Ο Απολογισμός : Κάθαρσις (βιβλίο 3)

O Στρατηγός Λάσπη και ο Υπολοχαγός Χειμώνας/ part 1

''Στις μεγάλες και δυνατές καρδιές, η σκληρότητα της ζωής γεννά το καλό. Χρόνια ίσως παλεύουν να το διαδώσουν και να δημιουργήσουν έναν κόσμο, που κορμό του θα έχει αυτήν την ιδέα. Ο κόσμος ωστόσο ουδέποτε άλλαξε αποκλειστικά με εικόνες και καταλήγουν έτσι να πετύχουν ίσως το αντίθετο αποτέλεσμα. Η αρμονική εικόνα της καλοσύνης και του γενικού καλού, βουλιάζει στον βούρκο της ζωής και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από διάφορα συμφέροντα. Ίσως ποτέ δεν υπήρξε πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Όσοι εξάλλου διατυμπανίζουν την θέλησή τους για επικράτηση της καλοσύνης, συνήθως αδυνατούν να ελαττώσουν έστω και στο ελάχιστο την ύπαρξη του κακού. Οι μεγάλες ιδέες όμως είναι αναγκαίες για την εξέλιξη και την πορεία του κόσμου. Κάθε φορά που ακούω για την επιθυμία του καλού να τσακίσει το κακό, συνήθως ένα πράγμα ακολουθεί. Εκατόμβες αθώων γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων. Με έπνιξε όμως η φρίκη του φασισμού και ο πυκνός αέρας σαν καίγονται οι ανθρώπινες σάρκες των καταδικασμένων. Ούτε ο Θεός δεν θα άντεχε τις οιμωγές τους, μα πείτε μου όμως, υπάρχει άραγε; Ο ήλιος έσβησε εδώ στο Στάλινγκραντ, ο ουρανός πια δεν υπάρχει, τον κατάπιαν τα νέφη των ερειπίων που ακόμη σιγοκαίγονται. Το χειρότερο όμως ξέρετε ποιο είναι; Πως ακόμη και αυτά τα εγκλήματα, στο όνομα του δήθεν καλού διαπράχτηκαν΄΄

Του ήταν αδύνατον να σταματήσει να γράφει. Τελευταία, ο Όττο διαρκώς σκεφτόταν τις έννοιες του καλού και του κακού, ακόμη και της Κόλασης, βλέποντας το νυχτερινό τοπίο του Στάλινγκραντ. Παντού, κάτω από έναν κόκκινο ουρανού που διαρκώς βούιζε και εκρήγνυτω λες και έκρυβε στα σπλάχνα του ένα ενεργό, ουράνιο ηφαίστειο. Τα ερείπια, ακίνητα και παραμορφωμένα, έμοιαζαν με δαιμονικές υπάρξεις. Ο Όττο ως ελεύθερος σκοπευτής είχε βρει την δική του κρυψώνα, καθώς στην ουσία αναμετριόταν καθημερινά με σπουδαία, ρωσικά ονόματα. Κάθε ελεύθερος σκοπευτής γενικότερα, είχε την δική του τακτική και κρυψώνα. Ο Ίλιν ο Ευγενής Ελεύθερος Σκοπευτής, ο οποίος είχε σκοτώσει εκατόν ογδόντα Φρίτσιδες, συνήθιζε να κρύβεται μέσα σε κάποιο βαρέλι ή σωλήνα.

«Οι φασίστες πρέπει να μάθουν την αξία των όπλων στα χέρια των Σοβιετικών υπερανθρώπων. Θα εκπαιδεύσω ακόμη δέκα» πρόφερε, μα ο Όττο τον είχε γραμμένο, καθώς αυτός που τον ανησυχούσε ήταν ο Βασίλι Ζάιτσεφ, που είχε καταφθάσει στο Στάλινγκραντ στα τέλη του Σεπτέμβρη και είχε γίνει συνώνυμο του θρύλου, εντυπωσιάζοντας και τον διοικητή της 62ης Στρατιάς, Τσουικόφ.