드레이코 말포이: 𝐓𝐇𝐄 𝐇𝐄𝐈𝐑𝐒

Харригийн Зүүд

"Бурхан минь гэж"

"Чамайг дахиж л уйлуулахгүй юм шүү"

"Дээр чи яг ингэж тасралтгүй удаан уйлсан уу?.."

Драко чихний араар үсийг минь аяар хийнгээ ийн хэлэх аж. Бид хамтдаа ургамал судлал ордог хүлэмжний гадаа сууж байсан юм.

Гадаа жиндүүхэн байх ажээ. 

- Үгүй, би ердөө хоёр цаг л уйлсан

Хацран дээрх нулимсаа Дракогоос урьдаж арчингаа хариулсан минь харин энэ байлаа.

Жижиг модон торхон дээр суух миний өмнө Драко өвдөглөн суув. Тэгсэнээ хоёр гарыг минь торох юмгүй өөрийнхөө хоёр гарт багтаагаад барьчих нь тэр.

Юу хийх гээд байгаад нь гайхаад харж байсан чинь хоёр гарыг минь атгаад халуун амьсгалаараа үлээв. 

Аан.

Гарыг минь л дулаацуулах санаатай байж.

"Лив?.."

Түүний зөөлнөөр миний нэрийг үечилж ингэж дуудах нь цээжинд минь ямар нэг зүйл хуруулах аж. 

Магад.

Энэ мэдрэмж догдлолын нэг хэлбэр ч байж мэднэ.

- Мм?

Тэр яг нэг юм хэлэх гэж байсан. 

Үнэхээр ойр байсан.

Гэтэл цаанаас Невилль намайг чангаар дуудсанаар тэр хэлэх үгээ тэр дороо залгих нь тэр. Бас болоогүй Невилль дээр харц нь тогтож түүнрүү муухай харж байлаа.

Тийм хол байхад.

Хэрэв түүнийг ингээд орхиод явчихвал тэр уурлах болов уу.

Дахиад надтай хэд хоног юм дуугарахгүй юм биш байгаа гээд л үнэн инээдтэй зүйл тэрхэн хооронд санааг минь зовоож байв. 

"Туулай шиг харахаа болио. Тэрэн дээр оч, яаралтай зүйл болсон юм шиг байна"

Би зог тусав.

Үнэхээр энэ өгүүлбэр ямар ч дорд үзсэн ч шинжгүй, захиргаадсан өнгө аясгүй түүнээс гарлаа гэж үү.

Үнэхээр үү.

Хоолой нь зөөлхөн байсан ба нэг гараараа миний толгойг илэх аж. 

Ардаа Драког үлдээгээд бушуухан Невилль дээр очиход тэр амьсгаатчихсан амьсгаагаа чулуун хана налан дарж байлаа.

- Чи зүгээр үү?

Түүний мөрөн дээр гараа тавин ийн асуухад тэр харин "Х-Харри тэр чамайг дуудаад" гэж гацаж түгдрэн байж хэлэв.