His Secret Wife | Completed

22

NICHOLAS LAZARO'S POV.

Inilagay nila sa lamesa ang isang importanteng papel. Sa harap ko at tinitigan ko nalang yun.

"Sign this paper iho." Mapait akong ngumiti sakanilang dalawa.

"Later." Tanging sagot ko at kinuha ang papel.

"I'm really sorry for what— para sa mga nagawa ko sa anak nyo."

"Pasyensya din iho, napilitan ka pa sa kasal na ito." I don't know what to feel, nawala lahat ng sama ng loob ko kay Hazel nung nakita ko syang umalis.

"No, I'm not. Actually nung nalaman kong si Hazel ang ipapakasal sakin ay natuwa agad ako." Mapait namaman ang ngumiti at hindi makatingin sakanila ng diretsyo, it's been a week nung umalis si Hazel sakin.

Ngayon, gusto nilang pirmahan ang annulment paper na ito sa harap ko at binabasa ko.

"Bakit mo sinaktan si Hazel ng ganon?" Tanong naman ng papa nya.

"I'm really sorry Tito, akala ko kasi naalala nya talaga ako, pero hindi, kahit isang salita tungkol sa past namin ay wala syang nasabi sakin." Alam ko na hindi naman talaga valid ang rason ko. Pero, malaki ito para sakin. Mahalaga sya sa past ko, mahalaga ang pag sasama namin sa past ko.

And, nag karon ako ng sama ng loob sakanya dahil sa kinwento sakin ni ate, wala raw pake si Hazel sakin nung naaksidente ako, hindi daw nya ako pinuntahan sa hospital. Nakalimutan ko ang lahat, at nang naalala ko na ay wala man lang Hazel na dumating para dalawin ako.

Sya lang ang nilalapitan ko nung mga panahon na yun at alam ko na i did her wrong, marami akong maling nagawa sakanya pero nalunod lang talaga ako sa showbiz and sa past.

She left me, and left again. This time kasalanan ko na, it's all my fault.

Na depress pa ako nung iniwan nya ako, kasi sya lang ang tanging kinakapitan ko nun kahit bata palang ay mulat na ako sa reyalidad, pero nung nag 18 na ako ay pumasok ako sa showbiz, naging mabilis ang pag sikat ko dahil sa angkin itsura ko.

Sabi ni Ate, wala naman talaga daw pake si Hazel sakin, at dahil sikat na ako kaya daw sya sumulpot ulit. Yun din ang dahilan kung bakit nadagdagan ang sama ng loob ko at sumingit sakanya.

Pero parang hindi naman, bakit nya iisipin ang ganun? Masyado lang akong praning sa mga bagay bagay.

"I'm really sorry, tito and tita, i want to see her again." Umiling naman ang mama nya.

"She, doesn't want to see you agai iho. She wants to you sign the annulment papers, and for our daughter's feelings, napag desisyonan naming mag asawa na putulin ang pagiging partner ng kumpanya nyo at kumpanya namin."

Fuck, anong ginawa ko. Masyado akong masama.

"I am really sorry talaga tita, i want o fix everything." Gusto kong maayos ang lahat, dapat matagal ko nang sinabi kay Hazel ang mga hinanakit ko, pero wala akong sapat na lakas para ipaalam sakanya ang mga pinag daaanan ko.

Sasagot sana si Tita pero may biglang tumawag.

"Si Hazel po ba yan?"

Pag tapos ng tawag ay tsaka nya lang ako sinagot.

"No, sige na iho, una na kami." Nauna mag lakad paalis si tita at naiwan si Tito, napa bunting hininga nalang ako at napatingin sa annulment paper.

"Hindi ko maintindihan, but do you really love my daughter?" Tanong nya sakin at nabuhayan ako ng loob.

"Bibigyan nyo po ba ako ng chance?" Tanong ko sakanya at para bang nag ningning ang mga mata ko.

"No, si Hazel lang naman ang may karapatan na mag bigay sayo ng chance, kung gusto mong ayusin, ayusin mo."

"Gusto nyo padin ako para kay Hazel?" Ang tanong ko naman at punong puno ng pag asa.

"Well, galit ako sayo because you hurt my daughter, but i want you to fix everything, fix yourself for Hazel fix what you rained. And nakay Hazel ang sagot. If you really love her. Fix yourself iho." Tinapiktapik pa nya ang balikat ko bago ako tuluyang iwan dito.

I don't know what to fucking feel, i feel so empty, i feel so lonely. Wala akong karapatan masaktan dahil kasalanan ko ito lahat, nasa huli ang pag sisi.

Akala ko, mananatili sya sakin kahit anong sama ko sakaniya, napaka sama kong tao. Pumunta ako sa kwarto ko para itabi ang papel, hindi ko pipirmahan ang papel na yan. Mananatili kang responsibilidad ko.

Nag simula na akong tumigil sa pag aarte, pinangarap ko din na mapunta ulit sa punto na hindi ako pinag kakaguluhan ng tao, yung makakapag lakad ng malaya ng walang biglang haharang sayo para sa picture.

Dumating ang mga bwan na naging misirable ang araw ko, hangang gabi and I know i deserve fucking deserve all of this. May isang araw na halos mabasag na lahat ng mahawakan kong gamit sa bahay.

Si Anna naman ay umalis na sa kumpanya, kinuha daw sya bilang secretary ng kaybigan nya sa ibang lugar, ayaw nya rin ako sabihan kung nasaan si Hazel.

Tanging sinasabi lang sakin ay umalis at hindi na din sya binigyan ng bakas nito, paulit ulit akong bumabalik sa bahay nila dahil pakiramdam ko pinag kakaisahan nila akong lahat, ano pa ba ang inaasahan ko.

Sabi, fix yourself. Pero bakit ano na ang nangyayari sakin. Bumabalik nanaman ang Nicholas na ako before showbiz.

"Nicholas? Let's have a family dinner tonight, para naman makasama ka namin— OH JESUS CHRIST!!"

"What?"

"Ano ito? Sabi mo magiging okay ka? Ano ang mga kalat na ito sa bahay!" Para bang nakakita ng isang malaking langgam si mama ng makita ang kalat sa lapag.

"Calm down honey, kukuha tayo ng maid para ipalinis ang lahat ng ito." Napairap ako at napahiga nalang ulit sa kama..

"Hinahanap ka nila Vince, ayaw mo na ba talaga sa showbiz? Paano caceer mo?" Nag aalalang tanong ni mama.

"No, wala na ang P.A ko! Wala na ang asawa ko." Nag taklob ako ng unan.

"It's your fault though?"

"Fuck of Niyami." Inis kong anas kay Ate.

"Nicholas, don't bring back the old Nicholas, I know bata ka pa that time pero kaya mo na gawin ang mga bagay, at itama ang mga mali mo."

Nauwi ang lahat sa isang tahimik na dinner, sa bahay na din ako nila Mama nag palipas ng gabi at ilan pang mga gabi.

Sabi ko sa mga katulong ay huwag galawin masyado ang kwarto ni Hazel, may mga natira pa syang mga gamit dun e.