드레이코 말포이: 𝐓𝐇𝐄 𝐇𝐄𝐈𝐑𝐒

Винфреед Слитерин

Хориотой ой.

Өчигдөрхөн л дүүрэн цастай байсан ой одоо яг л зуны нэг орой шиг ширхэг ч цасгүй үзэгдэнэ. 

Хүйтэн зэврүүн салхинд моднуудын навчис хийсч ямар нэгэн исгэрээн үүсгэж тэр нь чихнээ тод дуулдана. 

Би хаа хүрэхээ мэдэхгүй ч алхсаар урагшилсаар байх ба алхаа минь нэмэгдэх тусам өөрийгөө даарч байгааг л сайн мэдэрч байлаа.

Шөнө болохоор ч тэр юм уу би тэсгэл алдатлаа даарч байх нь тэр. 

Алхсаар л байсан.

Алхаад л байсан.

Азаар ойн нөгөө хязгаарт тулсан мэт цааш тал нутаг үзэгдэх зугуйхан ойн цоорхойгоор би гарч ирлээ. Урд минь нэгэн том мод сүндэрлэн байна. 

Хажуугаар нь өнгөрч явсан моднуудаас энэ мод их тэс өөр юм.

Илүү сүрлэг.

Илүү том.

Илүү хар. 

Жихүүдэс төрүүлэм яг л хэн нэгний оршуулгийн булшин дээр ирсэн мэт мэдрэмжээр би өнөөх модны яг урд нь ирж зогссон байх нь тэр ээ. 

Нүд ирмэхийн зуур холоос харж байсан модныхоо өмнө тулаад ирчихсэн тул балмагдаж би хойш нэг алхам ухрав. Тэгэхдээ би нэгэн нас дээр гарсан хүний бөглүү ханиадыг дуулсан юм. 

Өөрийн сонссон хоолойгоо би аюулгүй гэж мэдрэхдээ дуу гарсан зүг рүү модыг тойрч алхлаа. 

Би харсан зүйлдээ цочирдон яг л хөшөө шиг хөшиж орхих нь тэр. 

Тэрхэн зуур би өөрийгөө амьсгалдаг гэдгийг ч мартсан юм. 

Ялзарсан биетэй хөгшин өвгөн өнөөх том сүрлэг модыг налан суусан харагдана. Өвгөний нүүр нь үрчлээгээр дүүрэн байх ба царай төрх нь нилэнхүйдээ яршчихсан байсан нь зэрвэс харвал яг л араатан амьтан лугаа харагдуулахаар байсан юм. 

Ажаад удаан харвал урт саарал саралтай хөгшин хөл гэхээр юмгүй аж. 

Ямар нэгэн хучлагаар хөл хэсгээ хуччихсан байсан тул би тийм юм олж харсангүй. Харин тэрхүү хучлаганы цаанаас нь цухалцах том бүдүүн хар могойг олж харсан юм. 

Даарч ядсан бие минь улам бүр л хүйтэнд ороогдон чичигчинэ. 

Хөдөлчихөж ч чадахгүй зогсох миний сандралын хажуугаар өнөөх хөгшин улам бүр л хэцүүдэж байгаа мэт ханиалгана. Гэтэл яг тэгэхээс тэгэж байгаа мэт ханиалга улам бүр л дордож ядруухан бас үзэмж муутай эгээгүй харагдах тэр хүний амнаас цус гэмээр өтгөн шингэн садраад ирэх нь тэр.