Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )

17.Λευτερης

«Περασμένα ξεχασμένα»
«Απλά δεν καταλαβαίνω πως τον κανείς παρέα...!»λέω για μια άλλη φορά.

«ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΡΕΑ ΡΕ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΟΥ ΦΥΓΑΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΡΙΞΑΤΕ ΜΑΥΡΗ ΠΕΤΡΑ ΠΙΣΩ ΣΑΣ!»φωναζει τώρα και τρόμαξε ακόμα και ο Μιλο.

Τι ήταν αυτο τώρα;Τι ξέσπασμα;
Το κράταγε μέσα του μάλλον γιατί δεν εξηγείται.

«Σορυ οκ.Μου βγήκε.Δεν ήθελα να φωνάξω...»λεει πιο σιγά τώρα.

Δεν το συνεχίζω επειδή φαίνεται στα όρια του.
Ίσως πρέπει και εγώ να χαλαρώσω.
Τον μπαμπά του έθαψε πριν λίγες μέρες.

«Κοιτά Λευτέρη.Ο μπαμπάς του Θανάση δεν είναι καλος.Σαν τον δικό μου μπαμπά.Σαν τον δικό σου μπαμπά.Ήταν πάντα αυστηρός μαζί του»λεει.

Για να το λεει τι να πω.

«Τον χτύπαγε ρε.Μικρός έχει φάει το ξύλο της ζωής του.!»

Ξύλο;Ο Θανάσης;

«Αντιδρούσε έτσι επειδή δεχόταν αυτά στο σπίτι του.Πως εγώ να μην τον πάρω στην δουλειά μετά;Εσυ δεν θα τον έπαιρνες;Εσυ δεν θα του μίλαγες;»με ρωτάει.
«Οκ.Μην εξηγείς αλλά.Για να τον έχεις φίλο θα ξέρεις»λέω.

Συμφωνει και δεν μιλάμε άλλο για αυτό.

«Σορυ»λέω μετά.
«Για ποιο πράγμα;»
«Που έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου...»απανταω.

Χαμογελάει.
«Μην ζητάς συγνώμη.Το μόνο που μπορείς να κανείς είναι να μην πάθει κάτι το μαγαζί μου μέχρι να έρθω.»

Μπορώ να το κάνω αυτό υποθέτω.

                                        ***

Ένα χάος.
Ένα χάος.

«Χρειάζομαι ψιλά για να δίνω ρεστα»λεει ο Θανάσης.
Τον κοιτάω.

«Άστο.Θα τα πάρω μόνος Μου»λεει και το κάνει.
Πολύ καλή ιδέα αυτή.

«Όλα καλά;»ακουω και γυρνάω να δω την Κασσανδρα να μπαίνει μαζί με την κόρη της στο μαγαζί.

Κόρη της.
Ακόμα δεν το πιστεύω.

«Θες βοήθεια;»ρωτάει.
«Παρακαλώ ναι!»λεω γιατί αυτή σίγουρα θα ξέρει παραπάνω από μένα.
«Σε τι;Πες μου.»
«Σε όλα»απανταω και γελάει.

Πραγματικά σε όλα χρειάζομαι.

«Κρατά την Ληδα και θα δω εγώ πως παει»λεει ενώ μου αφήνει την μικρή στην αγκαλια μου πριν παει μέσα.

Την κοιτάω.Με κοιτάει.
Είναι σοβαρή.

«Γεια σου Ληδα μου.Όλα καλά;»ρωτάω.
Εκείνη πιάνει πάλι την μυτη μου και την τραβάει.
Γελάει με αυτό.