လူဇော်သတိရလာတော့ ဘေးနားမှာ မိန်းမကြီးနှစ်ဦးကတစ်ဦးကယပ်ခတ်ပေးနေသည်။တစ်ဦးကသူ့ကိုရေတစ်ခွက်တိုက်သည်။
ညီမလေးကသူ့လက်ကလေးကိုကိုင်လို့ ငိုနေရှာသည်။
ဆရာကတော့ဘေးနားမှာထိုင်စောင့်နေဟန်။
ကျတော်သတိရလို့ အဒေါ်ကြီးနှစ်ယောက်လည်းအိမ်ပြန်သွားပြီ။ညီမလေးကလည်း ဧည့်သည်တွေအတွက်ပြင်ဆင်စရာရှိတာပြင်ဆင်ကူလုပ်နေသည်။ ကျွန်တော်ရယ် ဆရာရယ်သာကျန်နေသည်။
"လူဇော်သက်သာလား"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ"
"ငါ့ကိုဆရာလို့မခေါ်ပဲ ကိုကိုကြီးလို့ပဲခေါ်ပါ။အခုငါနဲ့မင်းက ဆရာတပည့်မဟုတ်ဘူး။မင်းရောမင်းညီမလေးရောက ငါ့ရဲ့ညီတွေညီမတွေဖြစ်သွားပြီ"
ယုမောင်ကချွေးနည်းနည်းစို့နေသော လူဇော့်နဖူးစပ်ကချွေးလေးတွေကိုသပ်ရင်းပြောလာသည်။
"အစ်ကို..."
"ဘယ်လို"
"အစ်ကိုလ်ို့ပဲခေါ်ချင်တယ်"
"လူဇော့်သဘောပါကွာ"
'ကျွန်တော်အကိုနဲ့ညီအစ်ကိုမဖြစ်ချင်ဘူးအစ်ကို။ အစ်ကို့ရဲ့လက်တွဲဖော်ပဲဖြစ်ချင်တာ။
သည်စကားကိုတော့လူဇော်က စိတ်ထဲကသာပြောလိုက်သည်။ ရုတ်တရက်မေမေ့အကြောင်းကိုပြန်တွေးမိတော့ မျက်ရည်တွေက ကျဆင်းလာပြန်သည်။
အစ်ကိုကကျွန်တော့်လက်ကလေးတွေကိုအုပ်မိုး၍လာကိုင်သည်။ ကျွန်တော်အစ်ကို့မျက်နှာက်ိုကြည့်မိတော့ ဂရုဏာသက်တဲ့မျက်ဝန်းများနှင့် ကျွန်တော်ဆုံသည်။
" အခု ကို့လူဇော်လေးက အကြီးဖြစ်ပြီ။ညီမလေးကိုစောင့်ရှောက်ရမှာက လူဇော်လေးတာဝန်ဟုတ်တယ်မို့လား"
လူဇော်လေးကငိုရင်းခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
"လူဇော်လေးကမှ ပျော့ညံ့ရင်ညီမလေးကဘယ်လိုရှင်သန်မလဲ။ တမလွန်ကဒေါ်ဒေါ်ကရောစိတ်ဖြောင့်နိုင်မယ်ထင်သလား။"
သည်လိုဆိုတော့လည်းလူဇော်လေးကခေါင်းခါရမ်းပြသည်။
"အဲ့တော့လူဇော်လေးသန်မာရမယ်။ လူဇော်လေးပိုပြီးကြိုးစားရမယ်။ ကိုယ်ပြောတာနားလည်လား"
ESTÁS LEYENDO
ချစ်သော "ထွေး" (Complete)
Romance"ထွေးမြို့အုပ်မင်းကတော်မလုပ်ချင်ဘူးလားဟင်" "မျက်နှာရူးမြို့အုပ်မင်း"
