When Angel Run Into the Devil (COMPLETED)

PART XXVI: MALING AKALA

[ DEVI's POV ]

Pauwi na ako ngayon sa condo ko galing sa work dahil maaga akong nag-out. Pero dumaan muna ako saglit sa Jollibee para bumili ng chicken wings kasi paborito ito ni Aedelle at dahil sa kanila na naman ako maghahapunan.
Nang papasok na sana ako sa jollibee ay may nakita akong isang bata na nakaupo sa bench hawak hawak ang isang maliit na panda bear. Dahilan na napangiti ako dahil naalala ko yung araw na binigyan ako ni Angel na ganun. Pero nang tinignan ko siya ay tila ba malungkot siya.
Nakasuot siya ng blue and white chickered na polo while naka jag pants na maong with matching white fila shoes.
Nilapitan ko siya at tumabi sa kanya but he's just looking down. He is really cute at ang gwapo pa niya like me. Parang ako lang nung kabataan ko.
"Hey...are you waiting someone?" I ask him but he just look at me at napansin kong pinipigilan niyang humikbi
"Hinihintay mo ba mommy mo?" I ask him again pero di parin siya nagsasalita kaya napangisi nalang ako
"Alam mo may ganyan din ako?" usal ko referring to his panda bear toy and he looked at me
"Bigay sakin ng isang napakagandang babae. hehehe" ngisi ko
"Kaya sobrang saya ko talaga dahil yun ang pinakaunang regalo na natanggap ko mula sa kanya." dagdag ko pa
"Eh nasan na yun?" he ask
Finally nagsalita narin siya sa akin dahilan na natuwa ako.
"Tinatago ko lang at kapag nalulungkot ako palagi ko iyong niyayakap.Tulad lang ng ginagawa mo" usal ko and he just looked at me seriously
"Pero alam mo, nalulungkot ako...kasi dapat ako ang magbigay sa kanya nun..pero bagkus siya pa ang nagbigay sa akin"
"Akala ko ba masaya ka..kasi binigyan ka niya mg regalo? eh ba't ka nalulungkot?" he ask me innocently
"Kasi...lalaki ako eh. At alam mo ang mga lalaki dapat ang nagbibigay ng regalo sa isang babae" paliwanag ko
"Ibig sabihin diko dapat tinanggap ito?"
"Uhmm..sa tingin ko ok lang naman kung ikaw kasi bata ka pa eh. Kaya ok lang na ikaw ang bigyan ng regalo"
"So ibig sabihin binigyan mo na siya ng regalo?"
"Ahm...yun na nga eh...kasi galit siya sa akin ngayon. Actually mayroon na akong regalo sa kanya. Tulad nang sinabi niya sa akin bigyan ko pa siya ng mas malaki pa diyan kaya bumili ako. Kaso nga lang...pagbinigay ko yun sa kanya magagalit yun eh baka di niya tanggapin."
"Gusto mo tulungan kita?" he uttered dahilan na napangisi ako

