MAFIA!

24

ლუკასის სახლში მისვლისას გული გამალებით უცემდა, სული ეხუთებოდა, ვერ აცნობიერებდა რა მოხდა მის თავს. სახლის თვალიერებაში იყო გართული როდესაც მოსამსახურემ უთხრა ბატონი თავის ოთახში ელოდებოდა, შიშმა შეიპყრო, არ იცის რა ელის. ნელი ნაბიჯებით გაუყვა ოთახისკენ მიმავლ გზას, დროს მაქსიმალურად წელავდა, რამდენიმე წუთი დასჭირდა ოთახამდე მისვლას, შემდეგ კი კარი ფრთხილად გააღო. ლუკასი სავარძელში იყო მოკალათებული, ხელში კი ლილეს მძინარე სხეული ეჭირა, ამის დანახვაზე ცოტათი გაოცდა, არ ეგონა თუ ლუკასისნაირი ტირანი ბავშვს ასე ნაზად მოეპყრობოდა. იზაბელას დანახვაზე ბიჭმა ბავშვი საწოლზე გადაიყვანა, შემდეგ კი გოგონას მოუტრიალდა.

-გამარჯობა პატარავ.-ღიმილით მიმართა ლუკასმა, რამაც იზაბელას დაბნევა გამოიწვია, ვერ გაიგო რა ეპასუხა მისთვის.

-ჰმმ, როგორც ჩანს ზრდილობაც უნდა ისწავლო.-დამცინავი ტონით თქვა ბიჭმა და გოგონას მიუახლოვდა.

-მე..ე ბო..დიში.-ძლივს ამოილუღლუღა სიტყვები და თავი ჩახარა. ბიჭს ჩაეცინა მის ასეთ საქციელზე.

-დღეიდან ჩემს სახლში მოგიწევს ცხოვრება, ამიტომ რამდენიმე წესი უნდა დაიცვა. ხომ მეთანხმები?

-კ..კი.-დაეთანხმა გოგონაც და უკან დახევა სცადა, მაგრამ ლუკასმა ამის ნება არ მისცა, პირიქით მეტად აიკრო სხეულზე.

-მაშინ კარგად დაიმახსოვრე რასაც გეტყვი! იცოდე მეორედ არ გავიმეორებ!-მკაცრად გააფრთხილა გოგონა და თვალებში ჩახედა, როდესაც მისგან თავის დაქნევა მიიღო გააგრძელა.-პირველი: ჩემს გარეშე ნაბიჯსაც კი ვერ გადადგავ, ყველაფერს მე მკითხავ. მეორე: არ შეგეძლება ბავშვის უკითხავად წაყვანა. მესამე: არც კი გაიფიქრო, რომ ბიჭებთან ურთიერთობა გექნება, ყველა შენი მეგობარი უნდა დაივიწყო. მეოთხე: არ გაბედო ჩემს ცხოვრებაში ჩარევა და მითუმეტეს შეწინააღმდეგება. მეხუთე: სადაც მინდა და როცა მინდა ისე გაგჟიმავ, შენ კი ამაზე ხმას არ ამოიღებ. იმედია ყველაფერი გასაგებია, თუ რომელიმე წესს არ დაემორჩილები სასტიკად დაისჯები.-იზაბელას არ სურდა მისი მონა გამხდარიყო, მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა.