Kırmızı

Uyanış

Medya= Belki 'Nursena Yener'
@05Kitapseverbiri1141

××××××××××××××××××××××××××××××××

+Umarım seni getirir bana yarınlar.

××××××××××××××××××××××××××××××××

                                < 14 >

"VERA!"

Korkuyla irkilip gelene baktığım an bize şaşkınlıkla bakan üçlüyü görmüştüm. Şaşkın olmalarına şaşırmadım. Yatakta boylu boyunca yatıyorken üzerimde cüsseli ve pelerinli bir adamın olması aksine dudaklarımı öpecek pozisyonda durması her insan için şaşılası bir durumdu ama en çok şaşıran ben olmuştum.

İçeri giren Kerem ve Mahber saygı ile ellerini önlerinde birleştirip eğilirken Murat sinirle bakmaya başlamıştı üzerimde ki adama.

"Majesteleri"

Murat gibi kaşlarım çatılırken bir çift kırmızı göz gözlerime döndü. Onun gibi baktım ona. "Majesteleri mi?" bu soruma iç çekti ve tekrar üçlüye döndü. Bakışları bize dönerken utançla yüzümü göğsüne gömdüm üzerimde olan adamın. "Çıkın dışarı!"

"Emredersiniz" der demez çıktı ikili ama Murat hala aynı şekilde duruyordu. "Defol"

Şokla baktım arkadaşımı bu şekilde kovan adama. Murat bir an acı çeker gibi oldu ve ardına bile bakmadan bizi yalnız bırakarak gitti.

"Arkadaşıma nasıl öyle hitap edersin?"

Bir elini belimin kenarına sardı "Şşş, sakin ol Vera"., "Hayır olamam. Onu hangi hakla kovuyorsun sen!?" üzerimden atmaya çalışarak göğsüne yasladım elimi ama kıpırdamamıştı bile. Öylece hareketsizce duruyor debelenmemi izliyordu. "Vera, sakin ol"

"Olmuyorum!" dediğim an iki kolumun bileğinden sıkıca tutup yatağa yasladı. Öylece durmak zorunda kaldım. "Sakin. Ol." dişlerini sıkarak kurdu bu cümleyi. Tırsmam gerekirdi ama bu sinirli halinden tırsmadım o ağır kokuyu almama rağmen. Aksine sinirim tüm bedenimi etkisi altına aldı. O da bunu farketmiş gibi kaşları düzeldi, bileğimde sıkıca duran elleri gevşedi ve titredi.

"Bana sakın bir daha böyle davranma!" dedim ona aynı onun gibi sinirle. "Ver-". "Kalk üzerimden"

Sadece baktı bana, hareketsizce. "Kalk dedim" bileklerimi bıraktı ve bir an da üzerimden sis bulutu gibi yok oldu. Gözlerim odada gezindi ama bir izi dahi yoktu. Pişmanlık hücum etti yüreğime, onu kırmış olmak üzdü beni. Çatılı olan kaşlarım düzelirken sırtımı yatağa yasladım ve parmaklarım ile oynamaya başladım.

Aferim sana Vera. Dedi Sidelya, hak verdim iç sesime. "Elimde değildi"

Neden ona öyle davrandın ki? Ne gerek vardı kızmaya? Hem o bir kral, nasıl yaptın bunu?

"Kral olup olması umrumda bile değil. Sadece üzdüm onu işte-" dudaklarım büzülürken cümlemin devamını getirdim. "Kırdım onu"

"Kırmadın Vera" Başımı kaldırdığım gibi yatağıma çöken adamla doğruldum. Beni bırakıp gitmemiş olması yüzümde garip bir tebessüme neden olurken konuşmak için araladım dudaklarımı "Öz-" işaret parmağını aralanan iki et parçasına koyarak konuşmama engel oldu.

"Şşş. Hiç bir şeyi düşünme" Kaşlarım havalanırken gözlerimin önüne gelen tek bir çiçekle nutkum tutuldu. Bir ona bir de çiçeğe baktım. "Almayacak mısın?" titremeye yemin etmiş elim ile çiçeği soğuk olan eline temas ederek aldım. Bilerek yapmamıştım bunu ama ikimizin de hoşuna gitmişti.