Kırmızı

Bırakma Beni

××××××××××××××××××××××××××××××××

Senin için senden vazgeçiyorum kadınım.

Aron

××××××××××××××××××××××××××××××××

                                  <  23 >

Aklımda büyük bir soru vardı. Beni durmadan yiyip bitiriyor ama ben bir türlü buna cevap veremiyordum. Aklım almıyordu yaşadıklarımı. Aklım almıyordu Arona kurduğum cümleleri. Neden böyle yap-

Onlar sana acımadı.

Evet, acımadı deme gereği duydum yine iç sesimi bölerek gelen sese. Artık alışmış, bu sesin nereden geldiğini bir türlü anlayamamaya başlamıştım.

Bakış açısı

Aron tahtında öylece oturmuş Mahber ve Keremin ona bakışını görmezden gelmeye çalışıyorken kalenin salon kapısı büyük bir gürültü ile açıldı ve telaşlı bir Sidelya belirdi. Aron, gördüğü yüz ile heyecanla doğrulurken onun Sidelya olduğunu anlayıp geriye yaslandı ne kadar sevdiğine benzeyen bu ruhu görmüş olduğundan dolayı oluşan  heyecan olsa da. "Majesteleri"

Tahtın önünde durdu ve selâm verdi. Kaşları çatıldı Aronun "Sidelya? Noldu?" Sidelyanın ismini duyan İris Aronun zihnine yavaşça izin isteyerek yerleşti. Aronun ruhu olmasına rağmen onu bırakıp gitmemişti İris, bedenini bırakıp gitmemişti.

"Veranın yanına gidemiyorum" İkili hızla doğrulurken Aron öylece dalgın dalgın izledi yeri. Biliyordu böyle olacağını, anlamıştı ama iş işten çoktan geçmişti. Bağlı gibi geliyordu elleri. "Güç tarafını seçti Sidelya. Elimizden bir şe-"

"Ne saçmalıyorsunuz siz?" Sidelya bir hışımla Arona bağırmaya başladı. İris korkuyla bedenin dışına çıkarak Sidelya'nın yanında belirdi. Farketti yanında duran ruhu ve ona baktı Sidelya. Anladı hatasını. "Ö-özür dilerim ama, ama Vera çaresiz durumda". Atmayan kalbi hüzünle tekledi Aronun. Bildiğini başkasından duymak yalnızca özlemini ve acısını artırmaya yetmişti. "Elimizden bir şey gelmez" dedi soğukkanlılıkla. Sidelya şaşkınlıkla onun cümlelerini dinlemiş ve Veradan vazgeçtiğini düşünmüştü ama gördüğü titreyen yumruk olmuş eller haykırdı ona tersini. Bir şey yapamıyordu Aron, elinden bir şey gelmiyor ve bu onu mahvediyordu. Görmezden gelemiyordu sevdiği kadını. "Bir şey yapamaz mıyız?" sevdiğine döndü Sidelya "İris, lütfen"

Aron, birbirlerine aşk ile bakan ruhlara bakarken tebessüm etti. Acı dolu bir tebessümdü bu. Kendi yüzünü ve Vera'nın yüzünü bu denli görmek onu az da olsa huzura erdirmişti. Farkındaydı hepsi bu acı dolu tebessümün altında yatan asıl dehşeti, biliyordu hepsi ama kralları gibi bağlıydı elleri.

"Tek kurtuluş Vera. Bizi yanına yaklaştırmıyor. Yanına gitmeye çalışsak bile kül oluruz, amacımız hepten çöpe gider. Yalnızca beklememiz lazım, umarım Vera her şeyin farkına varır" Dedi Mahber ve derin bir iç çekişle gözleri kızarmış olan kralına baktı.

Vera

Bir terslik vardı, hem de büyük bir terslik. O iki kişinin ardından etrafım garip tipli insanlarla dolmaya başlamıştı. Markete gitsem dahi peşimden ayrılmıyorlar sanki saklanabilirmiş gibi yüzlerini duvara dönüyorlardı. Adeta etrafım salaklarla dolup taşıyordu ve ben aralarında kafayı yemek üzereydim.