Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )

28.Ολιβια

Η πόρτα ανοίγει χωρίς να χτυπήσει και σηκώνω να δω τον Σωκράτη να μπαίνει γρήγορα μέσα λες και κρυβεται και να κλείνει την πόρτα πίσω του.

«Εδώ είσαι...»λεει και πλησιάσει.

Δεν μιλάω και αυτός πλησιάσει και άλλο.
«Πως...πως είσαι;Το χέρι σου τι έπαθε;»ρωτάει.

Δεν περίμενα να έρθει εδώ βασικά.
Αρα ξαφνιάστηκα.

«Γύψο.Το έσπασα»
«Θεέ μου...»λεει και κάτι στα μάτια του είναι περίεργο.Διαφορετικό.

«Λυπάμαι Ολίβια.Δεν...δεν ξέρω τι να πω.Δεν ήθελα να πάθεις τίποτα.Δεν ήξερα ότι θα φύγεις και...δεν έπρεπε να τα πω όλα έτσι...λυπάμαι αλήθεια»λεει.
Φαίνεται μετανιωμένος.Άσχημα.

Νομίζει ότι ευθύνεται για όλο αυτό;
Γιατί δεν ευθύνεται.

«Μην ζητάς  συγνώμη για αυτά που είπες.Άλλωστε είναι η αλήθεια έτσι;»λέω.
Δεν μίλησε.

«Όσο για αυτό δεν φταις εσυ.Εγώ φταίω.Δεν έπρεπε να πιάσω τιμόνι αφού ήμουν έτσι.Ήταν ανεύθυνο εκ μέρους μου αρα μονο εγώ φταίω»απανταω.
«Εγώ ευθύνομαι...το παράκανα και...»
«Και τίποτα Σωκράτη.Αφού τα εννοούσες.Τα κράταγες μέσα σου και απλά τα έβγαλες.Έτσι πρέπει να κάνουμε όλοι.Να λέμε την αλήθεια»λέω.

Βάζει τα χέρια στο κεφάλι τώρα.
«Ολίβια μην το κανείς αυτό οκ;Μην είσαι καλή.Έκανα κάτι απαράδεχτο.Είμαι για σφαλιάρες αλλά μην λες ότι δεν φταίω εγώ!»
«Λέω αυτό που πιστεύω.Δεν σε κατηγορώ για τίποτα.»
«ΚΑΚΩΣ!»φωναζει τώρα και όταν το κατάλαβε κατέβασε την φωνή του.

Ήρθε εδώ για να τον βρίσω δηλαδή;
Αυτό περιμένε;

«Ποσό..ποσό καιρό θα είναι έτσι;»ρωτάει και δείχνει το χέρι μου.
«4 έβδομαδες.Μετά θα το βγάλω και θα φύγω.Θα σου αδειάσω την γωνια.»του λέω.
«Μην λες βλακείες τώρα...»

Σοβαρά τώρα;
«Μην λέω βλακείες;Εσυ δεν είπες ότι δεν θες να με βλέπεις συνέχεια μπροστά σου;Αυτό σκοπεύω να κάνω Σωκράτη...»λέω αφού αυτά ήταν τα λόγια του.

Δεν με θέλει εδω έτσι απλά θα φύγω.
Δεν μαρεσει να μένω εκεί που δεν με θέλουν.

«Δεν έπρεπε να το πεις αυτο.Το άκουσα και...και φρικαρα οκ;»λεει τρομοκρατημένος κάπως.
«Ότι μου αρέσεις;Δεν ήξερα ότι ήσουν εκεί.»
«Δεν έπρεπε καν να το νιώσεις!»λεει.