Her şey, her şeyden uzak söylerken. Düşüncelerimi istila eden buğulu anılarken radyoda ki müzik seni hatırlatıyor kalbime. Hangi kapıyı çalmalı? Kime seni anlatmalı ki bu acı geçsin? Geçmez, biliyorum. Bilmek insanı bu denli acıtır mı? Yeni yeni öğreniyorum belki bendeki yerini. Yoksun, artık hiç var olmayacaksın. Umutlarla geldiğim bu yerde hiç gibi hissediyorum. Seni unutmuştum değil mi? Ne büyük yalancıyım oysa ben. Dışarısı ayaz, askıda asılı yeleğine sarılıyorum. Sarılıyordum. Bir sinirle onu da atmıştım değil mi? Ah ne büyük pişmanlıkmış seni kendime saklayamamak. Şimdi sana anlatamadığım tüm hisleri duvarlara anlatıyorum. Dilsiz, etten geçip sende duran bu duvarlar. Anlaşılmıyorum, sendeki yerim yitti. Kendimi bulamıyorum.
