~AFİFE~

37. Bölüm {Anne Şefkati}

Eeevettt... Yeni bölümden herkese merhabalar!

Nasılsınız aceba?

En son bölümü çok dark bir noktada bitirmiştim. Bu bölümde neler olacağını bilmiyorum ama muhtemelen bu yeni patronlarımızla ilgili olabilir. Ee tabii ki Afife Selçuk sahnesi de olur elbette hihihihigigig

Evet bu kısımda sıkılmadan artık bölüme geçelim.

İyi okumalar!

🍁🍁🍁

Boynundaki ısırıkları artırırken inlemeleri bütün katı dolduruyordu. Sütyenini çıkarıp atarken kollarını adamın boynuna doladı ve başını geri atıp kendini ona sundu.

"Ah!"

"Şş... Kimse senin bağırtılarınla uğraşamaz." kapı ısrarlı vuruşlarla çalınınca küfür ederek yerinden kalktı. Kadını koltuğa bırakarak kapıyı açtı.

"Patron çok önemli bir haber aldık. Duymak istersin diye düşündük."

"Neymiş?" adam elindeki fotoğrafları ona verip git komutuyla kapıyı kapattı.

"NE!?"

"N'olmuş?" dişlerini sıkarak fotoğrafları masaya attı.

"Asla pes etmeyecek! Asla! Benim karşımda durabileceğini sanıyor!" Eyşan fotoğraflara baktıktan sonra ayağa kalkıp omzunu okşadı.

"Sakin ol. O aptal bir çocuk. Seninle yarışamaz bile." Ferhat elini ittirerek içki bardaklarını kırdı.

"Eğer bir boka yarasaydın şu an ikisi de ölüydü! O aptal avukat da Selçuk da!" Eyşan rahat bir gülümsemeyle sütyenini geri giyerken kışkırtıcı bir yavaşlıktaydı.

"Senin oğlun bir manyak. Eline silah sürmeyeceğini söylemiştin ama o gün adamlarımı öldürdü. Senin oğlun sevdikleri için her şeyi yapabilecek bir enayi! Bunun suçlusu ben değilim."

"Öyledir. Gerizekalı herif. Neyse bunu daha fazla kafaya takmayacağım. En kısa zamanda onu ortadan kaldırmaya bakacağız. Çok zor olmaz. Yusuf'un ölümüne kalp krizi süsü verdiğim gibi onun ölümüne de bir kılıf bulurum."

Eyşan sigarasını dudakları arasına yerleştirirken bacak bacak üstüne attı.

"Onu fazla hafife alıyorsun. Senden daha zeki olamaz ama fazlasıyla zeki. Ve o kızı çok seviyor. Zaaflarını kullanabilirsin."

"O kızı mı öldürmeliyim?"

"Öldür demiyorum. Acı çeksin. Ama... Biraz bekle. Daha da bağlanmalarına izin ver. O kızı seviyor ama aşık olduğunu sanmam. Hoşlanıyor. Bekle ki ona duyduğu hayranlık derin bir duyguya dönüşsün." Ferhat alayla bakarken şişeyi kafasına dikledi. Sertçe şişeyi masaya bıraktı.

"O zamana kadar o bizi bitirmesin?"

"Çok uzun sürmeyecek. Güven bana... Hatta gücünü tüket bu sırada. Erkekler, anneleri gibi kendi sarmalayan kadınlarla evlenirler. Selçuk'un silah kullanmayı sevmediğini biliyoruz, öyle değil mi?" Ferhat kafa salladı.

"Öyle."

"Öyleyse onu en kötü şeylerle sına. Elini kana bula. O da o kıza gitsin. Emin ol istemediği şeyler gördükçe delirmemek için o kıza sığınacak."