To tylko słowa skarbie

6. To tylko przesmak tego czego umiem

Nadchodził wieczór, wiedziałam, że zaraz będę musiała iść do Parkera na kolacje. Nie chciałam się jakoś specjalnie szykować, nie chce dać mu satysfakcji. Ubrałam obcisłe dżinsy i jasną bluzkę z dekoltem na ramiączkach. Oczywiście nie zapomniałam o moim beżowym botkach. Zamknęłam mieszkanie i poszłam zapukać do Parkera. Otworzył mi drzwi z uśmiechem, a ja tylko po cichu weszłam do jego mieszkania. Stół był przyszykowany bardzo elegancko. Kwiaty, świece, czego chcieć więcej? To wygląda jak randka cholera. Stanęłam na środku i przyglądam się mu od góry do dołu. Dlaczego musi być tak przystojny? Czarna koszula dodawała mu uroku. Tylko się uśmiechnął i powiedział, żebym usiadła do stołu.

- Taka bardzo oficjalna ta kolacja...- zdezorientowana spojrzałam na chłopaka.

- Jak już się coś robi to porządnie.- patrzyliśmy sobie w oczy, gdy siedział naprzeciwko mnie. - Skoro nie ma jeszcze jedzenia to może napijemy się wina na kanapie?- zaproponował na co ja się zgodziłam.

Siedzieliśmy obok siebie, a tematy nam się nie kończyły. Nie czułam ani trochę, że rozmawiam z nauczycielem. Jego oczy tak mnie przyciągały, że miałam wrażenie, że wezmie mnie zaraz do siebie na kolana i namiętnie pocałuje. Jezu czy podoba mi się nauczyciel...w sensie Parker, sam mówił, że za dwa zmienia pracę.

Parker zaproponował taniec, a ja stwierdziłam, że to dobry pomysł. Tańczyliśmy do wolnej muzyki i patrzyliśmy w swoje oczy.

- No, no, nie wiedziałam, że nauczyciel tak umie się ruszać.

- To tylko przesmak tego czego umiem.- zapewnił mnie Parker.

Po chwili poczułam delikatny dreszcz na moim ciele, kiedy dotykał mojej talii, a wzrokiem czułam jakby mnie rozpalał. Nagle przysunął mnie do ściany i wbił się w moje usta. Odrazu oddawałam pocałunki. Pocałunek był długi i namiętny. Gdy się skończył, nagle zapadła cisza, ani ja ani on nie mieliśmy odwagi się odezwać. Usiadliśmy do stołu i w totalnej ciszy zjedliśmy kolacje. Chwilę później powiedziałam, że jestem już śpiąca i wyszłam z mieszkania. Było tak nie zręcznie. Szybko się położyłam i zasnęłam.

Rano obudził mnie budzik w telefonie. Szybko ubrałam jakie kolwiek ubrania i usiadłam na kanapie. Musiałam zadzwonić wkońcu do Liama. Przez te wszystkie sytuacje związane z Parkerem totanie zaniedbałam kontakt z przyjacielem. Ah Parker... to co się wczoraj stało nie powinno w ogóle się stać! To mój nauczyciel...no przez jakieś dwa dni jeszcze. To była tylko chwila, która mnie pochłonęła, to nie moja wina, że jest tak seksowny... Jezu o czym ja myśle. Dzwonię do Liama.

- No hej Cassie, wkoncu znalazłam dla mnie czas.- słyszę jego cichy chichot.

- Mieszkanie tu dało mi więcej wrażeń na start niż myślałam. Jak tam u ciebie?- przyjaciel wydawał się jakoś bardziej szczęśliwszy niż zazwyczaj.

- Poznałem pewną dziewczynę na imprezie...Briane... jest cudowna...- nim skończył mówić wtrąciłam się.- Jezu Liam tak się cieszę, że kogoś poznałeś!- byłam naprawdę zachwycona tym faktem.

- A ty już rzuciłam talerzem w jakiegoś szkolnego dupka?- zaśmiał się i zmienił temat.

- Nie miałam jeszcze na to czasu.- szybko wymyśliłam wymówkę, nie chciałam mu opowiadać o moich sytuacjach z Parkerem. Jest moim przyjacielem, ale czułabym się dziwnie, gdyby ktokolwiek wiedział co się działo pomiędzy nami.

- A więc co robisz całymi dniami?- zaciekawiony spytał. - Nauka i zajmowanie się mieszkaniem, wiesz takie zwykłe rzeczy.- odpowiedziałam najbardziej normalnie jak się dało. Zorientowałam się ze nie wspomniałam mu nic o mojej imprezie, ale stwierdziłam ze to mało ważne.

Pożegnaliśmy się i włożyłam telefon do kieszeni kurtki. Poszłam do szkoły na pieszo, tym razem się nie spóźniłam, ani nie miałam propozycji od Parkera o podwózkę. W sumie nie dziwie się po wczorajszej kolacji. Po drodze sprawdziłam na mój plan lekcji, bo nadal nie zdążyłam go dokładnie przejrzeć. O nie, zaczynam historią...Między mną, a Parkerem znów bedą tak nie zręczne spojrzenia. Gdy już byłam w szkole przywitałam się z Savana i Carla. Rozmawialiśmy o planach na najbliższy weekend. Chciałyśmy coś porobić razem, by bardziej się poznać i spędzić wspólne czas. Naszą rozmowę podsłuchał jakiś chłopak o czarnych włosach, wysoki i umięśniony. Podszedł do nas i podekscytowany zaczął mówić:

- Hej dziewczyny, przepraszam, że podsłuchałem waszą rozmowę, ale myśle, że zaradzę na wasz problem. W ten weekend jest wycieczka nad morze na 2 dni. Są jeszcze miejsca, mogę was zapisać. Jedzie moja klasa, ale dobieramy osoby z innych by mieć wystarczająco dużo uczestników. Co o tym myślicie? - chłopak wydawał się bardzo miły.

- Ja chętnie!- krzykła Savana po czym Carla też kiwła głową, Oczywiście też się zgodziłam.

Chłopak poszedł, a ja odrazu spytałam się dziewczynom- Z której on jest klasy?

- Z o rok starszej. Wychowawcą ich jest Parker, pewnie też pojedzie jako ostatnie chwile z uczniami przed odejściem ze szkoły.- odparła Savana na moje pytanie.

Jezu czyli Parker też jedzie i to jako wychowawca. Miałam nadzieję, że spędze weekend spokojnie bez myśli, że całowałam się z nauczycielem, a jednak moje plany się zrujnowały.