REAGAN MBS #1[COMPLETED]

chapter 31

REAGAN

NANG SANDALING imulat ko ang aking mga mata ay nagising ako sa wakas mula sa isang napakahabang panaginip. Ngunit ang panaginip na iyon ay alam kong ang aking mga nalimot na alaala at tila parang kahapon lang lahat iyon nangyari

Nang makita ng nagbabantay sa akin na nagmulat na aking mga mata ay agad ako nitong nilapitan. Isa itong lalaking doktor sa tingin ko. Siya din ang kausap kanina nila ate jem at tatay dencio bago ang tagpong nangyari kanina bago ako nawalan ng malay

"sir ayos na po ba kayo ? may masakit po ba sa inyo ? " tanong agad nito sa akin ngunit hindi pa ako nakakibo agad kaya tumango na lamang ako bilang sagot sa kanya

Inobserbahan niya ako sandali bago ito magpaalam na lalabas upang tawagin sila. Kaya naman bumangon na ako at umupo sa aking hinihigaan. Nilibot ko muli ng tingin ang paligid malinaw na ngayon sa akin ang lahat. Kung sino ako.. Saan ba ako nanggaling ang tunay kong katauhan at hindi ako makapaniwalang nagtagal talaga ako dito sa sitio. At ngayong bumalik na ang aking alaala ay iiniisip ko na ang nangyari matapos ang pagsabog.. Ang tagal kong nawala.. agad sumibol ang kaba at pag aalala sa akin ng muli kong maalala si Jess.. ang mag ina ko

Pero naputol ang pag iisip kung iyon ng magulat ako sa biglang sunod-sunod  na pagpasok ni mama,kuya at ate jem. Nakita ko pang agad na naluluha na si mama bago ako nito sinugod ng yakap

"anak ko! thank God maayos kana.. alam mo ba kung gaano ka namin ka tagal hinanap ? " umiiyak nang ani mama habang mahigpit akong kayakap

Only God knows how much I miss my mother so damn much.. And my tight embrace is not enough to describe  how much I miss her

"Reagan nakakaalala ka na ba? " tanong naman ni ate jem na ngayon ay umiiyak din pinagmamasdan ako

I let go of mom and faced her. I couldn't stop myself from hugging her. Because of her my memories came back. And if she hadn't come in this place and hadn't seen me it would probably have been a long time before I remembered

"yes ate! thank you.. A big thanks to you I remember everything now .. where is jess? and our baby ? " i immediately asked after i hugged her

"Don't  worry they are still waiting for you.." nakangiting sagot naman nito habang pilit na pinaalis ang kanyang mga luha

I was relieved to hear that my love was still waiting for me. And after that I turned to my brother who was just smiling at me

"Kuya.. i miss you! " I happily told him too and also give him a big hug

I don't really love to hug but it seems like I want to hug them all now because I'm so happy and maybe because I just miss them so much

"thank God you're alive..we all waited for you.. "  ani naman niya at mas hinigpitan pa ang yakap sa akin

"We didn't think you were here in Palawan.. We searched all the neighboring islands in Negros, Where the encounter happened but we didn't see you" he also added