Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )

57.Ολιβια

Μπαίνω μέσα στο  κτηνιατρείο  μου με έναν καφέ στο χέρι.

Κτηνιατρείο μου!
ΜΟΥ!
Απιστευτο.Έχω κάτι ΜΟΥ!

Και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι ότι εγώ χθες το βράδυ δεν το άφησα έτσι.

Ήταν βαμμένο.Άσπρο.Ολο.

Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Σωκράτη με ένα πινέλο στο χέρι του.

«Σωκράτη;»λέω.
«Καλημέρα όμορφη.Πως σου φαίνεται;»ρωτάει.

Είναι τέλειο αλλά...αλλά είναι 7 η ώρα και το μέρος αυτό δεν ειναι και μικρό...

«Πόση ώρα είσαι εδώ;»ρωτάω και αυτόματα χασμουριέται.
«Μην μου πεις...»λέω και αφηνω την τσαντα και τον καφέ μου.
«Δεν είχα ύπνο χθες και έκατσα να το βάψω»
«ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ;;;»ρωτάω αλλά δεν απαντάει.

Χαμογελάει.
«Μπήκε ο Ιούνιος.Πρέπει να τελειώσει κάποια στιγμή.Παραγγειλες τίποτα;Είναι άδειο και πρέπει να γεμίσει το μέρος»μου λεει.
«Παράγγειλα τον παγκο για την ρεσεψιόν και τις καρέκλες για εδώ.Επίσης μίλησα με κάποιον για τα ντουλάπια.Έχω ακόμα πολλά όμως»λέω.
Ειλικρινά έχω αγχωθεί.Και γενικά δεν πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα να το κάνω αυτο.

Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα πέρα από αυτόν.

«Θα γίνουν όλα.Το θέμα είναι ότι έχεις ξεκινήσει.»λεει.

Και μετά έγιναν γρήγορα όλα.
Έπεσε το πινέλο κάτω.
Έκλεισαν τα μάτια του.
Και έπεσε κάτω.

                                         ***

Του δίνω σιγά σιγά να πιει νερό.
Δεν ήθελε αλλά πρέπει.

«Ευχαριστώ»λεει και αφηνω το νερό.

«Πως είσαι;»ρωτάω.
«Ήθελα να βάψω και το μπάνιο.Δεν πρόλαβα»λεει και βγάζει το σεντόνι που τον σκέπασα.

«Σωκράτη λυποθημησες!Ξεχνα αυτά που κανείς οκ;Είσαι όλη νύχτα όρθιος και βάφεις.Τώρα ξεκούραση!Δεν θα σε αφήσω να σηκωθείς!»λεω.
«Τι θα κανείς;Θα με δέσεις;»ρωτάει με ένα ειρωνικό χαμόγελο.
«Θα το ήθελα βασικά»λέω.
«Αυτό ακούγεται βίαιο.Βίαιο και σεξι...»λεει και μου κλείνει το μάτι.
«Σωκράτη κοιμήσου.Πάω να σου φταίξω κάτι να φας εντάξει;»λέω αλλά αυτός πιάνει το χέρι μου και το τραβάει και πέφτω πάνω του και για μα μην τον χτυπήσω μπαίνω από την μεση πλευρά,στον τοίχο.

«Δεν κατεβαίνει τίποτα.Αλήθεια.»λεει.
«Τότε θα είμαι μέσα.Να σε αφήσω να κοιμηθείς»
«Θα κοιμηθώ όταν πεθάνω»λεει.