Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )

67.Ολιβια

6 μήνες μέτα.

Φεύγω από το κτηνιατρείο και μπαίνω στο αυτοκίνητο μου.Το αυτοκινήτο του βασικά.

Δεν έβαλα μπρος.
Έκατσα εκεί μέσα λίγο.
Πάντα εδώ νιώθω πιο αισθητή την παρουσία του.
Λες και είναι εδώ μέσα.

Με έπιασε ένας κόμπος πάλι μέσα μου.Αυτό το άγχος που με πίανει κάποιες φορές.Ότι χάνετε ο αέρας δίπλα μου.

Πιάνω το κινητό και τον καλώ.

«Όμορφη γαλανομάτα μου...»
Αμέσως αναπνέω κανονικά όταν ακουω την φωνή του.

«Γεια σου Σωκράτη μου»απανταω.

«Για να με παίρνεις σου λείπει η φωνή μου έτσι;»

Κουνάω το κεφάλι.
«Δεν έχεις ιδέα ποσό»λέω.

«Έχω σεξι φωνή ο άτιμος το ξέρω.Πες μου.Ποιο είναι το πρόβλημα σου;Βγαλτα απο μέσα σου»

Ξεφυσαω.
«Το πρόβλημα μου είναι ότι πέρασαν 6 μήνες και εγώ ακόμα νιώθω ένα κενό στην καρδιά μου.Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να σταματήσω να πενθώ,δεν μπορώ να κάνω τίποτα για μένα.Το πρόβλημα είναι ότι χάνω τον εαυτό μου.Και ότι εσυ δεν είσαι εδώ να τον ξανά φέρεις πίσω»λέω στην άλλη γραμμη που ξέρω ότι κανείς δεν θα ακούσει.

                                     ***

Αλλάζω το ταμπελάκι από ανοιχτό σε κλειστό.
Θα κοιτάξω άλλη μια φορά τα αυριανά ραντεβού και θα πάω σπίτι.

Πρώτο ραντεβού στις 9.30.
Ωραία.

Άκουσα το καμπανάκι από την πόρτα να χτυπάει κάθε φορά που κάποιος μπαίνει μέσα και σήκωσα το κεφάλι.

Ήταν ένας άντρας με μια γάτα στην αγκαλια του.

«Παρακαλώ;»λέω.
«Κλείσατε;Θα ήθελα να ρίξετε μια μάτια στον γάτο μου αλλά αν έχετε κλείσει...»λεει.
«Όχι όχι.Περάστε.Δεν πειράζει»λέω και μπαίνει μέσα.

Πλησιάσει.
Μαλλον θα είναι από άλλη πόλη γύρω γιατί δεν μου λεει κάτι.

«Ποιο είναι το πρόβλημα;»ρωτάω και πλησιάσω τον γάτο.Βάζω το χέρι μου κάτω από το πρόσωπο και τον χαϊδεύω.
«Δεν έχει πολύ όρεξη τελευταία.Δεν τρώει καλά.Σκέφτηκα μήπως έχει κάτι»λεει.
«Ελάτε μέσα να τον δω»λέω και μπαίνω μέσα σε ένα δωματιο ενώ αυτός με ακολουθεί με τον γάτο αγκαλια.

«Καθίστε μαζί του στο κρεβάτι.Μπορεί να φοβηθεί επειδή δεν με ξέρει.Πως τον λένε;»ρωτάω.
«Τίγρης»λεει.

Μου έφυγε ένα γέλιο με αυτό.

«Τιγρης;Μα είναι μαύρος...»λέω.
«Τον ονόμασε η ανήψια μου.Ήταν μικρή.Είχε ένα κόλλημα με τις τίγρης»
«Λογικό»λέω.