"ဟာ ဒီဟာမကတော့ ဖြန်း...
ဟိတ်ကောင်တွေ ဒီကောင်မကို ဆွဲခေါ်သွားစမ်း"
ဖိုးတေ အမိန့်ရသည်နှင့်သူ့အနောက်မှလူနှစ်ယောက်က ရီရီလက်မောင်းကိုတစ်ဖက်ဆီဆွဲကာအနောက်သို့ခေါ်သွားသည်။
ဖိုးတေ က ကျသွားသောသေနတ်ကိုထကောက်၍ယုမောင်ကိုပစ်ရန်ရွယ်လိုက်သည်။
"ဒိုင်း...အ့"
ယုမောင်မှာနောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်မဲ့စွာမျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။ သို့သော်သေနတ်သံသာကြားလိုက်ရသည်။နာကျင်မှုကိုသူမခံစားရ။
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ဖိုးတေ လက်ကောက်ဝတ်မှာသေနတ်မှန်ထားသည်။
"ဒိုင်းဒိုင်း..
ဒိုင်း...."
သေနတ်သံလေးငါးဆယ်ချက်အပြီးဖိုးေတနှင့်အပေါင်းအပါတို့အားလုံးခြေထောက်တွေမှာသေနတ်ဒဏ်ရာကိုယ်စီနှင့် ကြမ်းခင်းပေါ်လဲသွားသည်။
"ယုမောင်"
"နဂ္ဂ"
"ဟမ်...လူဇော်ကိုကယ်အုံး...နဂ္ဂ"
ယုမောင်မှာသေနတ်ခြေထောက်သေနတ်မှန်ထား၍လှုပ်ရှားမရ။
လူဇော်လေးကသူ့ပုဆိုးစကိုတင်းတင်းကျစ်နေအောင်ကိုင်ထားရင်းအားတင်းထားရှာသည်။
"လူဇော်....ကိုယ့်ကလေးလေး ဘာမှမဖြစ်ရဘူးနော်။ ဆေးရုံသွားမယ်။ ကိုယ်...မင်းကိုရအောင်ကယ်မယ်ကလေး"
ယုမောင်ကပြောရင်းဝမ်းခေါင်းသံပါလာပြီးမျက်ရည်တွေကကျဆင်းလာသည်။
အနဂ္ဂမောင်က လူဇော့်ကိုသေချာပွေ့၍ကားထဲတွင်အရင်လှဲနေစေလိုက်သည်။
ယုမောင်ကသူ့ခြေထောက်ကသူသေနတ်ဒဏ်ရာကိုပင် သူသတိမရပဲ ခြေထောက်ကိုတရွတ်တိုက်ဆွဲကာ လူဇော်နောက်လိုက်လာသည်။
ကားပေါ်ရောက်တော့လည်း လူဇော့်ခေါင်းလေးကို သူပေါင်ပေါ်ထားစေလိုက်ပြီးလူဇော့်လက်ကလေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြန်သည်။
"လူဇော်အားတင်းထားနော်။ ဆေးရုံရောက်တော့မှာ...ခဏပဲကွာနော်။"
ယုမောင်မှာပြောသာပြောနေရတာသူလူဇော်လေးကိုအားမရတော့။အသက်ရှူသံတွေမြန်လာပြီးဒဏ်ရာကသွေးတွေကလည်းတရဟော။
YOU ARE READING
ချစ်သော "ထွေး" (Complete)
Romance"ထွေးမြို့အုပ်မင်းကတော်မလုပ်ချင်ဘူးလားဟင်" "မျက်နှာရူးမြို့အုပ်မင်း"
💜Part36💜
Start from the beginning
