කොච්චර වෙලා අපි කතා නොකර එහෙම ම උන්න ද දන්නෙ නෑ. දරාගන්න බැරි තරමෙ නිහඬ බවක් එතන තිබ්බෙ.
ඒත් මං නෙවේ මුලින් ම කතා කරන්න ගියේ.
මොකට ද!?
හඃ!~
.
.
"මං විනයභාර ගුරුතුමා කිව්ව ම.., හෙහ්! විහිළුවක් වගේ නේ ද..?" මං කතා නොකරන ම තැන එයා කතා කළා.
"ලොකු ම විහිළුව!" එදා පිරිමහගන්න බැරිවුණු තරහ මං අදින් පියවගත්ත ද මන්දා..
එයා එදා වගේ ම කට පුරෝල හිනා වුණා.
"ඔයා ලස්සන වෙලා.."
"ගිලින්න හිතෙනව ද?" මං එකට එක කිව්වා.
එයා මං දිහා බැලුවෙ පුදුමෙන් වගේ.
"හාාාාහ්.. අමතක කරන එක ලේසි යි කියල හිතුව ද..?" මං එහෙම කිව්ව ම එයා ආයාසයෙන් ඉස්සරහ බලාගත්තා.
"මං හිතන්නෑ මං සමාව ගන්න සුදුසු ඇති කියල ඒත්, මට සමාවෙන්න.. ඒ කාලෙ ගැන මට දැන් ලැජ්ජයි.."
"ලැජ්ජ නොවී කොහොම ද?"
"ඔයා ඔය මට ගහනව ද?"
"කැමැත්තක් හිතාගන්න.."
"දැනගන්න ඕන නැද් ද ඒ ජොන්ග්ගුක් විනයභාර ගුරුවරයා වෙනකං වෙනස් වුණේ කොහොම ද කියලා.."
"ඔයාගෙ නමවත් අවශ්‍ය වුණ් නැති මට ඒ පට්ටන්දර මොකට ද? දන්නවනෙ මං එහෙම අවධානයක් දෙන කෙනෙක් නෙමේ කියල.." මං ඉස්සරහ බලාගන ම යි කතාකළේ. එයාගෙ මූණ බලන්නවත් හිත් දුන්නෑ මට. තාමත් මතකයි මා ව ගුටි කන්න දාල කිණ්ඩියට හිනාවෙලා ගිය හැටි..
"හෙහ්.. ඔයා වෙනස් වෙලා නෑ.." එයා හිනාවුණා.
මාත් හිනාවුණා.
"කවු ද කිව්වෙ? මං හොඳට ම වෙනස් වුණා. වෙනස් කෙරෙව්වා. එක දෙපත් නයෙක්.. ඒ හිටපු බොළඳ කෙල්ල ඉන්පස්සෙ මනුස්ස ජාතිය ම විශ්වාස කරන එක නැවැත්තුවා. හැමෝම පේන්න ගත්තෙ දෙපත් නයි වගේ."
එයා ටික වෙලාවක් මුකුත් ම නොකිය මං දිහා ම බලාන උන්නා.
"ඔයා කියන ඔය වචන කොච්චර දරුණු ද කියල දන්නව ද ඔයා?" මට කට කොනට හිනාවක් ගියා.
"හඃ!~ ඇයි රිදෙනව ද..?"
"ගොඩක්.." එයාට කඳුළු උනද් දි මට හිනා ගියා.
YOU ARE READING
LOST IN SOMEWHERE | JJK ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ
Fanfictionමගෙ බොළඳකම.. ඔව් ඒ නිසා තමා ඒ ඔක්කොම! මිනිස්සු තෝරගනිද් දි පරිස්සම් වෙන්න. නැත් නම් අතරමං වේවි.. ... , මේ ඇත්ත ලෝකෙ, වොට්පෑඩ්වල තියන උතෝපියාව නෙවේ... ~ කිම් යොන්ග් සු ⁜ [⚠Warning : Contains strong language and phys...
