Judged |ON HOLD :(|

Winkels

Ik word wakker door het licht dat door de gordijnen naar binnen schijnt. Het concert gister was geweldig. Het had echt niet beter kunnen zijn. Er was vuurwerk en confetti en de muziek klonk geweldig. Ik staar naar het lege plafond boven me. Gelukkig mocht ik van mijn moeder nog een dagje thuisblijven. Anders had ik me zo weer opgegeven bij het ziekenhuis. Ik grijp naar opzij om mijn telefoon te pakken. Ik open twitter en tweet;
'Goodmorning babes :)' Meteen komen er honderden retweets en berichtjes binnen. Ik lach. Zo veel mensen die toch wel iets ergens om je geven, maar nooit hebben gezien, is echt 1 van de beste gevoelens. Vandaag is best wel een goede dag. Maar dan schiet de waarheid me snel te binnen. Gister hebben we nog een colaatje gedronken bij Kensington. Ik gooi de dekens van me af en sta met moeite open. De kou komt me gelijk tegemoet en slaat om me heen. Ik loop naar de badkamer en pak de weegschaal. Ik kijk even of hij goed recht staat. Ik ga er met 1 voet opstaan. Al 24 kilo. Ik doe er nog een voet bij. 48 kilo. Het afvallen gaat al best wel snel. Maar er is nog veel te veel vet aan mij. Het gaat niet snel genoeg. Ik blijf altijd een moddervet rotk... Mijn telefoon gaat over. Iemand belt me. Ik schop de weegschaal aan de kant en hol naar mijn kamer. Ik pak mijn telefoon op en kijk op de display. Het is Ross. Ik pak hem op.
"Hey October!"
"Hi Ross!"
"Hoe gaat het?" zegt hij een beetje ongemakkelijk.
"Euh.. Goed hoor, met jou?" dit is best wel gênant..
"Ja ook goed.. Ik had eigenlijk een klein vraagje."
"Vertel het is."
"Heb je vandaag tijd?"
"Ja tuurlijk. Niets bijzonders."
"Zou je misschien naar het winkelcentrum willen? Je weet wel, gewoon langs de snackbar of iets. Wat jij wilt."
"Je bedoelt met de hele band? Of.."
"Nee ik bedoel gewoon jij en ik.. Als je dat goed vind?" zegt Ross. Hij klinkt onschuldig en ik moet een beetje giechelen.
"Ik geloof dat daar een naam voor is?"
"Voor wat?"
"Nou ja, twee mensen die samen alleen ergens naar toe gaan, iets eten? Volgendsmij heeft dat een naam?"
"Oooh ja ik denk het ook. Wat was het ook al weer?" Ross heeft hem door.
"Een date toch?"
"Ja, ja dat was het geloof ik."
"Dus jij vraagt mij op een date?" Dit is een leuk gesprek.
"Dat denk ik wel ja. Want ik denk dat ik jou best wel heel leuk vind." zegt Ross. Mijn adem blijft even steken. Ik kan niet geloven dat hij dit zegt. Oké, ik moet in mijn rol blijven.
"Dat komt goed uit. Ik jou ook wel. Hoe laat bij het winkelcentrum?"
"Ik zie je daar om 13:00?"
"Oké, zie je daar!"
"Doei!" Ross hangt op.
Ik parkeer mijn fiets bij het winkelcentrum en loop naar de winter. Ik had geen idee wat ik aan zou moeten trekken. Ineens had ik echt niets meer. Het begon al wel lekker weer te worden dus heb ik een jurkje met zwart-witte strepen erop en een witte sweater erover en natuurlijk weer mijn nep converse. Ik ben niet vaak in het winkelcentrum. Ik ben bang om iemand van school tegen te komen. En sowieso heb ik daar niets te zoeken in mijn eentje. Maar nu ben ik niet alleen. Ik kijk schichtig om me heen om te kijken of hij er al is. Daar staat hij. Twee bruine ogen staren mij aan. Ik steek mijn hand op.
"Hey Ross!"
"Hoi Occie!" Onverwachtst drukt hij me meteen in een knuffel. Ik sla mijn armen een beetje ongemakkelijk rond zijn nek. Ik kan het niet laten en krul met mijn vinger door zijn zachte haar. Ik hoor hem gniffelen. We staan al best lang in deze houding en ik laat snel los, anders wordt het nogal raar. We lopen het grote glazen gebouw in. Er is een grote hal waar de muziek van Beyoncé me in de oren valt. Het is helder in de hal en er staan allemaal schattige bankjes. Ik kijk mijn ogen uit. Mensen met hondjes, oude omaatjes en gestreste ouders met hun kinderen lopen langs ons heen. Zo te zien ben ik blijven staan, wat ik niet eens door had, en Ross trekt me aan mijn arm.
