Medya: A Drinking Song
Herkese merhaba, umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar🥂
***
Çok düşündüm kaçayım diye ama dedim
Ne zaman anlaşmış ki kalple beyin?
Ve hele ne zaman düşünsem seni
Yaprak gibi titriyorken kalbim..
Birkaç saat önce arabanın radyosunu açmıştım ve şimdi denk gelen şarkı dudaklarımın kıvrılmasana sebep oldu. Tenim tenine o kadar yakındı ki yüzümde beliren ufacık gülümseyişi hissettiğini biliyordum.
Parmaklarının ucuyla oynadığı saçlarımı bir an olsun bırakmadan hareketlerimi izlediğini, kalbinin bir türlü ritim tutturamamasından anlayabiliyordum.
Onun gibi bir adamın kalbininin ritmini değiştirebiliyorum.
Erkeksi gülümseyişi kulaklarıma dolduğunda, anlamsızca kafamı göğsünden kaldırdım ve yüzüne baktım.
" Sadece kalbimin değil ufaklık. Sen sadece ritmi değişen bir kalp değil, anlamsızlığın içinde anlamlı kıldığın bir hayat bahşettin bana."
Kalbim yeniden sımsıcak olmuştu. Cümlelerinin yakıcılığı o kadar fazlaydı ki az önce dışımdan düşünmem gerçeğini dahi kafaya takamıyordum. Gözlerim parlayarak ona bakıyor olacağım ki şefkatle bir süre yüzümü izledi.
Bakışlarında şefkatten daha fazlası vardı ama..
Yıllardır anlamsızlığın içinde kendi anlamını tekrar kazanmış o gururlu adamın sevinci saklıydı mesela. Kimsesizliğimi unutturacak kadar derindi o bakışlar. Kenan öyle bir adamdı ki, onunla girdiğim labirentin anahtarı da ondaydı. O, hem masum hem de bir o kadar suçlu bir adamdı.
Göçebe ruhumun tutunmaya değer bulduğu tek sebepti. Onu bir fanusun içinde, yalnızca bakışlarımla sevebilmeyi isteyen hasta ruhuma şaşırıyordum bazen. Kendimden dahi kıskanabilecek kadar ne ara bağlanmıştım ben bu adama?
Derin düşünüyor olacağım ki daldığım boşluktan sesiyle sıyrıldım.
" Yine daldın, ne düşünüyorsun bu kadar?"
Ruhumun iplerini tutamaz hale geldiğimde kucağında dikleşerek dizlerinden indim ve diğer koltuğa geçtim. Ne yaptığıma anlam vermeye çalıştığını tahmin edebiliyordum. Arabanın düğmelerinden işime yarayanı bulduğumda tuşa basıp tüm camların açılmasını bekledim. Yukarı da ki bölmede açıldığında bana delirmişim gibi bakıyordu.
Onun anlamaz bakışlarını pek önemsemeden kapıyı hızla açarak indim ve arabanın etrafından dolaşarak onun kapısının olduğu yere geldim. Arabanın kapısını açtığımda ellerimi ona uzattım.
" Benimle gelir misin?"
Gözlerime hâlâ şokla bakıyordu. Harekete geçmeyeceğini anladığımda parmaklarımla kemikli ellerini kavradım ve arabadan indirmeye çalıştım. Çalıştım, çünkü kıpırdatamayacağım kadar ağır bir adamdı.
Zor bela onu indirdiğimde, beklemesi gerektiğine dair bir işaret yaparak radyoya yöneldim. Fazla uzun sürmeyen bir arayışın sonunda aradığım şarkıyı bulduğuma sevinen yanımı durdurma gereği gütmeden Kenan'a yöneldim. İşaret parmağını tuttuğumda söylendim.
