HAFIZA

Bölüm 31

Kapıdan çıkmış etrafı kontrol ediyorduk. Elimdeki imzalı belgeyi hala bırakmamıştım. Kağıdı katlayıp sağ cebime koydum ve elimdeki demiri sıkıca tutmaya başladım. Önden yürümek için hareketlenmiştim ki omzumdan tutan el beni durdurdu.

Tekin beydi. "Direkt aşağı inemeyiz. Onlar oradalar." dedi fısıltıyla

"Biz katları gezerek aşağıya iniyoruz. Bizden başka birileride olabilir bu yüzden olabildiğince insanı kurtarıp çıkışa ulaşmalıyız." dedim aşağı inmeyeceğimizi belirterek.

Kafasını sallayarak bir iki adım geriledi genç adam. Tekrar ilerlemeye devam ederek koridorları birleştiren dönemece geldik. Duvara doğru yaklaşıp kafamı hafifçe dışarı çıkardım. 6 taşıyıcı vardı.

Arkamı döndüğümde herkes neden durduğumu anlamak ister gibi bana baktı. Ellerimle 6 işareti yapıp işaret parmaklarımın ikisinide kafama götürüp taşıyıcıları ima ettim.

İrkilmeleri benide germişti ama belli etmemeliydim. Başka çare yoktu, saldıracaktık.

Tekine bakıp işaret parmağımla kendimi, onu ve Defim'i gösterdim. Ne dediğimi hemen anlamış olacak ki kafasını aşağı yukarı salladı. Üçümüz saldıracaktık.

Gözlerim arkadaki kadınlara kaydı. Nilda hanım korkuyla etrafı kontrol ederken Mine endişeyle bize bakıyordu. Gözleri beni bulduğunda elimi sebepsizce ferdi'nin yaptığı gibi hafifçe kaldırıp yumruk yaptım. Ferdiye göre bu arkadaşlık simgesiydi. Onu öyle hatırlıyordum ama şuan neden yaptığım konusunda bir fikrim yoktu.

Gülümsemeye çalışarak aynı şekilde elini havaya kaldırıp sıktı. Yanındaki kadın ne olduğunu anlamış gibi elini kaldırıp yumruk yaptı ondan hemen sonrada Tekin bey... Hallerine sırıtırken arkamı yavaşça döndüm.

Derince bir nefes alıp hareketlendim. Arkamdan koşan iki izbandut gibi adamla taşıyıcılara doğru koşmaya başladık. Ferdi aşırı uzun bir adamdı. Defim denen huysuz ne kadar göbekli olsada kendi işini kendi halledebiliyordu.

Bizi fark eden taşıyıcılardan saldırı beklerken tuhaf birşey oldu.

"Durun!" dedim arkada koşanların önünü keserek. Bunlar saldırmıyordu, aksine korkuyorlardı. Hepsi aynı anda yere çökmüş ellerini kafalarının üstüne siper etmişti. Elimizdeki sopları hazır tutmuşken yaklaşıp yaklaşmamak arasında kaldım.

Yaklaşsam birşey olur muydu?

Hayır! Korkmaları ne kadar değişik gelsede şuan buna vakit yoktu. Aniden saldırabilirler, delirebilirlerdi.

"Gidelim!" dedim Tekini sırtından hafifçe ittirerek. Hepsinin geçmesini beklerken arkalarını kolluyordum. Tekin'nin arkasından Defim, Nilda ve Kucağındaki küçük kızla Mine geçti sırasıyla. Hala bir hareket göstermemişlerdi. Yüzümüze bile bakmıyorlardı.

Hepsi bir yere kaçışmış ben onlara bakınca kafalarını yere çeviriyorlardı.

Sırtımı arkaya dönüp onları göz hapsimden çıkarmayarak yürüdüm. Onlar hareket etmezken ben tüm gerginliğimle onları izleyerek geri geri yürüyordum.

Sırtım birşeye çarptı, bir vücuda... Mineleri önder gönderdiysem bu kimdi?

"K-kimsin?" nefesimi tutmuş, taşıyıcı olmamasın için dua ediyordum.

"Sakin ol benim. Seni tek bırakamazdım." dedi genç adam. Gelenin Tekin olduğunu anlayınca tuttuğum nefesi verdim seslice.

"Bu Defim hep böyle midir?" dedi yanıma yavaşça yaklaşıp benim gibi geri geri yürüyerek

"Nasıl?" üstümdeki tüm gerginlikle konuşmaya katılmaya çalışıyordum.

"Yani biraz şey..."

"Korkak? Huysuz? Laftan anlamaz?" dedim sıralayarak

"Hepsinden biraz var aslında" Utanarak

Onları görüşümüzden kaybettikten sonra ikimizde kendimizi saldık. İkimizde aşırı korkmuş, aşırı gerilmiştik.

"Nerdeler onlar?" dedim genç adama. Mineleri kastettiğimi anlamış olacak ki "Merdivenin önünde bekliyorlar. Merak etme koridorun temizliğinden emin olduktan sonra geldim." dedi.

Biraz sakinleştikten sonra Tekin tekrar konuşmaya başladı. "Bu hareket ne?" dedi elini havaya kaldırıp yumruk yaparak

Kıkırdadım. Oradayken hem kendisi hem karısı yapmıştı ama demek ki biz yaptık diye yapmışlardı. Anlamını bilmiyordu ve bende en uygun dilde nasıl anlatırdım bilmiyordum.

"Arkadaşlık simgesi." dedim gülümseyerek "Diğerlerinin yanına gidelim mi?"

"Yönetici sensin." dedi omuz silkerek

✊🏻