Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )
Table of contents

    YOU ARE READING

    Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )

    Romance

    Δευτερο βιβλίο της σειράς. Μετά από πέντε χρόνια τι συμβαίνει στην ζωή της Κασσανδρας,του Λευτέρη,της Ολιβιας και του Σωκράτη; Για πέντε χρόνια δεν μίλαγαν μέχρι που κάτι έγινε και τους έφερε κοντά.Φτάνει αυτό για να φτιάξει η φιλια τους;Ή οι σχέσει...

    #chrisgirl94 #christinagirl94 #love #young #αγάπη #λευτέρης #νέοι #ολίβια #σειρά

    41.Σωκρατης

    Start from the beginning 
                                        
    
                                              
    Τώρα;Τώρα τι κάνω;
    Φεύγω μακριά της.
    «Πρόβλημα σου αν δεν με πιστεύεις...»λέω και γυρνάω από την άλλη και πιάνω το χερούλι να βγω αλλά η πόρτα δεν άνοιγε.
    «Ήξερα ότι θα έφευγες με την πρώτη ευκαιρία έτσι κλείδωσα.Και έκρυψα το κλειδί»λεει.
    Τι;
    Γυρνάω να την δω.
    «Άνοιξε Ολίβια»
    «Θα μιλήσουμε Σωκράτη!Δεν θα μου το κανείς αυτό πάλι!Δεν θα τρέξεις να κρυφτείς και εγώ δεν θα κάτσω να κλαίω μέχρι να με πάρει ο ύπνος!Θα μιλήσουμε!»λεει.
    Πρώτη φορά την ακουω έτσι.
    Τόσο σίγουρη.Αποφασιστική.
    «Ολίβια πρέπει να ανοίξεις»
    «Θα μιλήσουμε»λεει πάλι.
    Περπατάω μέχρι εκείνην πάλι.
    «ΚΑΙ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΣ ΝΑ ΠΟΥΜΕ!Ε;ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΘΑ ΠΟΥΜΕ;ΔΕΝ ΤΑ ΕΝΝΟΟΥΣΑ!ΗΜΟΥΝ ΤΥΦΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΟ!»φωναζω επειδή έπρεπε ήδη να έχει φύγει μακριά μου.
    «Μην οκ;Μην το ξαναπείς αυτο.Δεν γίνεται κάθε φορά που είσαι είτε άρρωστος είτε μεθυσμένος να λες τέτοια και όταν δεν είσαι να λες τα εντελώς αντίθετα!Οχι μόνο μου είπες ότι μαγαπας αλλά είπες ότι μαγαπας με όλο σου το είναι Σωκράτη...»
    «Δεν...δεν το εννοούσα..»λέω μετά.
    Θεέ μου πως το είπα αυτό;
    Πως τα έκανα έτσι;
    Και μετά την λέω στον Θανάση!
    «Πως ακριβώς δεν το εννοούσες αυτό;Μπορείς να μου πεις;Πως λες κάτι τέτοιο αλλά δεν το εννοείς;ΠΩΣ ΣΩΚΡΑΤΗ;!»
    Τώρα;Τώρα τι λέω;
    Δεν μίλησα.
    Μετά εκείνη βγάζει μια κραυγή και χτυπάει το χέρι με το γύψο στον τοίχο.
    «Ολίβια πας καλά;Τι κανείς;»λέω αλλα δεν ακούει.Μια χτυπάει με το χτυπημένο χέρι μια με το άλλο χέρι ενώ χτυπάει και τα πόδια δυνατά κάτω.
    «ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ!ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!»ελεγε και ξαναέλεγε ενώ χτύπαγε και με τα δυο τον τοίχο.
    Δεν την είχα ξαναδεί έτσι ποτέ.Σαν κάποιος να έχει μπει μέσα της.
    Της πιάνω το καλό χέρι και την τραβάω πίσω.
    Τι κανεί;Το χέρι ακόμα στον γύψο το έχει!
    «Ηρέμησε...»λέω.
    «ΘΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙΣ ΣΩΚΡΑΤΗ!ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΠΙΑ ΑΥΤΟ!ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ!»φωναζει ενώ τώρα χτυπάει εμένα και με το χέρι και με το γύψο στο στήθος.
    Πονάω,βασικά όχι,πεθαίνω από τον πόνο.
    Όπως και όταν απλά με ακουμπάει κάποιος.
    «Σσσς»λέω για να ηρεμήσει αλλά τίποτα.Αυτή κουνάει χέρια πόδια και φωναζει και κάνει σαν υστερική.
    Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )Where stories live. Discover now