I don't know pero parang ang komportable ko sa batang ito. Para bang matagal ko na siyang kilala. Hinaplos ko ang ulo niya pero bigla na lang siyang nalungkot.
"Ouh bakit ka nalungkot?" ika ko
"Sabi ng mommy ko wag ako makipag-kausap sa diko kilala" malungkot niyang sabi habang nakayuko at nakapouting lips
"Ganun ba. Okay magpapakilala ako sayo. I am Devi Lex Liam Kyorsch." ngisi kong pakilala sabay inabot ang aking left hand para ishakehands siya pero tinignan niya lang ako ng malamya
"Ako si Devian Dale" maikli niyang sabi sabay tinanggap ang aking kamay
Nang mahawakan ko ang kamay niya ay para bang biglang bumigat ang aking puso. Para ba akong naiiyak. Diko mapaliwanag ang aking nararamdaman ngayon. Pero parang may kakaiba sa bata na ito. Para bang may mahalaga siyang parte sa buhay ko.
He's just  a kid lang naman na nakaupo dito pero diko alam bakit ito ang nararamdaman mo.
Ilang oras ko ding sinamahan si Devian kasi niyaya ko siya na pumasok kami sa Jollibee ay ayaw niya raw. Baka kasi bumalik ang ate niya. Kaya naman binilhan ko nalang siya ng makakain. And guess what we have a lot of similarities ng makilala ko siya.
Ang gaan ng loob ko talaga. Halos magdidilim na pero wala paring bumabalik na ate niya raw. Nakita niya daw kasi ang ate niya na kinakarga ng lalaki at isinakay sa ambulance.
Niyaya ko siya na pumunta sa ospital pero ayaw niya paring pumayag dahil baka masama raw ako na tao kaya wala akong nagawa kundi samahan nalang siya magdamag.
"Kuy..kuya..Devi?" he utter
"Ano yun?" usal ko
"Naiihi po ako" ika niya dahilan na natawa ako
Sinamahan ko siya sa CR na may hindi kalayuan sa Jollibee. Tinulungan ko siyang ayusin ang sarili niya at nang natapos na siya ay babalik na kami sa may bench sa harap ng Jollibee ng bigla nalang may nagsisigawan na mga tao sa may tapat ng mercado sa crossroads.
"Sama ako kuya Devi? Natatakot ako." paghawak ni Devian sa aking pantalon kaya sinama ko siya kung saan may aksidente dahil sa ayaw ko rin siyang iwan
Nang makarating na ako sa site ng aksidente agad kong tinulungan ang bata. Nakabisekleta ito at pagtatantiya ko ay nabalian siya ng buto sa kanyang beywang. Marami rin ang dugo na umaagos mula sa ulo niya.
Nang naghahanap ako ng panyo para pantakip sa may tuhod ng bata na may dumudugo ay agad tumabi si Devian sa akin at inabot ang kanyang puting panyo na nakalagay sa kanyang likuran.
Nabigla ako dahil sa 6 years old pa siya pero di siya natakot makakita ng ganito. Agad kong kinuha ang panyo niya at ginamit pang takip sa may sugat ng bata samantala nakahawak ang kanang kamay ni Devian sa aking kaliwang braso na nakaluhod rin.
Para talaga siyang ako.
Maya-maya ay dumating na ang ambulance na tinawagan ko. Agad na naming isinakay ang pasyente at sinama ko narin si Devian. At di naman siya pumalag dahil ayaw niya rin maiwan mag-isa lalo pat gabi na. Ang sabi niya ay babalik nalang daw kami pagkatapos maihatid ang batang nasagasaan.
______________________________
Nang matapos na ako sa part ko sa Emergency room ay lumabas na ako at nabigla ako ng ang makita ko ay si Angel. Namamaga na ang mga mata niya sa kakaiyak.
I was wondering why she's being like this. At tsaka ko lang nalaman na siya pala ang tinutukoy ni Devian na ate niya raw.
Nabigla nalang din ako ng niyakap niya ako ng mahigpit. I missed her hugs. Kaya agad ko rin siyang niyakap ng mahigpit sabay tinapik ang kanyang likuran.
"Bakit ate ang tawag niya sayo?" I ask Angel habang naglalakad kami papunta sa office ko while she's just being silent
"Anak siya ng kakilala ko." ikli niyang sagot sakin
"Talaga?"
"Oo! Bakit ano bang iniisip mo?" medyo defensive niyang sagot na ikinabigla ko
"You're being so defensive? Why?" ika ko
"Wa...wa..wala!" utak niyang sabi
"6 years ago...may nangyari sa atin. Kaya napaisip ako na baka..." imbit ko habang tumigil sa paglalakad
