"ငါကဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီကိုရောက်လာတာလဲ"
မျက်စိရှေ့က မှန်တွေဖြင့်ကြီးကျယ်ခမ်းနားစွာဆောက်လုပ်ထားသည့် အဆောက်အအုံကြီးကိုငေးကြည့်ကာ မိုးညမောင် တစ်ယောက်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မေးခွန်းထုတ်လိုက်မိသည်။ထို့နောက် လက်ထဲကအမဲရောင်ကဒ်လေးကိုတစ်လှည့် အဆောက်အအုံကြီးကိုတစ်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
"အာ....မတော်တဆ ဟုတ်တယ် မတော်တဆလမ်းမှားပြီးရောက်လာတာ အဟင်း ဟင်း"
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မေးတဲ့မေးခွန်းဖြစ်တာကြောင့် ကိုယ့်ဘာသာဖြေချင်တဲ့အဖြေပေးလို့ရသည်။ဘယ်သူ့ဂရုစိုက်ရမလဲ! ဘေးဘယ်ညာကိုတစ်ချက်ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်ပြီး လူရှာတာမဟုတ်ဘူးနော်! ဒီတိုင်းမျက်စိကစားလိုက်ပြီးမှ ကားပေါ်ပြန်တက်လိုက်သည်။ဆိုင်ကိုပြန်ရမယ်၊ ဆိုင်မှာက မိုးည ရှိမှအဆင်ပြေတာလေ။
"ပြန်မယ် ဟူး"
ဘုန်း! ဘုန်း!
ကားစက်နှိုးဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် ချက်ချင်းပင်သော့ကိုပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး စီယာတိုင်ကိုတဘုန်းဘုန်းထုမိတော့သည်။
"အားး မိုးညမောင် အရူးပဲ! အသက်ကဖြင့်ကြီးနေပြီ! အားး ရှက်လိုက်တာ! ရှက်လိုက်တာ!"
ကားပေါ်မှာ တစ်ယောက်တည်းကမ္ဘာပျက်နေသူကို ပတ်ဝန်းကျင်ကသတိမထားမိတာဟာ ကားကအသံလုံနေတာကြောင့်ဖြစ်သည်။မဟုတ်ရင် အခုချိန် မိုးည တစ်ယောက် အရပ်ကောင်းမှုကြောင့်တစ်နေရာရာကိုရောက်သွားလောက်ပါပြီ။
"ဟားး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ၊ နေမြဲတိုင်းမနေဘူး၊ မဖြစ်နိုင်တာတွေကိုအခုကတည်းကစိတ်ကူးမယဉ်တာကောင်းမယ်၊ မိုးညမောင် အရူးလုပ်ရပ်တွေကိုရပ်တန်းကရပ်လိုက်ရအောင် ဟူးး ဟုတ်တယ် ရပ်ရမယ်"
အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ ခေါင်းထဲကိုအသိစိတ်ကောင်းကောင်းရိုက်ထည့်လိုက်ပြီးမှ
"အိုကေ သွားမယ်!"
သော့ဖွင့်ကာ ကားစက်နှိုးလိုက်တော့
ဂျစ်! ဂျစ်!
"ဟမ် ကားစက်သံကဘာဖြစ်တာလဲ"
နောက်တစ်ခေါက်ထပ်နှိုးကြည့်ပြန်တော့လည်း
YOU ARE READING
မောင့်မျက်ဝန်းပြာ (COMPLETED) ေမာင့္မ်က္ဝန္းျပာ
Romanceချစ်သောမောင်💙 ညှို့မျက်ဝန်း💙 ခ်စ္ေသာေမာင္💙 ညႇိဳ႕မ်က္ဝန္း💙
