Ο Μπάλντερ είχε αποσυρθεί στο δωμάτιό του, διαβάζοντας φωναχτά τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει από τον ανθυπολοχαγό. Δίπλα του στεκόταν ο Γιόαχιμ, που κυριολεκτικά έμοιαζε να τα έχει εντελώς χαμένα, καθώς ποτέ στην ζωή του δεν είχε μπει στη θέση του επιβλητικού κυνηγού των ναζί και των εγκληματιών γενικότερα. Δίπλα του αυτός ο όμορφος, μα τρομακτικά αυστηρός και αγέρωχος άνδρας, έμοιαζε κυριολεκτικά ασταμάτητος μπροστά στο έργο που είχε αναλάβει.
«Ο ανθυπολοχαγός είχε σπουδάσει σε μία τεχνική Σχολή, επιθυμούσε να ασχοληθεί με τη γη, αλλά εξαιτίας της κρίσης μπήκε τελικά στην αστυνομία, καθώς η οικονομική δυσχέρεια ήταν τεράστια. Από εκεί επιλέχθηκε για το πρόγραμμα ευθανασίας, μας είπε πως τα πράγματα ήταν δυσάρεστα, μα ο μισθός καλός. Τα παιδιά του είχαν ένα πιάτο φαί» ξεφύσησε.
«Κάποιοι κύριε, ίσως σκεφτούν πως αυτό ήταν αποτρόπαιο. Πως δεν έπρεπε να είχε δεχτεί» πρόφερε ο Γιόαχιμ.
«Ήταν απάνθρωπο, ωστόσο, η απανθρωπιά είναι μία λέξη που δεν υφίσταται. Σε όλα υπάρχει ο παράγοντας του ανθρώπου. Στα μάτια κάποιου, ο συγκεκριμένος θα ήταν ένας καλός άνθρωπος. Θα ήταν ο οικογενειάρχης που κάνει τα πάντα για να ταΐσει τα παιδιά του, υπακούοντας τους νόμους του κράτους. Αν είχε γεννηθεί στη Δανία ας πούμε, ίσως τον θεωρούσαν πρότυπο, επειδή όμως γεννήθηκε Γερμανός, θεωρείται εγκληματίας. Η ανάγκη είναι άσπλαχνη λένε, μα δεν είναι μόνο αυτό. Ανάμεσα στον εγκληματία και τον επαναστάτη, υπάρχει μία γκρίζα ζώνη. Στις εποχές που ζούμε, τίποτε δεν είναι απολύτως σωστό ή λάθος. Άλλος επιστρατεύεται από φόβο, άλλος γιατί πιστεύει σε μία ιδέα που τελικά ξεφουσκώνει...»
«Εσείς κύριε;» ρώτησε δειλά «Γιατί γίνατε ένας Ες-Ες; Τι σας ώθησε; Από όσο σας γνωρίζω, φαίνεστε τίμιος. Ανακαλύψατε πως ήμουν Εβραίος αλλά δεν είπατε τίποτε...»
Ο Μπάλντερ ξαφνιάστηκε.
«Το δυστύχημα Γιόαχιμ, είναι πως δεν θα έπρεπε να μιλάμε έτσι. Η καταγωγή σου δεν θα έπρεπε να αποτελεί πρόβλημα, μα το ανθρώπινο είδος και η ψυχή του είναι άβυσσος. Δεν έχουν όλοι το σθένος να αντισταθούν, να κρατήσουν χαρακτήρα. Είναι περίπλοκοι οι άνθρωποι, τίποτε δεν είναι άσπρο και μαύρο, αλλιώς τα πράγματα θα ήταν υπερβολικά απλά. Όσο για εμένα...ίσως μία άλλη στιγμή τα πούμε. Άκουσέ με. Αύριο, θα πάμε στο Άουσβιτς. Είναι σημαντικό να εκτελέσεις τις οδηγίες μου. Αρχικά, θα μείνεις στο αυτοκίνητο. Δεν θα με ακολουθήσεις, καθώς οι εικόνες πιθανότατα να σε σοκάρουν. Θα φροντίσουμε το αυτοκίνητο να βρίσκεται εντός του στρατοπέδου, μήπως κατορθώσουμε να σώσουμε κάποια ζωή. Με επιφύλαξη μιλώ, δεν θα είναι εύκολο και εσύ πρέπει να είσαι ψυχρός και ψύχραιμος. Μπορείς να το κάνεις;»
YOU ARE READING
Ο Απολογισμός : Κάθαρσις (βιβλίο 3)
היסטורי בדיוניΈνας κόσμος από φωτιά και στάχτη. Ένας κόσμος σωστή Κόλαση. Στην καρδιά του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, λίγο πριν τη μάχη του Στάλινγκραντ, δύο διαφορετικοί ήρωες αναζητούν τη δική τους κάθαρση, λίγο πριν την πτώση την τελική της αυλαίας.
