"..."
"ကဲပြောစရာမရှိဘူးဆိုငါ တို့ ဒီမှာပဲအစည်းဝေးရပ်ကြရအောင်"
ထိုအခိုက်သေနတ်သံတစ်ခုက ညအမှောင်ကိုရောထိုဂိုဒေါင်အတွင်းကိုရောကို ထိုးဖောက်မြည်ဟိန်းသွားသည်။
"ဒိုင်း....."
"ဟ မင်းမေဘိုးအေ ဟိုအဖြူကောင်တွေကဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
သူတို့လည်းရုတ်ချည်းအလစ်ဝင်တိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ထွက်ပြေးသူကပြေး၊သေနတ်မှန်သူကမှန်နှင့် ၁၅မိနစ်ခန့်သာကြာသည်။ထိုတိုက်ပွဲလေးကအဆုံးသတ်သွားသည်။
လမ်းမတော်ဖိုးတေ အပါဝင်အဖွဲ့ဝင်ငါးဦးကိုလက်ရဖမ်းမိသည်။
ဂိုဒေါင်အထွက်နားတွင်ယုမောင်နှင့်လူဇော်ကရပ်စောင့်နေလျက်။
လူဇော်ကိုလမ်းမတော်ဖိုးတေ ကမြင်လေသော်။
"အော်လက်စသတ်တော့မင်းလက်ချက်ကိုးလူဇော်"
".."
"ထမင်းကျွေးတဲ့လက်ကိုပြန်ကိုက်တဲ့ကောင် ထွီ...မင်းငါ့အကြောင်းကောင်းကောင်းသိစေရမယ်"
"Go......"
လမ်းမတော်ဖိုးေတမှာ လူဇော်ကိုပြောရင်းမျက်နှာကိုတံထွေးနှင့်ထွေးပစ်လိုက်သည်။ထိူ့နောက်သူကိုဖမ်းလာသောနောက်ကကောင်ကသေနတ်နှင့်ချိန်လျက် ပြောလာတော့သူမှာအားမတန်၍မာန်ကိုလျော့ကာလိုက်ပါခဲ့ရတော့သည်။
"ဘာမှမဖြစ်နဲ့လူဇော်မင်းလုပ်ရပ်မှန်တယ်"
ယုမောင်ကဝမ်းနည်းနေဟန်ရှိသောလူဇော့်ပုခုံးကိုတစ်ချက်ဖက်ကာညှစ်လျက်ဆိုလေသည်။
"ကဲငါတို့လဲနောက်ကျနေပြီပြန်ကြစို့။ မင်းဒီညတော့ငါတို့အိမ်မှာပဲလိုက်အိပ်လေ။မင်းအိမ်ထိဆိုအဝေးကြီးပဲ"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ"
ထိုသို့နှင့် သူတို့လည်း အိမ်ပြန်လာဖြစ်ခဲ့ကြသည်။
******************************************
အနဂ္ဂမောင်နှင့်ထွေးလည်း အလုပ်ကိစ္စများပြီစီး၍ ရန်ကုန်သို့ပြန်လာခဲ့ကြသည်။လမ်းတွင်တော့တစ်လမ်းလုံး ထွေးက အနဂ္ဂမောင်ပုခုံးကို မှီလျက်လိုက်လာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
ချစ်သော "ထွေး" (Complete)
Romance"ထွေးမြို့အုပ်မင်းကတော်မလုပ်ချင်ဘူးလားဟင်" "မျက်နှာရူးမြို့အုပ်မင်း"
💜Part 16💜
Start from the beginning
