Doğru olanı yapmak çekeceğin acıdan daha mı önemlidir? Yoksa ne pahasına olursa olsun. doğrularını bırakmamak mı?
Gururuna yenik düşüp asla pes etmemek mi yoksa bazen gururunu bir kenara bırakmak mı iyidir?
"Hayat seçimlerden ve sonuçlarından ibar...
41 olmuşuz be... Şaka bir yana neredeyse iki senedir Afife ve Selçuk'layız. Asla sıkılmadığım bir çift oldukları için yazarken çok eğleniyorum umarım siz de okurken eğleniyorsunuzdur.
<OKUMANIZI TAVSİYE EDERİM BU KISMI> NOT:BİRAZ SPOİLER Bundan sonrasında hikaye biraz karışacak ama şöyle önce 1 sene sonrasına gitmemiz gerekecek fakat sonra o 1 senede neler olduğunu anlatmak için tektadsn bir sene öncesine döneceğim yani merak etmeyin.
Bakalım zaten okurken anlayacaksınız. Ama ben yine de "N'oluyor lan?" falan dememeniz için haber veriyore.
O haldeee... 41. bölümümüze geçelim.
İyi okumalar!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🍁🍁🍁
Afife sedyeden kalktı. Dumura uğramış bir şəkilde bir süre kendine gelmeye çalıştı. Doktora boşlukta sallanan bakışlarla baktı.
"Kesin mi?"
"Nasıl yani? Kese görüyorum. Ama emin olmak için kan testi de isteyeceğim."
"Bakın benim... Acelem var biraz ve... Bu aramızda kalsa olur mu? Yani ben buraya hiç gelmedim. Hiç görüşmedik."
"Pe-pekâla. Nasıl isterseniz." Afife üstünü düzeltip kapıdan çıktı. Asansörün önünde duran Vural'la göz göze geldid ve yüzüne sahte buruk bir gülümseme yerleştirdi.
"Panik yapmama gerek yokmuş. Yanlış düşünmüşüm."
Vural kaşlarını çatıo bir süre yüzüne bakınca inanmadığını düşündü. Ama Vural omuz silkerek asansörün düğmesine bastı.
"İyi... Stres olmana da gerek yokmuş demek ki."
"Öyleymiş."
"Vural... Bunu Selçuk bilmesin. Bu ziyaretimi... Lütfen. Ben zaten ona böyle bir düşüncem olduğundan bahsederim ama şimdi değil. Sana güvenebilirim, değil mi?"
Vural onu kapıya kadar uğurladıktan sonra geri dönüp odasına çıkmak için merdivenlere yöneldi. Afife o gittikten sonra yol boyunca dalgın ve düşünceli bir şekilde yürüdü. Köşeyi döneceği sırada kenara yanaşan gri lüks bir arabadan birileri indi.
"Merhaba, Afife."
🍁🍁🍁
Selçuk şirkette Fatih'in odasında - kendi eski odasında otururken pencerenin kenarındaki boşluk dikkatini çekti. Etrafa bakındıktan sonra yanında oturan Fatih'i rahatsız etmeden ayağa kalkıp pencerelerin dış taraflarına baktı.
