Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )

43.Σωκρατης

Ξύπνησα ξανάκοιμήθηκα,ξανάξύπνησα  και ξανακοιμηθηκα δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές.
Ή η άμμος στην παραλία είναι πολύ μαλακή ή έχω φτάσει σε σημείο να με πιάνει ύπνος παντου.

Ξημερώνει.Ο ουρανός δεν είναι όσο σκοτεινός ήταν πριν με πάρει ο ύπνος.Δεν ξέρω καν τι ώρα είναι γιατί δεν έχω ούτε κινητό ούτε τίποτα.

Ξαπλώνω πάλι κάτω και ανοίγω πόδια και χέρια και κλείνω τα μάτια.Ποτέ δεν με χαλάρωνε ο ήχος της θάλασσας όπως τώρα.
Τι ωραία που είναι.
Τι γαλήνια.

Σκατα τα έκανα πάλι στην μικρή ζωή μου.

Πρώτα της είπα ότι την αγαπάω και μετά την φίλησα.
Χειρότερα δεν θα μπορούσα να τα κάνω.

Τώρα;Τώρα τι κάνω;
Γιατί ότι και να πω πλέον κανείς δεν θα με πιστέψει.Χαζοί δεν είναι.

Πως τα έκανες έτσι Σωκράτη.
Συγχαρητήρια.
Μπράβο μπράβο.

Άκουσα αυτοκίνητο και γύρισα το κεφάλι και βλέπω το αυτοκίνητο της Ολιβιας να σταματάει πίσω από το δικό μου.Και να βγαίνουν και οι τρεις από μέσα.

Πουθενά δεν μπορώ να κρυφτώ από ότι φαίνεται.

Ο Λευτέρης με την Κασσανδρα πήγαν από την άλλη μεριά της θάλασσας μάλλον για να μας αφήσουν μόνους μας και η Ολίβια πλησίασε προς τα εδώ.

«Εδώ είσαι...»λεει και κάθεται κάτω δίπλα μου.

Δεν την κοιτάω επειδή αυτό χειρότερα τα έκανε.

«Εδώ είσαι από χθες το πρωί;»ρωτάει.
Κουνάω απλά το κεφάλι.
«Ανησυχήσαμε»λεει μετά.
Δυστυχώς το πιστεύω πλέον.

Γιατί με αγαπάει γαμωτο;
Δεν είμαι δα και τόσο σπουδαίος.Τι αγαπάει σε εμένα;Τα κάνω συνέχεια αχταρμά όλα άλλωστε.Τι μπορεί να αγαπήσει κάποιος σε εμένα;

Και ενώ κοίταζα τον ουρανό και θαύμαζα το χρωμα του και το ποσό μοιάζει με τα μάτια της, ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος μου και ξάπλωσε δίπλα μου.

«Δεν θα φύγω Σωκρατη από εδώ...»λεει μετά.
Άουτς.
«Ολίβια πρέπει να φύγεις»
«Δεν πρέπει να φύγω.Άλλωστε εκεί δεν έχω τίποτα.Εδώ έχω τα πάντα.Έχω τα παιδιά,τους γονείς μου και τώρα έχω και εσένα»

Έχει εμένα;

«Τι πάει να πει έχεις εμένα;»ρωτάω.

Βάζε τα χέρια της τώρα στην μέση μου και με κρατάει δυνατά.
«Δεν θα φύγω μακριά σου ότι και να πεις και ότι και να κανείς.Απλά στο λέω σε περίπτωση που θες πάλι να με διώξεις μακριά»
«Πολύ πείσμα έχεις.Πάντα έτσι ήσουν;»λέω.
«Όταν αγαπάω έτσι γίνομαι.»λεει.