Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )

49.Ολιβια

Τελείωσα με την μια πατάτα και επιασα την άλλη.

«Αγάπη μου;Θα μαγειρέψεις;»ρωτάει η μαμά μου που μπαίνει μέσα στην κουζίνα.
«Ναι»
«Αφού έχουμε φαγητό»ρωτάει.
«Δεν πειράζει»απανταω και συνεχίζω με τις πατάτες.

Θέλω κάτι να απασχολώ τον εαυτό μου αλλιώς θα τρελαθώ.

«Έλα εδώ...»λεει και βγάζει το μαχαίρι και την πατάτα και με τραβάει από το χέρι να κάτσουμε.

«Αγάπη μου δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι.Θέλεις να μιλήσουμε;»ρωτάει.

Να πούμε τι;Υπάρχουν λέξεις που μπορούν να αλλάξουν όλο αυτό που γίνεται;
Δεν μπορούν.

«Ποτέ ήταν η τελευταία μέρα που είδες τον Σωκράτη;»ρωτάει μετά.
Έχω τρεις μέρες σίγουρα.

Απλά δεν μπορώ.Δεν μπορώ να τον βλέπω.Δεν μπορώ να τον βλέπω και να μην κλαίω.Δεν μπορώ.

«Μαμά δεν μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό...δεν μπορώ...»λέω και εκείνη με τραβάει κοντά της και με αγκαλιάζει και τώρα άρχισα πάλι να κλαίω.

Μόνο αυτό κάνω.
Είμαι αξιολύπητη.

«Αγάπη μου μην κλαις...»
«Δεν θέλω να πεθάνει μαμά..»λέω και αμέσως γέμισα τα ρούχα της με τα δάκρυα μου.
«Πρέπει να είσαι δυνατή.Αν είναι δύσκολο για σένα τότε Φαντάσου για αυτόν πως είναι»
«Δεν είναι δίκαιο μαμα.Απλά δεν είναι.Είναι νέος .Και τον αγαπάω.Πως θα φύγει;Πως;»λέω.

Μου χάιδεψε την πλάτη.
«Η ζωή δεν είναι δίκαια καμία φορά ξέρεις.»

Γιατί;Πάντα μου λέγαν από μικρή να κάνω καλό και θα μου έρθει το καλό στην ζωή.Που είναι αυτό για τον Σωκράτη;Δεν ισχύει για εκείνον;

«Νομίζω πρέπει να είσαι κοντά του αυτές τις μέρες.»
«Δεν μπορώ μαμα.Δεν μπορώ να κοιτάω το πρόσωπο του και να ξέρω ότι θα έρθει μια στιγμή που δεν θα το ξαναδώ.ΠΟΤΕ!»λεω.

                                       ***

Σταματάω επειδή κουράστηκα.Έχω μια ώρα που τρέχω γύρω γύρω και πραγματικά κουραστικά.Αλλά δεν θα σταματήσω.Μέχρι να μην νιώθω τίποτα θα συνεχίσω να τρέχω.

Κάνω μασάζ στο καρπό μου που ποναει ακόμα λίγο.Αλλά συνεχίσω πάλι να τρέχω αμέσως.

«Έχω καρκίνο»

Μην κλάψεις Ολίβια.Μην.

«Δεν λέω μαλακιες.Είμαι άρρωστος.Έχω καρκίνο στους πνεύμονες»

Σκουπίζω γρήγορα τα δάκρυα χωρίς να σταματώ να τρέχω.

«Θέλατε να μην κρύβουμε τίποτα.Να λέμε την αλήθεια.Αυτό δεν θέλατε;Σας την λέω τότε από μόνος μου.Είμαι άρρωστος.Έχω καρκίνο.Και δεν θα γίνω καλά»