Medya : The Neighbourhood / Daddy Issues
Keyifli okumalar🥂
***
Son kalan mantık kırıntılarımı kullanıp ondan uzaklaşarak tekrar Eylül'ün yanına dönmüştüm. Uyuşan tüm uzuvlarımı canlandırmaya yetmişti sözleri. Sâhi, nasıl bir adamdı o? Neydi onun sınırları, neydi onu vâr eden yegane sebep? Tüm bu bilinmezlerin içinde tutunabilir miydik birbirimize?
Dokunuşlarının etkisinden çıkamıyordum bir türlü. Salonun ortasında sevinen insanlara dahi katılamıyordum. Evet insanlar. Hepsi birer yabancıydı. Hangisiyle bir paylaşmışlığım vardı ki? Yüzlerini teker teker incelediğimde ifadelerini izledim bir süre.
Gereğinden fazla mutlu olmaları şaşırtıyordu. Mesela Ekrem. Bu gece içtiği halde olay çıkarmamıştı. Onu tekrar tekrar sorgulamama sebep oluyordu yaptığım analizler. Hiçbiri birbiriyle örtüşmeyen çok şey vardı ve düşünen için bu delirticiydi.
Birbirlerine hediyelerini vermeye başladıklarında hâlâ izlemeye devam ediyordum, dalgındım. Eylül'ün hafifçe kolumu dürtmesiyle transtan çıkmış gibi ona döndüm. Bakışlarından davranışlarımı çözmeye çalıştığı belliydi. Ona sorun yok der gibi kafamı salladım ve gülümsedim. Ondan da aynı karşılığı aldığımda bakışlarım bize doğru gelen Esin'e çevrildi.
Yüzündeki gülümsemeyle yanımıza ulaşmıştı.
" Kızlar, yabancı gibi kalmayın öyle, sizde katılın bize."
Ona teşekkür edeceğim sırada Eylül buna izin vermeyerek kolumdan çekip kaldırdı oturduğum yerden. Esin'de diğer koluma girdiğinde sonuç olarak ortalarında bulmuştum kendimi. El mecbur denilene uyarak sahtede olsa gülümsemeye çalıştım. Kenan'ın durdurulmaz bakışları yine üzerimdeydi.
Duvar dibine kurdukları ve parıl parıl parlayan çam ağacının yanına geldiğimizde Esin, orta boyda ki hediyelerden ikisini eline alarak birini bana diğerini de Eylül'e uzattı. Bize hediye mi almışlardı? Beklemediğim bu davranışın karşısında ne yapacağımı bilemeyerek kutuyu elime aldım.
Eylül benden önce açmıştı hediyesini. İçinden bir kitap çıkmıştı. Yazarını göremediğim için buna evde bakmayı aklıma not edip kendi hediyeme odaklandım. Kenan dâhil hepsi ne yapacağımı izliyordu.
Hediye paketinin ambalajını yavaşça çözdüğümde orta boylarda bir kutu karşılamıştı beni. İstemsiz olarak meraklanmıştım. Merakıma yenik düşüp kutunun kapağını açtığımda elbette böyle bir manzara beklemiyordum.
Bir müzik kutusu almışlardı. Yanına iliştirilmiş notu okuyacağım sırada Kenan'ın bakışlarıyla karşılaştım. Yavaşça kafasını iki yana sallamıştı. Notu sonra okumam gerektiğini anladığımda tekrar kutunun içine bırakıp kapağını kapattım.
" Teşekkür ederim, ne gerek vardı?"
Sarılışıma karşılık veren Esin'den ayrıldığımda diğerlerine de teşekkür ettim. Kenan'ı bilerek atlamıştım. Az önce yaşadığımız şey gözümün önünden gitmiyordu. Ona her geçen gün daha fazla bağlanıyor olmam tehlikeliydi. Yakınında durmamalıydım. Yoksa bu yangından sağ çıkan tek kişi o olacaktı.
Düşüncelere daldığım sırada Eylül'de teşekkür etmişti hepsine. Saate baktığımda geç olduğunu görmem üzerine Eylül'e hafifçe saati gösterdim.
" Biz artık gitsek iyi olacak. Her şey için çok teşekkür ederiz. Unutulmaz bir geceydi, hepimizin yeni yılı kutlu olsun."
Eylül'ün söylediklerine karşın Esin samimi bir şekilde omzunu sevdi.
