Medya: Slowdive / Alison
Keyifli okumalar, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Kitaba devam edip etmemem gerektiğini siz belirleyeceksiniz🖤
***
Saatler geçmesine rağmen hâlâ aynı yerde oturuyordum öylece. Eylül birkaç kez kapıyı çalıp ne olduğunu sorsa dahi konuşmamakta ısrarcıydım. Zihnimin gerilerine attığım ne varsa bu gece yeniden çıkmıştı gün yüzüne.
Neden böyle olduğuna bir anlam veremiyordum. Konu Kenan'da değildi. Gerçeklerden kaçtığımı hissedebiliyordum. Bu bağlılığın ruhumu parçalara ayırmasından korkuyordum.
Düşüncelerden biraz olsun arınmamı sağlayan şey tenimi bıçak gibi kesen soğuk olmuştu. Kış aylarındaydık ve ister istemez üşütüyordu.Yarı çıplak olduğumu göz önünde bulundurursak bu benim ahmaklığımdı. Hasta olmamak adına elimdeki notu yatağa bırakıp ayağa kalktım. Dolabın önüne geldiğimde giyecek birkaç parça alıp üzerime geçirdim. En azından soğuk en aza inmişti.
Ayaklarıma çoraplarımı giydiğim sırada aynadan görünen yansımamla karşılaştım. Yüzümdeki makyaj akmış, saçlarım birbirine girmişti ve kelimenin tam anlamıyla berbat görünüyordum. Hah! Çok güzel!
Sakinleşmeye çalışarak yatağın yanına ilerledim. Notu katlayıp müzik kutusuyla birlikte tekrar yerden aldığım paketin içine bıraktığımda kapağını kapadım. Yere bıraktığım kirli kıyafetleri elime aldığım sırada kapının kilidini açtım. Etraf sessizdi. Eylül'ün uyuduğunu düşünerek sessiz adımlarla banyoya ilerledim.
Elimdeki kirlileri sepete bırakıp aynanın önündeki yüz yıkama jellerinden birini elime aldım. Bu berbat görüntüden biraz olsun kurtulmalıydım. Yüzümü iyice arındırdığımda suyu kapatıp havluyla yüzümü kuruladım. Saçlarımı da at kuyruğu yaptığımda daha iyi görünüyordum. Odaya dönmek için banyodan çıktığımda dış kapının oradan gelen seslerle irkilmiştim. Korku bedenimi yavaş yavaş ele geçirmeye başladığında o tarafa doğru ilerlemeye başladım. Eylül uyuyorsa bu da kimdi?
Küçük adımlarımla kapının önüne geldiğimde gözlerime yerleşen duygunun tam olarak ne olduğunu bilmiyordum. Kenan kapının önündeydi ve Eylül'le sessizce bir şey konuşuyorlardı. Beni henüz farketmedikleri için ne yaptıklarını izledim bir süre. Kenan'nın bir konuda direttiği belliydi. Dalgın bir şekilde onları izliyor olacağım ki sonunda beni farkettiklerinde Eylül derin bir nefes aldı.
" Sonunda çıkmış odadan!"
Söylediği şeye cevap vermemeyi seçip kollarımı bağladım ve sorgular tonda ona baktım.
" Kenan Bey ısrarla seni görmek istiyordu ve ona senin odadan çıkmadığını anlatıyordum."
İlginç! Ben olsam olanca davranışıma karşın bir daha uğramazdım bana. Kollarımı çözüp kapıya daha fazla yaklaştım. Benden bir cevap beklediği âşikardı. İçimden konuşmak gelmediği için askılıktaki paltolardan birini elime alıp üzerime geçirdim. İkisi de beni izliyordu. Ayakkabılarımı ayağıma giydiğimde çoktan evden çıkmış, merdivenlerden aşağı inmeye başlamıştım bile.
Sonunda Kenan'ında hareketlendiğini hissettiğimde merdivenlerden inmeye devam ettim. Büyük adımlarıyla çoktan ulaşmıştı yanıma. O buradaydı, kokusu etrafımdaydı. Zordu onu solumadan durmak. Kendine has kokusunun binayı dahi sardığını hissediyordum. Üzerimdeki etkisinin farkında mıydı acaba?
