Medya: Nessi Gomes / All Related
Keyifli okumalar 🥂
***
" Sağda ki rafın kitaplarını sildin mi kızım?"
O gecenin üzerinden günler geçmişti ve yeniden kitapların arasındaydım. Elimdeki bezi hava da sallayıp gülümsedim.
" Pırıl pırıl oldu bile Necdet amca."
Hafifçe gülümseyip yanımdan ayrıldığında tekrar işimin başına döndüm. Silmem gereken daha tonla kitap vardı ama bu beni yormuyordu aksine terapi gibiydi. Kitapları silmeye solda ki raftan devam ettiğimde telefondan gelen mesaj sesiyle durmak zorunda kaldım. Evet, sonunda tuşlu da olsa bir telefonum vardı artık.
Mesajın kimden geldiğini tahmin etmesi zor olmasa gerek. Eylül'ün ne yazdığını görmek için mesaja tıklayıp açılmasını bekledim.
" Konser akşam 19.00'da, itiraz yok gidiyoruz biletleri aldım bile."
Tutturmuştu günlerdir konser konser diye. Hiç yorulmuyordu bu kız. Eğer sıradan biri olsaydı elbette gitmezdim ama sevdiğim sanatçılardan birinin konseri vardı bu akşam. Ve duyduğuma göre son turnesine çıkmıştı, veda ediyordu o da sevenlerine. Kafamı olumsuzca sallayıp mesaja cevap vermeden telefonu tekrar cebime attım.
Aklımda ki düşünce, ne kadar kitap bitirirsem o kadar iyi mantığıydı. Kafam böylece daha rahat olabilirdi. Kitapları silmeye devam ettiğimde Necdet amcanın sesini duydum.
" Vera, kızım! Biraz soluklan sonra devam edersin."
Haklıydı, yorulmuştum. Onu kafamla onaylayıp sandalyelerden birine oturdum ve benim için getirilen çayı yudumlamaya başladım. Bir yandan da sahafın sessizliğini biraz olsun kırmak için hafif bir müzik açtım bilgisayardan. Böylesi daha davetkardı kitapların büyülü dünyası için.
Bilgisayara odaklandığım sırada dükkana gelen müşteriyle ilgilenmek üzere kalktım oturduğum yerden. Onunla ilgilenmek için kitaplıkların arasına karıştığımda çalışma tempom kaldığı yerden devam etmeye başlamıştı.
***
Saatin 18.00'a geldiğini gördüğümde elimdeki bezi küçük banyoya bıraktım. Benim için mesai bitmişti. Necdet amcaya iyi akşamlar dileyip paltomu giyerek çıktım dükkandan. Geç kalırsam Eylül'ün dilinden kurtulamazdım. Ağrıyan belimi yok saymaya çalışarak adımlarımı hızlandırdım. Zâten çok bir mesafe yoktu sahafla ev arasında.
Havanın temiz kokusunu içime çektiğim ve etrafı izlediğim 15 dakikanın sonunda gelebilmiştim evin olduğu sokağa. Merdivenleri tırmanarak binadan içeri girdim. Dairenin önüne geldiğimde anahtarla kapıyı açıp, ayakkabılarımı çıkararak, eve girmeden önce Eylül'e seslendim.
" Ben geldim!"
Odadan gelen sesini takip ettiğimde çoktan hazırlanmaya başladığını gördüm.
" Hoşgeldin güzelim. Hadi geç olmadan sende hazırlan da çıkalım. Eğer açsan alırız yolda bir şeyler."
Söylediklerine kafa sallayıp elimdeki palto ve çantayı yatağın üzerine bıraktım. Giyinmeden önce banyoda ki işlerimi halledip geldiğimde Eylül'ün kıyafetlerinin arasından kendime giyecek bir şeyler bakındım. Maaşımı aldığımda ilk işim kendime birkaç parça kıyafet almak olacaktı.
