Governmently Show | Harry Styles

6

"Bütün arkadaşlarım vicdansızdır, yavaştan al. Kimi tanıdığını sormalarını bekle. Lütfen ani bir hareket yapma. İstismarın yarısını bilmiyorsun."

Praskovya

"Ne yaptım dedin!?"

Louis'nin bağırışıyle iyice oturduğum yere sindim.

"Vesna sana akıllı durmanı ve sabırlı olmanı söyledim, senin yaptığın ise gidip adamın boynuna bıçak dayayıp onu tehdit etmek!"

Kaşlarımı çattım, hadi ama!

"Louis ben-"

Sözümü kesti.

"Sadece plana bağlı kalman gerekiyordu, yine kendini tutamadın."

Zayn çıkıştı.

"Sakin ol dostum, kızın üstüne gitme."

Elindeki kahveyi bana uzattı. Louis başını ovuşturarak karşıma oturdu.

"Sen cidden akıl almaz bir insansın Vesna."

Gülümsedim.

"Yarın Sytles'ın konuşması var. Halka ilk ilan edilişi olacak. Bizde orada olacağız."

Zayn'nin sözüyle Louis ona döndü.

"Ben aslında öyle düşünmemişti-"

Zayn, Louis'nin sesini kesti.

"Aynı zamanda hükümet, Vesna'yı da çağırdı. Klasik konuşmalar için."

İkimiz de Zayn'e döndük.

"Oraya çıkacaksın Vesna. Kaçıyormuş gibi gözükmeyeceksin. Oraya çıkıp halkı kışkırtacaksın."

Ben ağlamak istiyorum ya.

"Ne oldu? Hoşuna gitmemiş gibi gözüküyor."

Louis'ye döndüm.

"Bütün bir örgütün ve ülkenin sorumluluğu sende olsaydı senin de aynı şeyleri hissedeceğini düşünüyorum, Louis."

Louis kıkırdadı. Göz devirip ayaklandım.

"Ben yatıyorum, iyi geceler."

İkisi de bana döndü ve iyi geceler dileklerini alıp yatağıma çıktım.

Tam yatağıma çıkacaktım ki kapı aniden çalınmaya başladı. Bu gümbürtüyle aşağı indim.

Zayn ve Louis korkuyla bana bakıyorlardı. İkisi de bana dönüp konuştular.

"Hepsi senin yüzünden, Vesna!"

Ne olduğunu kavrayamadan kapı açıldı ve içeri isyancılar girmeye başladı. Ellerinde sopalar ve silahlarla bana doğru yürüyorlardı.

"Ülkemizin yüz karasısın! Görüşlerin ve cahilliğin yüzünden durmadan geriliyoruz! Lanet olsun Öteleyicilere!"

Hepsi bir ağızdan aynı şeyleri söyleyip üstüme doğru gelmeye başladılar.

"Siz ne dediğinizin farkında mısınız? Ben her zaman sizi korudum ve kolladım! Sizin gözünüz dönmüş. Benim gibi birini bunlarca yıl aradınız! Ben sizi kurtardım!"

Üstüme geldikleri için merdivenlerden gerilemeye başladım.

"At gözlüğünü çıkar! Geri kafalı!"

Hepsi birden üstüme gelmeye başlayınca yukarı çıkıp odama girdim ve kapımı kitledim. Penceremi açtım ve kendimi aşağı sarkıttım. Evi terk ettiklerinde buradan çıkabilirdim.

Çok yukarıdaydım, buradan düşsem ölmemek gibi bi' imkanım olmazdı.

Aniden pencereme çıktılar ve ellerime vurmaya başladılar.

"18. yüz yılda yaşamıyoruz! Rahat bırak bizi!"

Tek elim düştü.

"Hayır, bırakın lütfen!"

Gülüşlerini hissedebiliyordum. Arkadaki Zayn ve Louis ise aynı şekilde gülüp bana bakıyordu.

Tek elimle dayanamıyordum, gitgide güçsüzleştim.

Son kalan üç parmağım da artık tutunamıyordu, elim düştü. Ben de düşüyordum.

"Hayır!"

Yatakta yerimden sıçradım. Terlemiş ve nefes nefese kalmıştım.

Louis ve Zayn anında odaya girdi.

"Hassiktir ne oluyor!?"

Louis cevap veremediğimi gördüğünde yanıma oturdu ve sırtımı sıvazladı.

Biraz daha durgunlaştığımda ikisinin de meraklı bakışlarına karşılık verdim.

"Sadece... kötü bir rüya."

Zayn bana elindeki suyu uzattı. Bir yudum aldım.

"Bu kadar kargaşa ve yoğunluk sana iyi gelmedi, farkındayım. Ama iyi olacaksın, az kaldı."

Zayn yanağıma bir öpücük kondurdu ve bana sarıldı. Geri çekilip tekrar konuştu.

"Çok terlemişsin, al şu t-shirtü ve üstünü değiş öyle yat. Hasta olma."

Gülümsedim.

"Tamam."

Kapıdan çıkmadan konuştular.

"İyi geceler Praskovya."

__________

Gecis bolumu olsun simdilik bakalim