemt me mee in slaap.

''Occie? Oooooccie?'' Rydel duwt tegen mijn schouder. Ik knipper met mijn ogen en zie dan dat de deur open staat en dat ik uit moet stappen. Snel kom ik de auto uit.

''Daar zijn onze beroemdheden!'' Joesems stem hoor ik uit de verte komen. Ik kijk om mij heen. We staan in een groot weiland met grote bomen er omheen. Het opkomende zonnetje maakt de mooiste kleuren in de lucht. Roze, oranje, paars..

''Rocky, waar ben je? Oh daar. Dit is jouw locatie. Dit word jouw scene zeg maar. Wat mij mooi lijkt is dat jij met je gitaar hier dus loopt en zingt.'' Dan richt Joesem zich tot ons allemaal. ''Jullie hebben allemaal een eigen plek. Sommigen zullen langer duren dan de anderen. Laten we beginnen!''

De camera leidt Rocky mee door het veld terwijl de zonnestralen door zijn haren prikken. Het is een prachtig gezicht, ik ben benieuwd waar ik zal zijn.

We rijden achter de dure auto waar Ross in rijd. Zijn hand zwaait hij sierlijk door de lucht. De cameraman waar ik achter zit hangt gevaarlijk buiten het raam met zijn toestel op zijn schouder. We rijden iets harder zodat we naar Ross naar binnen kunnen filmen. Ik hang ook naar buiten.

''Hallo daar.'' Zeg ik met een lach. Hij lacht terug, maar een beetje gemaakt, hij word natuurlijk wel gefilmd. We komen langs het strand waar Joesem tegen mij zegt;''Hier is jouw plek. Dat leek ons wel gaaf voor jou.''

''Dankje.'' Ik ben blij met mijn locatie. De lucht is nogsteeds zacht van kleur, maar iets meer dan daarnet. Het begint iets warmer te worden. We komen aan bij het strand. We stappen uit. We trekken onze schoenen uit en lopen in het zand.

''Hier zijn jouw kleren. Je kan je in de bus omkleden. Zie je zo.'' Een meisje overhandigt een stapel kleren. Nou ja, kleren. Het is een bikini, die tot mijn taille komt en twee dezelfde stoffen. Ik kruip in de wagen en trek snel mijn bikini aan. Wat moet ik nu met die lappen? De bikini is wit dus zijn de lappen vol bloemen. Ik besluit er 1 om mijn middel te knopen en de anderen over mijn schouders te hangen. Ik hoop dat ik het goed aan heb. Ik doe de achterdeuren van de bus open en loop naar de mensen die ongeduldig zitten te wachten. Ik ben best bang hoe ze mij nu zien, maar ik kan niets doen nu.

''Aha daar ben je! Hier hebben we een soort vuurwerk, daarmee kunnen we het wat spectaculairder maken. Verder is er best wat wind, dus misschien is het leuk als je wat met die stof zwaait. Doe je best!'' Joesem is echt heel aardig en hij stelt me ook wel gerust. Er zal niet gebeuren.

''Kom maar hier staan.'' Roept de cameraman bij het water.

Het filmen gaat best makkelijk. Ik hoef alleen maar een beetje door het water te springen, te lachen en dat was het. Het was enorm leuk om te doen. Maar nu is het weer tijd om om te kleden en weer te gaan. In de bus kom ik opgelucht binnen. Dan schrik ik. Ik heb natuurlijk de doek af gedaan, zouden ze mijn sneetjes zien? Ik bijt op mijn lip. Shit shit shit. Snel kleed ik me om. Als ik mijn broek optrek valt mijn telefoon eruit. Met een zucht raap ik hem op. 1 bericht.

'Dacht je dat je het kon oplossen door mij gewoon te negeren? Veel plezier vandaag, vieze slet.'