드레이코 말포이: 𝐓𝐇𝐄 𝐇𝐄𝐈𝐑𝐒

Төрсөн Өдөр

Сэтгэл минь тогтворгүй гэсэн ч өчигдөр шөнийх шиг айдас дүүрэн байсангүй. 

Дахиж зугтахыг бас айдас дунд дахин нэг шөнийг тарчилж өнгөрүүлэхгүй гэсэндээ би өөрийгөө аль байдгаараа сатааруулж бас тайтгаруулж байлаа. 

Нэгэнт л.

Хэзээ нэгэн цагт бүх үнэн ил гарч ирнэ шүү дээ. 

Хүлээн зөвшөөрөхөд бэрх ч гэлээ энэ гарцаагүй үнэн.

Тийм ээ. 

Тиймд би зоригтой байх ёстойгоо бас юунд бэлтгэлтэй байх хэрэгтэйгээ мэдэж байсан юм. 

Профессор Снейпийн шалгалтыг маш гайгүй давчихсан болохоор ядаж л ганц ч гэсэн зүйлээр сэтгэл минь амирлаж байгааг мэдрэх нь тэр. 

Маргааш харин хамгийн сүүлийн бөгөөд 5-р дамжааны шидтэн сурагчдын хамгийн их эмээж байгаа шүүлэг болно. 

Хувиргалын хичээл.

Профессор МакГонагаллын шалгалт. 

Өмнөх Филосифийн чулууны хэргээс хойш хадагтай Профессор МакГонагалльтай нүүр тулна гэдэг нь надад ихэд бэрх санагдана. Жинхэнэ үнэн шалтгаан нь ил гараагүй ч гэлээ ядаж л тэр намайг өмнөх нүдээрээ харахаа болиод удсан байлаа. 

Хадагтайн харцнаас би санаа зовинолт бас манан мэт дүүрэн эргэлзээг олж хардаг болоод удаж байсан юм. Намайг ийн зэргийн юм бодон сууж байхад номын сангийн үүдээр дуу шуу болоод явчих нь тэр. 

Номын санч хадагтай Пинц түрүүхэн гарч явсан нь аз юм даа.

Дуу шуугиан гаргаад буй хэдэн нөхдүүдийн чимээг бараг алхаагаар нь торох юмгүй би таньж  байлаа.

Нөгөө л нэг манай хэд. 

Харри. 

Рон.

Грэбб.

Гойлль. 

Невилль.

Хермони. 

Женни. 

Ихэр Уизли. 

Бас хамгийн сүүлд нь харах бүрт айдас минь үгүй болж тайтгарч, хүрэх бүрт сэтгэл минь бүлээцдэг миний хайрладаг хөвгүүн номын санд орж ирж байгаа нь харагдав. 

Драко. 

Миний Драко. 

Тэр ихэр Уизлигийн ах дүүстэй нэг уусмалын талаар мэтгэлзэх ба тэр нь ч бүр даймжирч өнөөхөө шүүлэг дууссаны дараагаар хүнгүй газар туршиж үзэцгээе хэмээн тохирсоор миний сууж байсан хэсэгт тэд нар хүрч ирэх аж.