"Mali ka! He is not my son. And he is not your son too. Juat like what've said anak siya ng kakilala ko. And para mapatunayan ko sayo na hindi nagbunga ang nangyari sa atin 6 years ago, ipakikilala ko sayo ang mom niya." mabilis niyang sabi at agad na lumakad
"Ate Angel!" masayang sigaw ni Devian ng makita si Angel sabay niyakap ito
"Devian...I'm sorry. I'm sorry kung iniwan kita dun. I'm so sorry.huhuhu" hikbing sabi ni Angel habang yakap niya si Devian
"Panu mo ako nakita ate Angel?" tanong ni Devian kay Angel at napatingin si Devian sa akin
"Hehehe." napangiting tingin sakin ni Devian sabay ako niyakap kaya napayakap din ako sa kanya
"Salamat kuya Devi. You bring back my ate." ngisi niyang sabi sa akin
"You're welcome." ngisi ko ring sagot at agad na kinuha siya ni Angel
"Let's go Devian baka nandito na Mommy mo" pagyaya ni Angel kay Devian
"Ahh teka lang Ate" imbit ni Devian sabay tumakbo siya sa may drawer ko at nabigla nalang ako ng kinuha niya ang malaking Panda bear na human size.
"Hey..Why are you bringing other's stuff?" Angel ask at ngumisi lang si Devian
"Kuya...I'm sorry kung nakialam ako sa gamit mo. Aksidente kasing nabukas ang drawer mo at nakita ko ito" innocent niya sabi
"And I just remember nung sinabi mo sa akin na ibibigay mo ito sa babaeng nagbigay sayo ng maliit mong panda bear." makulit niyang sabi samantalang si Angel na napatulala nalang
"Devian..gave him back that toy" usal ni Angel
"No Ate. I told him...I will help him na maibigay ito sa babaeng gusto niya kaso galit daw ito sa kanya. Kaya tutulungan ko siya." patukoy na sabi ni Devian
"Sino ba siya kuya at ibibigay ko sa kanya to?" ngising tanong sakin ni Devian dahilnma sobra kong ikinatuwa
Napatingin ako kay Angel at she's just looking down while holding Devian's hand. I want to tell Devian na angbkatabi niya ngayon ay ang babaeng gusto ko kong pagbigyan nito. Nang bigla nalang nagring ang phone ni Angel
"Yes, hello madam?" masayang sabi ni Angel sa kausap niya at sabay sila lumabas ng aking opisina at sumunod rin ako
"Yes po. He's safe. Kasama ko po siya ngayon. Nagkamali pala ako akala Madam.Heheh" sabi ni Angel sa kausap niya na masaya
"I'm sorry kong napag-alala ko po kayo Madam" dagdag pa ni Angel
"Yes po Madam. Nasa hall way napo kami." sagot ni Angel rito habang naglalakad na hawak hawak si Devian at ako naman ay sumusunod sa kanila.
"My baby!" sigaw ng isang babae ng paliko na kami at agad nitong sinalubong si Devian ng yakap habang umiiyak
"Are you okay? huh? May masakit ba sa iyo?" pag-aalala nitong sabi
"I'm sorry my baby" dagdag pa niya dito ko na realize na di nga siya anak ni Angel mali ako ng akala
Akala ko kasi talaga anak namin siya. At sinadya niya lang na wag siya tawagin nitong Mommy para diko malaman. Pero mali ako dahil nang makita ko ang Mommy ni Devian ay sobra nitong pag-aalala.
Habang pinapanood ko sila ay bigla nalang akong napaluha. Diko alam pero sobrang sakit ng aking puso ngayon. Parang nadudurog. Sobrang sakit parang di ako makahinga. Dahilan na napaclutch ako ng mahigpit sa aking kamay. Habang tinitignan ko ang isang babae na yakap yakap si Devian. Agad akong tumalikod at lumakad na.
"Sandali!" sigaw sa akin ng babae
"Siya ba ang nakakita kay Devian?" tanong nito kay Angel
"Yes po madam.Siya po" sagot ni Angel
"Salamat sa pag-alaga mo sa anak ko" sagot nito at agad akong lumakad
Habang naglalakad ako sa hallway at di alam kung saan papunta ay tumutulo na ang maraming luha saking mata. Nang makalayo na akonsa kanila ay agad akong napasandal sa may wall ay napadaus-daus dahil sa sakit na nararamdaman ko.
Nakaupo na ako ngayon sa sahig habang walang tigil sa pag-iyak.
"Huhuhuhu....huuuuu" hikbi ko sabay napasabunot ng aking buhok

~ TO BE CONTINUED ~