"We hebben niet de hele dag de tijd, mevrouw." zegt hij en knipoogt naar mij. Ik voel mijn wangen blozen. We lopen een tijdje door en komen langs een winkel met een gigantische etalage. Daar staat het mooiste zomer jurkje die ik ooit heb gezien. Met open mond staar ik naar de witte jurk met grote roze en paarse bloemen die tot de knie komt. Een stukje boven de taille is een koord geregen en sierlijk vast gestrikt aan de voorkant.
"Zouden we.. Misschien..?" Ross knikt en we lopen naar de deur. Ross schiet snel voor mij en doet de deur voor mij open. Hij probeert het nonchalant te doen, maar hij faalt.
"Dames eerst." zegt hij en lacht naar me. Een glimlach glimt over mijn gezicht en ik loop naar binnen terwijl Ross mij volgt. De winkel is vrij hoog en er hangen kroonluchters. Ik ben nog nooit in zo'n winkel geweest en ben overdondert door de glitter and glamour. Mijn oog valt op mijn droomjurk en ik loop er naar toe. Maar plots duikt er een mevrouw voor mij op.
"Hallo, kan ik U helpen?"
"Eh.. Hallo.. Ik wilde eigenlijk deze jurk bekijken. Heeft U misschien maat M?"
"Ja natuurlijk." zegt het vriendelijke oude gezicht en ze graait tussen de jurken. "Alstublieft." ze geeft de jurk aan mij. Voorzichtig pak ik de jurk aan. De stof danst door de wind terwijl ik hem bewonder.
"Zou je hem willen passen?" zegt de mevrouw. Ik draai me om naar Ross. Hij geeft me een blik en wijst met zijn hand naar het pashokje om zijn toestemming te geven. Ik knik naar de vrouw en ga het pashokje. Ik sluit het gordijn. Nu ben ik weer even alleen. Ik rits mijn jas open en laat hem van mijn schouders vallen. Aan alle kanten van het hokje zitten spiegels. Ik kijk recht in mijn eigen ogen. Een lokje bruin haar veeg ik uit mijn gezicht. Ik denk aan Ross. Ik moet snel zijn. Snel trek ik mijn sweater over mijn hoofd en rits ik mijn jurk open. Snel trekt ik hem uit en pak de zwevende jurk aan. Het lijkt bijna een elven jurkje. Voorzichtig haal ik de bandjes van het haakje af en rits de rits naar beneden. Ik stap in de jurk en rits hem weer dicht. Tot mijn verbazing zit hij helemáál niet. Hij is te groot! Ik pak een stuk stof tussen mijn handen en knijp het tegen mijn buik aan. Ik ben een maat afgevallen! Ik heb een S! Een grote lach verschijnt over mijn gezicht. Snel de andere maat proberen. Ik schuif het gordijn een beetje opzij. Ross staat daar te wachten op mij.
"Kan je een S voor mij pakken?" zeg ik. Hij knikt en zoekt tussen de jurken. Als hij zich omdraait heeft hij plots een ernstig gezicht. Hij bijt op zijn lip. Hij loopt naar mij en overhandigt de jurk maar kijkt mij dan in mijn ogen. Ik voel hem het al bijna zeggen. 'Stop alsjeblieft. Alsjeblieft, stop met afvallen. Stop zo te denken want..' ik pak snel de jurk en ruk het gordijn dicht. Snel kleed ik me om. De jurk zit perfect. Ik strijk langs de zijde zachte stof.
"Klaar?" roept Ross.
"Ja!" ik trek het gordijn open. Ross ogen lichten op. Elegant draai ik een rondje.
"Wouw, Occie! Super mooi! Echt waar, wow." hij is bijna sprakeloos. Ik wil hem een knuffel geven, maar ik ben bang om de jurk kapot te maken. Ik weet niet echt wat ik moet zeggen, dus lach ik maar breed en soms maak ik een raar gil-geluidje. Mijn oog valt op het prijskaartje dat aan de jurk bungelt. Ik pak het aan en lees wat er op staat. Mijn ogen worden groot. €115 euro. €115 euro!! Dat is niet normaal veel geld! Dat heb ik nooit! Ross ziet het en pakt het prijskaartje aan.
"Zo, €115 euro. Dat is nog te overzien." zegt Ross. Ongelovig kijk ik hem aan.
"Te overzien?! €115 euro voor een jurk?! Dat heb ik nooit!' zeg ik.
"Maar ik wel." zegt Ross en tikt op zijn broekzak waar zijn portomonee in zit.
"Ross, nee.. Echt waar, dat hoeft echt niet! Het is maar een jurk.." de laatste zin klinkt nogal ongelovig. Klopt ook. Ik lieg ook. Maar als hij zo iets voor míj wilt betalen?!
"maar Occie, je bent nu 1 van ons. We zijn een familie. Dalijk als we samen ons eerste nummer als R6 hebben krijg je al het geld dat je nodig zou hebben. Niets is meer te duur. En wij heb en nu allemaal dure spullen, en jij niet. Dus..?" Ross pakt me bij mijn hand. Ik kijk naar hem en dan naar de jurk. Hij is wel echt heel mooi..
Een kwartier later steekt Ross zijn pinpas in het apparaat en betaalt €115 euro.